Ο Δημήτρης Ρήγας γράφει για τον Παναθηναϊκό του Εργκίν Αταμάν που δείχνει ότι είναι έτοιμος να πρωταγωνιστήσει, μετά τις δύο νίκες στη «διαβολοβδομάδα».
Εντάξει, είναι η αλήθεια ότι η φετινή έκδοση της Αναντολού Εφές δεν αποτελεί και κάτι σπουδαίο. Ναι μεν έχουν μείνει κάποιοι από τους παίκτες που στέφθηκαν πρωταθλητές Ευρώπης δύο σερί σεζόν, ωστόσο η ανανέωση δεν πετυχαίνει και παράλληλα ο κόουτς Αταμάν δεν κατοικεί πλέον στην Κωνσταντινούπολη αλλά στην Αθήνα.
Και όχι μόνο μετακόμισε στην ελληνική πρωτεύουσα αλλά προσπαθεί να «χτίσει» και μία ομάδα που θα πάρει ξανά το τρόπαιο της Ευρωλίγκας. Σίγουρα λοιπόν ο Παναθηναϊκός ήταν διπρόσωπος με τους Τούρκους και ό,τι έχτισε στο πρώτο μέρος, λίγο έλειψε να το «γκρεμίσει» στο τέλος.
Μάλιστα υπήρξαν δικαιολογημένοι προβληματισμοί και ερωτηματικά. Κυρίως για τον χρόνο συμμετοχής ορισμένων παικτών και πως θα άντεχαν να δώσουν ένα δεύτερο παιχνίδι μέσα σε 48 ώρες. Στην πράξη αποδείχθηκε πανεύκολο, διότι τελικά εξελίχθηκε σε πανεύκολη η αναμέτρηση με τους Μονεγάσκους.
Ποτέ δεν ήταν αλλά την έκανε η ελληνική ομάδα η οποία μπήκε με το «μαχαίρι στα δόντια» και όπως συνηθίζει τον τελευταίο καιρό, στην ουσία έστειλε μήνυμα όχι από το εξαιρετικό πρώτο δεκάλεπτο, αλλά από την εξαιρετική πρώτη άμυνα.
Κι όλα αυτά με τον Βιλντόσα στα «πιτς», τον Παπαπέτρου να λείπει από την αρχή της σεζόν και τον Σλούκα να έχει περιορισμό στον χρόνο συμμετοχής του. Με τον Μπαλτσερόφσκι να έχει μείνει εκτός ροτέισον και τον Χουάντσο να βρίσκει σιγά-σιγά τα πατήματά του.
Με εξαίρεση τη Ρεάλ Μαδρίτης των αμέτρητων επιλογών, οι «πράσινοι» έχουν την ευτυχία να διαθέτουν το καλύτερο δίδυμο στη θέση «4» σε ολόκληρη την Ευρώπη. Όσο λιγότερο θα παίζει ο Μήτογλου, τόσο καλύτερος θα είναι και όσο θα παίρνει περισσότερα λεπτά και ο Ερνανγκόμεθ, τόσο θα βελτιώνεται κι αυτός.
Για τους γκαρντ δεν χρειάζονται πολλά-πολλά. Είναι τόσο πλούσιο το ρόστερ, που φαντάζει σχεδόν αδύνατο να μην βρεθεί κανείς σε καλή μέρα. Ο Ναν με την Εφές δεν έθελξε αλλά χθες (11/1) έστησε ένα ωραιότατο πάρτι, δίχως κόπο και χωρίς παράλληλα να κάνει υπερβολές στις προσπάθειες που επιχείρησε. Οι 21 πόντοι με 11 προσπάθειες μαρτυρούν τα πάντα. Επίσης το βραβείο του καλύτερου αμυντικού της τρέχουσας αγωνιστικής περιόδου μπορεί να πάει από... συνήθεια στον Ταβάρες, αλλά ο Τζέριαν Γκραντ το αξίζει και με το παραπάνω. Εκτός αν υπάρχουν αρκετοί παίκτες που μπορούν να βάλουν «χειροπέδες» σε δύο μέρες, σε παίκτες όπως ο Λάρκιν και ο Τζέιμς.
Φυσικά ιδιαίτερη αναφορά δεν θα μπορούσε να μην γίνει στον Ματίας Λεσόρ. Στον καλύτερο σέντερ της περσινής σεζόν. Έναν ψηλό που γουστάρει να παίζει στον Παναθηναϊκό και είναι... τρελαμένος για να τα καταφέρει και να φτάσει μέχρι το τέλος. Έναν σέντερ ο οποίος κάποιοι «ειδικοί» βιάστηκαν να υποστηρίξουν ότι δεν έχει προσωπική φάση (!) και πως ό,τι πέτυχε την προηγούμενη χρονιά, το έκανε χάρη στον Ζέλικο Ομπράντοβιτς. Λογικά έτσι θα είναι...
Εν κατακλείδι, οι έξι νίκες στους επτά τελευταίους αγώνες στην Ευρωλίγκα, το ρεκόρ που έχει φτάσει στο 13-8 με έξι παιχνίδια ακόμα εντός έδρας και το γενικότερο κλίμα στον Παναθηναϊκό, τον καθιστούν πλέον μεγάλο «πονοκέφαλο» για όλους. Ο βασικός στόχος που είναι η συμμετοχή στα πλέι οφ είναι σε καλό δρόμο για να επιτευχθεί. Και τότε, όλοι θα θέλουν να αποφύγουν το «τριφύλλι». Με τρεις λέξεις: Ο Παναθηναϊκός επέστρεψε.
