Οι δύο «αιώνιοι» έχουν την ευκαιρία μέσα από τα Game 5 της Ευρωλίγκα να δημιουργήσουν μια όμορφη στιγμή του ελληνικού μπάσκετ με τρεις συνολικά ομάδες στην τετράδα, κάτι που έχουμε να δούμε... 30 χρόνια και το Basketa.gr ανατρέχει στο χρονοντούλαπο της ιστορίας, για να θυμηθεί τι συνέβαινε όταν οι δυο τους ήταν μαζί στα ραντεβού του Τελ Αβίβ και της Μαδρίτης.
Ζούμε ξανά στιγμές, που είχαμε ανάγκη. Το ελληνικό μπάσκετ, τουλάχιστον σε συλλογικό επίπεδο για αρχή, επιβεβαιώνει πως οι αρχές, που μπορεί να έχεις θέσει στην τεχνογνωσία και την παράδοσή σου σε ένα άθλημα, μπορεί να σε φέρουν ξανά στην κορυφή, κι ας έχεις περάσει, ακόμη και αρκετά πρόσφατα, στιγμές αρκετά σκληρές.
Οι δύσκολες χρονιές, άλλωστε, δεν είναι πολύ πίσω μας. Έχουν περάσει μόλις δύο σεζόν από τότε, που πραγματοποιήσαμε ολόκληρη «εκστρατεία» με εννέα εκπροσώπους σε τέσσερις διοργανώσεις, αλλά με απόλυτη αποτυχία, αν εξαιρέσουμε την παρουσία του Ολυμπιακού τότε στο Final Four της Ευρωλίγκα.
Τώρα, όμως, μπορεί να είναι και πάλι η σειρά μας. Δύο ελληνικές ομάδες διεκδικούν την είσοδο στο Final Four του Βερολίνου και μία άλλη παρουσιάστηκε εξαιρετικά ανταγωνιστική σε εκείνο του BCL στο Βελιγράδι. Το Basketa.gr θυμάται την τελευταία φορά, που φτάσαμε σε μια τέτοια... κατάνυξη αγωνιστικά, γυρνώντας τον χρόνο 30 χρόνια πίσω και ελπίζοντας, ότι οι όμορφες αυτές στιγμές έχουν επανέλθει για τα καλά.
«Μάχες αιωνίων», θρίαμβος στην Τεργέστη και οι μεγάλες πορείες «Αυτοκράτορα» και «Γηραιού»
Δεν ήταν μόνο μία, αλλά δύο οι χρονιές, όπου το ελληνικό μπάσκετ πορεύτηκε με μεγάλες επιτυχίες σε παραπάνω από μία διοργάνωση. Οι περισσότεροι, φυσικά, θα θυμούνται πιο πολύ τη σεζόν 1993-1994, ειδικά με τον «εμφύλιο» ανάμεσα σε Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό στο Τελ Αβίβ για το τότε Final Four της Ευρωλίγκα υπό την αιγίδα της FIBA. Οι «ερυθρόλευκοι» θριάμβευσαν, αλλά είδαν στον τελικό την Μπανταλόνα του Ζέλικο Ομπράντοβιτς να τους «παγώνει», στο δεύτερο μόλις «πετράδι» που έβαζε ο «Άρχοντας των Δαχτυλιδιών» στο στέμμα του.
Την ίδια χρονιά, δύο ακόμη ελληνικές ομάδες πραγματοποίησαν σπουδαία πορεία, με τον ΠΑΟΚ μάλιστα να επικρατεί της Στεφανέλ Τριέστε του νεαρού, τότε, Ντέγιαν Μποντιρόγκα και του σπουδαίου, αργότερα πρωταθλητή Ευρώπης με τον Παναθηναϊκό, Νάντο Τζεντίλε. Με αυτό τον τρόπο, ο «Δικέφαλος του Βορρά» κατακτούσε το δεύτερο ευρωπαϊκό του στη δεκαετία του 1990, σηκώνοντας το Κύπελλο Κόρατς το 1994, ενώ μια τριετία νωρίτερα είχε πάρει στη Γενεύη το Κύπελλο Σαπόρτα, ή Κυπελλούχων όπως αποκαλείτο έως το 1991.
Σε εκείνο το Κύπελλο, μάλιστα, είχε διαγωνιστεί τότε ο Άρης, ο οποίος μετά από μια τριπλή ισοβαθμία στον όμιλο με Σολέ και Χάποελ Γκαλίλ, ευνοήθηκε κι έφτασε στα ημιτελικά. Με τον Μέμο Ιωάννου, τότε, στον πάγκο πάλεψε μέχρι τέλους στη σειρά με την Ολίμπια Λιουμπλιάνας, αλλά το τρομερό «σόου» του Ντούσαν Χάουπτμαν με 64 πόντους στα δύο ματς στη σλοβενική πρωτεύουσα, «έσβησαν» τα όνειρα για την κούπα, που η ίδια ομάδα θα σήκωνε λίγο μετά στον τελικό με την Ταουγκρές, τη σημερινή Μπασκόνια.
Έναν χρόνο αργότερα και πάλι μια ομάδα θα συνόδευε τους δύο «αιωνίους» σε Final Four από διαφορετική διοργάνωση. Άπαντες, φυσικά, θα θυμούνται πως ο Ολυμπιακός για δεύτερη συνεχόμενη φορά ήταν θριαμβευτής έναντι του Παναθηναϊκού, με τον Ομπράντοβιτς και πάλι να τον σταματά στον τελικό, σε αυτή την περίπτωση με τη Ρεάλ του Άρβιντας Σαμπόνις και του Τζο Αρλάουκας.
Εκτός των δύο, λοιπόν, ένας άλλος εκπρόσωπός μας που κόντεψε να φτάσει έως το τέλος της διαδρομής ήταν ο Ηρακλής, ο οποίος το 1995 έφτασε στην τετράδα του Κυπέλλου Κόρατς. Εκείνη η τρομερή ομάδα του Λευτέρη Σούμποτιτς με παίκτες της αξίας του Γιούρι Ζντοβτς και του Ουόλτερ Μπέρι, έφτασε ένα... κάρφωμα ουσιαστικά μακριά από τον τελικό. Κοίταξε στα μάτια την Ταουγκρές του Λάσο, του Περάσοβιτς, του Ρίβας και του Γκριν, καταβάλλοντάς τη στο Ιβανώφειο με 79-78 κι αν ο Κούβελας είχε ευστοχήσει σε εκείνο το κάρφωμα στη Βιτόρια, πιθανότατα θα μιλούσαμε σήμερα για τον ευρωπαϊκό τελικό του «Ημίθεου», καθώς εκεί έπαιξαν οι Ισπανοί, χάνοντας βέβαια από την Μπενετόν Τρεβίζο.
Μόνη ευχή, μετά και την ήττα του Περιστερίου στον ημιτελικό του BCL από την Τενερίφη φέτος, μια 30ετία μετά, είναι το... τροπάρι να αλλάξει. Να περάσουν δηλαδή και οι δύο της Ευρωλίγκα και στο φινάλε, στον τελικό, τα χαμόγελα να είναι ελληνικά...
