Ο Βασίλης Σπανούλης ξεκαθάρισε στους διεθνείς πως η Εθνική Ελλάδος δεν είναι σύλλογος, μίλησε για τον εθνικό ύμνο αλλά και για τις προηγούμενες γενιές.
Ο νέος ομοσπονδιακός τεχνικός της "γαλανόλευκης" έκανε την πρώτη του ομιλία από αυτό το πόστο και ήταν κατανοητός. Κάλεσε τους παίκτες στο κέντρο του γηπέδου και τους εξήγησε, μεταξύ άλλων ότι δεν θα ανεχτεί την δυσαρέσκεια για τον χρόνο και τον ρόλο του καθενός στην ομάδα, εξηγώντας τους τη σημασία μίας Εθνικής ομάδας. Αναφέρθηκε σε παίκτες του 1987 αλλά στην... ανατριχίλα του εθνικού ύμνου.
Αναλυτικά δήλωσε:
“Για εμένα το πιο σημαντικό στην Εθνική ομάδα είναι οι σχέσεις που θα έχετε μεταξύ σας, είναι ο σεβασμός που θα έχετε μεταξύ σας, είναι η αγάπη για να φοράτε αυτή τη φανέλα.
Η Εθνική ομάδα είναι πάνω από συλλόγους, είναι πάνω από μία επιτυχία ή μία αποτυχία με την ομάδα σας. Όταν ερχόμαστε στην Εθνική ομάδα είναι τεράστια τιμή, τεράστια αναγνώριση κι ένα πολύ μεγάλο, αλλά καλό, βάρος στις πλάτες μας.
Πρέπει να κάνετε τα νέα παιδιά να ασχοληθούν με το μπάσκετ όπως έκανε η δική μας η γενιά κι εσείς παίζετε τώρα μπάσκετ, όπως έκαναν οι προηγούμενες γενιές για εμάς, που μεγαλώσαμε με τον Γκάλη, τον Γιαννάκη, τον Φασούλα και τον Χριστοδούλου.
Έτσι κι εσείς πρέπει να καταλάβετε ότι πρέπει να κάνετε τα επόμενα παιδιά να παίξουν μπάσκετ. Κι αυτό είναι ένα μεγάλο βάρος, αλλά και μία μεγάλη παρακαταθήκη που πρέπει να αφήσουμε όλοι στο μπάσκετ.
Η επιτυχία με την Εθνική ομάδα δεν έχει καμία σχέση με μία επιτυχία που θα έχουμε με τον σύλλογο. Για εμένα τουλάχιστον.
Και το έχω ζήσει. Δυστυχώς αυτή η ομάδα, δεν έχει καταφέρει, δεν έχουμε καταφέρει, να φέρουμε μία επιτυχία όπως σας αξίζει. Διότι αυτή η ομάδα έχει πάρα πολύ καλό υλικό και σας αξίζει, και μας αξίζει σε όλους να έχουμε μία μεγάλη επιτυχία.
Αλλά αυτό θα έρθει μόνο αν γίνουν τα προηγούμενα που σας είπα. Να είμαστε οικογένεια, να σκεφτόμαστε μόνο την ομάδα.
Είμαστε όλοι κάτω από την ομάδα, κι εγώ, για την εθνική ομάδα της χώρας μας. Όλοι ανυπομονούν να σας δουν, όλοι ανατριχιάζουν τον εθνικό ύμνο.
Αν δεν το νιώσεις αυτό, αν δεν ανατριχιάζεις όταν ακούς τον εθνικό ύμνο, δεν μπορείς να καταλάβεις τι σημαίνει εθνική ομάδα.
Το χειρότερα που μπορώ να δω εδώ έναν μούτρα, “πόσο παίζω”, “γιατί δεν έπαιξα”, “γιατί σούταρε ο ένας και γιατί σούταρε ο άλλος”.
Έχουν περάσει πάρα πολύ μεγάλοι παίκτες που θυσίασαν τον εαυτό τους μόνο και μόνο για την εμφάνιση της Εθνικής ομάδας.
Έχουν περάσει παίκτες που έχουν αλλάξει θέση μόνο και μόνο για να παίζουν στην Εθνική ομάδα.
Έχουν περάσει παίκτες που σε ένα τουρνουά δεν έπαιξαν καθόλου, ενώ στις ομάδες τους ήταν ηγέτες…
Για την εθνική ομάδα.
Αν δεν το καταλάβετε αυτό, είναι το μοναδικό θέμα που μπορώ να έχω εγώ. Όλα τα άλλα, μέσα από τη δουλειά και μέσα από τις ανθρώπινες σχέσεις και τον σεβασμό, θα τα καταφέρουμε”.
