Η Εθνική πάλεψε όσο μπόρεσε απέναντι στους Αμερικανούς και άφησε θετικές εντυπώσεις στο πρώτο ημίχρονο, ωστόσο δεν μπορούσε να ακολουθήσει άλλο και με το 109-81 βρίσκεται στο σημείο, όπου περίμενε στο Παγκόσμιο Κύπελλο, παίζοντας τελικό πρόκρισης με την Νέα Ζηλανδία το απόγευμα της Τετάρτης (30/8, 15:40) για το μίνιμουμ στόχο της παρουσίας στους «16» της διοργάνωσης, ενώ από την πλευρά της η Team USA με «δύο στα δύο» έναντι των διεκδικητών του δεύτερου εισιτηρίου, «κλείδωσε» ήδη και την πρωτιά.
Η ελληνική ομάδα ξεκίνησε με δυναμισμό και στα πρώτα 2.5 λεπτά ήταν μπροστά με 6-2 από τις λύσεις των περιφερειακών της, ωστόσο τα μακρινά σουτ των Αμερικανών άλλαξαν γρήγορα την κατάσταση, για να πάρουν εκείνοι το προβάδισμα των τεσσάρων πόντων (12-16 στο 6'). Προσπαθώντας να «ταΐσουν» τον Παπαγιάννη, οι παίκτες του Ιτούδη έμεναν σε επαφή με το σκορ, με το 19-23 της πρώτης περιόδου να φέρνει αισιοδοξία.
Η επιθετική «αφλογιστία» έκανε ξανά την εμφάνισή της για το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα, μετά το 25-29 στο 13ο λεπτό, για να ξεκινήσουν οι παίκτες του Κερ ένα σερί 0-13, με το οποίο πήραν ξεκάθαρα κεφάλι στην αναμέτρηση (25-42 στο 16'). Με τον Παπαγιάννη «αιχμή του δόρατος», η Εθνική επιχείρησε να επιστρέψει και θα μπορούσε στο φάουλ τριών βολών του Ουόκαπ να είχε μειώσει έως και στο -7, αλλά αντί αυτού δύο καλάθια των τυπικά φιλοξενούμενων, τους έστειλαν με διαφορά 12 πόντων στα αποδυτήρια (37-50).
Η Ελλάδα σκόραρε... με το σταγονόμετρο και στο ξεκίνημα της τρίτης περιόδου, όπως συνέβη και στα μέσα της δεύτερης, και το ταλέντο των Αμερικανών που εκφραζόταν κυρίως από τον Μπρίτζες και τον Μπράνσον σε εκείνο το σημείο, δε θα μπορούσε να περιοριστεί αρκετά, ώστε να μη βρεθούμε πίσω με πάνω από 20 πόντους στα μισά του δεκαλέπτου (42-63). Ο Παπαπέτρου και ο Ουόκαπ προσπάθησαν με συνεργασίες να δείξουν, ότι η Εθνική δεν τα είχε παρατήσει, με τον Μποχωρίδη να παίρνει αρκετό χρόνο, ωστόσο το ματς ήταν ήδη προκαθορισμένο, με τους Αμερικανούς να διατηρούν με άνεση και μοίρασμα του σκοραρίσματος το προβάδισμα (56-79).
Οι δύο προπονητές άρχισαν, πια, να δοκιμάζουν πράγματα, και πολύ περισσότερο ο Δημήτρης Ιτούδης εν όψει του τελικού πρόκρισης με την Νέα Ζηλανδία, επιλέγοντας πολλά χαμηλά σχήματα, με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα την χρήση του Θανάση στη θέση του σέντερ. Οι άμυνες χαλάρωσαν και το θέαμα πήρε θέση στο παρκέ, με τους Αμερικανούς να καταγράφουν «κατοστάρα» και το δικό μας μυαλό να βρίσκεται ήδη στην ομάδα της Ωκεανίας, για να επιτευχθεί ο ελάχιστος στόχος της πρόκρισης στη δεύτερη φάση.
Δεκάλεπτα: 19-23, 37-50, 56-79, 81-109
ΑΠΛΑ ΚΑΙ ΟΜΟΡΦΑ: Ο Όστιν Ριβς είναι ένας από τους αγαπημένους συμπαίκτες του ΛεΜπρόν Τζέιμς στους Λέικερς και όχι άδικα. Η ποιότητά του φαίνεται πολύ περισσότερο στην Team USA, με τη στατιστική του να γίνεται... αθόρυβα με μια γεμάτη στατιστική 15 πόντων, πέντε ριμπάουντ, έξι ασίστ, δύο κλεψίματα και δύο λάθη σε κάτι παραπάνω από 17 λεπτά.
ΑΥΤΟ ΤΟΝ ΨΗΛΟ ΘΕΛΟΥΜΕ: Ο Γιώργος Παπαγιάννης ήταν η πιο ευχάριστη νότα αυτού του αγώνα, δείχνοντας ειδικά στο πρώτο ημίχρονο τις δυνατότητες, που αποδεδειγμένα διαθέτει. Ο διεθνής σέντερ σημείωσε 17 πόντους με 8/12 δίποντα, 1/1 τρίποντο, τρία ριμπάουντ, δύο ασίστ, ένα κόψιμο κι ένα λάθος σε 21.5 λεπτά, εντυπωσιάζοντας σε αρκετές στιγμές, με την ευχή να έχει τον ίδιο πρωταγωνιστικό ρόλο κόντρα στην Νέα Ζηλανδία.
ΜΕ ΤΗ ΓΛΩΣΣΑ ΤΩΝ ΑΡΙΘΜΩΝ: Για να νικήσεις τους Αμερικανούς, πρέπει να κάνεις το τέλειο ματς, όποια κι αν είναι η σύνθεσή τους. Η Εθνική, όμως, υστέρησε σε τρίποντα (7/23 αντί 9/22 της Team USA), δίποντα (26/46 αντί 26/39) και βολές (8/16 αντί 30/34), δημιούργησε λιγότερο (17-26 ασίστ), έκλεψε λιγότερο (5-8), πήρε λιγότερα ριμπάουντ (25-40) και, από τη στιγμή, που υπήρχε τέτοια διαφορά σε τόσες στατιστικές κατηγορίες, το τελικό -28 ήταν λογικό.
Δείτε τα στατιστικά του αγώνα ΕΔΩ.
