Πολύ σημαντική νίκη για την ομάδα του Ολυμπιακού , καθώς ότι και να λέμε για την χρονική στιγμή της σεζόν , ένα ξεκίνημα με μια μόνο νίκη και τρεις ήττες , θα δημιουργούσε ένα μεγάλο ψυχολογικό μειονέκτημα με δεδομένη και την κατάσταση του ρόστερ αυτήν την στιγμή. Οι "ερυθρόλευκοι"αυτήν την στιγμή καλούνται να πάρουν απλά το αποτέλεσμα με κάθε μέσο με την λογική ότι ας κερδίσουμε αυτό το παιχνίδι , και βλέπουμε στο επόμενο τι θα συμβεί. Ο λόγος που το αναφέρω αυτό είναι το αρκετά κλειστό rotation της ομάδας αλλά και η επιφόρτιση κάποιων παικτών ( κάποιοι ήταν και διεθνείς ) με μεγάλο χρόνο συμμετοχής , κάτι που γνωρίζουμε ότι δεν είναι μέσα στην φιλοσοφία του προπονητή.
Το πρώτο ημίχρονο κύλισε με βάση την ανάλυση του αντιπάλου ιδανικά. Η Partizan είχε δώσε στα προηγούμενα παιχνίδια πάρα πολλά επιθετικά ριμπάουντ στουσ αντιπάλους της αλλά και πολλούς αιφνιδιασμούς. Η Partizan έχει δεχτεί τους 2ους περισσότερους πόντους στα πρώτα δευτερόλεπτα , όπως επίσης και είχε δώσει σχεδόν τα μισά διαθέσιμα της ριμπάουντ στους αντιπάλους. Με όπλο την σκληρή άμυνα και την γρήγορη επίθεση μετά από καλές άμυνες , ο Ολυμπιακός στο πρώτο ημίχρονο θύμισε σε μεγάλο βαθμό τον περσινό Ολυμπιακό , το σημείο που θα ήθελε να σταθεροποιήσει την απόδοση του.
Στο παρακάτω κλιπ είναι ίσως η έκδοση του Ολυμπιακού που θα ήθελε ο προπονητής του , μετά από άμυνα με αλλαγές σπρώχνουμε τον αντίπαλο σε ένα κακό σουτ. Είναι πολύ όμορφος ο τρόπος που ξεδιπλώνεται η μετάβαση στην επίθεση , δημιουργώντας ένα ανοικτό τρίποντο.
Άλλη μια παρόμοια φάση , μετά από κόψιμο , πολύ γρήγορα ξεδιπλώνεται η μετάβαση στην επίθεση , εκεί που για παίκτη σαν τον Canaan αυτό το σουτ είναι χαμηλού ρίσκου.
Η δυνατότητα να τρέξει και η αποτελεσματικότητα του σε αυτό αποτυπώνεται και στα στατιστικά. Στο fastbreak ευστόχησε σε 3 από τα 4 τρίποντα που επιχείρησε , ενώ με στημένη άμυνα είχε 4 στα 14 τρίποντα. Συνολίκά στο πρώτο ημίχρονο πήρε 13 πόντους εύκολα και γρήγορα , ενώ στο υπόλειπο παιχνίδι μαζί με την παράταση μόνο 7.
Το κρίσιμο δεκάλεπτο για να χαλάσει η εικόνα του Ολυμπιακού ήταν το τρίτο. Με δεδομένο ότι είναι δύσκολο να κρατηθείς σε έναν ρυθμό ( και με τόση επιβάρυνση ) σίγουρα περιιμέναμε μια “κοιλιά”.Σε κάθε περίπτωση κακά τα ψέμματα παίζει και ο αντίπαλος. Το πλάνο που είχε η Partizan για να διασπάσει την παραδοσιακά κλειστή άμυνα του Ολυμπιακού ήταν να επενδύσει στο τρίποντο του σέντερ. Εδώ πρέπει να πούμε ότι όπως και πέρσι , η Partizan μέχρι σήμερα που μιλάμε χτυπάει με το δίποντο παραπάνω από ότι με το τρίποντο. Μετά από σκριν στην μπάλα οι παίκτες τους έχουν στο ρεπερτόριο και το σουτ από μέση απόσταση αλλά και το μέχρι μέσα όπως επίσης τους αρέσει να επίτιθονται την αμυνα close out.
Δεν είναι τυχαίο ότι οι πρώτες επιθέσεις του αγώνα της Partizan έστελναν τον ψηλό στο τρίποντο , με την ελπίδα να αναγκάσουν τον Fall να τραβηχτεί έξω με συνέπεια να ανοίξει η ρακέτα για το κάθετο παιχνίδι της Partizan. O Kaminsky , που ναι μέν σε ένα βαθμό έχει το τρίποντο στο βάθος του ρεπερτορίου του , αλλά δεν είναι και για να σουτάρει 6 σε ένα ματς ( πολλά μαζεμένα στο πρώτο δεκάλεπτο ) , προσπάθησε να πετύχει ακριβώς αυτό.
Το δίδυμο με τον Smailagic , δεν δούλεψε όπως θα ήθελε ο Obradovic σίγουρα. Στο τρίτο δεκάλεπτο όμως , ακριβώς το ίδιο πλάνο αλλά με τον Smailagic εκφραστή δούλεψε άψογα για αυτούς.
Αυτή είναι η πρώτη επίθεση του δευτέρου ημιχρόνου η οποία δείχνει ξεκάθαρες προθέσεις.
Στην αμέσως επόμενη , ακριβώς το ίδιο play που είχε παίξει στην αρχή του αγώνα με τον Kaminsky. Ξανάβρίσκει στόχο ο Smailagic και οι κόποι ενός ημιχρόνου εξανεμίστηκαν σε μερικά δευτερόλεπτα και μαζί και το μομεντουμ του αγώνα.
Πλέον η Partizan διάβαζε καλύτερα τις φάσεις και στην άμυνα με αλλαγές , ο χειριστής δεν σούταρε επάνω στα χέρια του Fall , δημιουργώντας ένα rebound και εύκολο καλάθι για τον Ολυμπιακό , αλλά όπως εδώ ο Nunnally έπαιζε στα πόδια των σέντερ του Ολυμπιακού και με κάθετο παιχνίδι πέτυχαν ακριβώς τον στόχο που είχαν στην αρχή … να ανοίξουν την ρακέτα των κόκκινων.
Το πολύ όμορφο παιχνίδι στην μετάβαση του Ολυμπιακού αλλά και το παιχνίδι με τον ψηλό έξω από την ρακέτα της Partizan ήταν τα 2 μπασκετικά σημεία του αγώνα. Μπαίνοντας στο τέταρτο δεκάλεπτο όμως πήγαμε στην επιβίωση. Εκεί πλέον μετράει η εμπειρία , η έδρα. Το παιχνίδι κατά την άποψη μου κρίθηκε στην εμπειρία παικτών του Ολυμπιακού αλλά και το πάθος που έδειξαν για την νίκη. Ο Λαρεντζάκης , ένας παίκτης που έρχεται από τον πάγκο , κατάφερε και έβαλε ξανά την επίθεση μέσω της άμυνας , καθώς έβαζε πίεση σε όποιον παίκτη μάρκαρε.
Θα πρέπει να πούμε ότι και η αποβολή των 2 σέντερ της Partizan , τους άφησε γυμνούς στην ρακέτα. Σε κάθε περίπτωση όμως , οι απουσίες του Ολυμπιακού είναι περισσότερες. Οι πρώτοι μήνες της σεζόν είναι εκεί που όλοι λέμε πάρε την νίκη με κάθε μέσο και βλέπουμε. Είναι αδύνατο μια ομάδα να μπορεί να παίξει κοντά στο επίπεδο που θέλει , τόσο νωρίς. Το ερώτημα που τίθεται είναι πόσο καιρό θα αντέξουν να πιέζονται κάποιοι παίκτες των κόκκινων , οι οποίοι είχαν και ένα βαρύ καλοκαίρι. Παρόλα αυτά όπως λέει και η παροιμία «Μάζευε κι ας είναι και ρόγες». Το πιο σημαντικό στον αθλητισμό δεν είναι η φιλοσοφία και η εξήγηση της νίκης , αλλά η ίδια η νίκη με κάθε μέσο.
