Η Κατερίνα Σωτηρίου μίλησε στο Web Radio της ΕΟΚ, στην εκπομπή «Άμεσο Ριπλέι» όπου αναφέρθηκε στην πορεία της στην εθνική ενώ δεν παρέλειψε να αναφερθεί και στα σχέδιά της για το μέλλον.
Για την απόφασή της να αποσυρθεί απ’ την Εθνική Γυναικών: «Δεν είναι μια απόφαση στιγμής, μια παρορμητική απόφαση, αυτό το λέω με σιγουριά. Γενικά όσο μεγαλώνεις και θες να εξελίσσεσαι και στο επαγγελματικό και στο προσωπικό κομμάτι, αρχίζεις και βλέπεις διαφορές και παρατηρείς ότι κάποια στιγμή πρέπει να πάρεις μια απόφαση για το τέλος του «κύκλου» σου. Θεωρώ ότι είμαι πολύ χαρούμενη και ευγνώμων που είχα την επιλογή να πάρω την απόφαση αυτήν. Ήμουν υγιής και είχαν έρθει έτσι οι καταστάσεις που ήταν καλύτερα απ’ ό,τι περίμενα».
Για το τι κρατάει απ’ την πορεία της στην Εθνική Γυναικών: «Πάντα υπάρχει ένα “ταξίδι” σε κάποια φάση στη ζωή μας. Υπήρχαν κάποια “σκαλιά” για να φτάσεις στην επιτυχία, η οποία δεν είναι πάντα ένας τίτλος ή να γίνεις αρχηγός, αλλά αυτά τα βήματα που σε κάνουν να εξελιχθείς, να θες να βλέπεις καλύτερο τον εαυτό σου, να θες να ζήσεις κι εσύ εμπειρίες. Επομένως αυτά τα “σκαλοπάτια” να ξεκινήσω, να περάσω όλη τη διαδικασία μέχρι την Εθνική Γυναικών και να φτάσω να είμαι και αρχηγός της Εθνικής είναι από μόνο του κάτι ξεχωριστό. Δεν κρύβω ότι επειδή δέχομαι διάφορες ερωτήσεις, γυρίζω κι εγώ πίσω και προσπαθώ να κάνω έναν απολογισμό, βρίσκομαι κι εγώ σ’ ένα συνεχή απολογισμό πραγμάτων, καταστάσεων, συναισθημάτων. Νιώθω ευγνωμοσύνη, υπερηφάνεια, πήρα πολλά μαθήματα, “έχτισα” χαρακτήρα και προσωπικότητα, διαχειρίστηκα καταστάσεις».
Για τα θετικά και τα αρνητικά που πέρασε: «Είναι δύσκολο. Σίγουρα η επιτυχία είναι επιτυχία, αλλά για να φτάσεις στην επιτυχία και να ‘χεις το κίνητρο να φτάσεις εκεί έχεις αποτύχει και έχεις δεχθεί προσωπικές και ομαδικές ήττες. Αυτό για εμένα και τη «χρυσή» γενιά ήταν το τεράστιο κίνητρο, ότι θέλαμε να κάνουμε γνωστό το μπάσκετ γυναικών στην Ελλάδα. Ξέραμε ότι αξίζαμε περισσότερα, θέλαμε να κάνουμε «θόρυβο». Η σκέψη μας ήταν η Εθνική ομάδα. Ήταν τεράστιο κίνητρο για εμένα η Εθνική ομάδα, να είμαι καλή και έτοιμη σε όλα τα κομμάτια. Πολλές φορές αυτό θέλει θυσίες. Σίγουρα οι δύο επιτυχίες του 2017 και του 2009 μου έχουν μείνει.
Όσον αφορά τα αρνητικά, σίγουρα είναι όταν τραυματίζεται ένας αθλητής. Ευτυχώς δεν είχα μεγάλους τραυματισμούς, είχα 1-2. Στα αρνητικά ήταν αυτό που έγινε πριν από ένα Παγκόσμιο, το πρώτο μου, όπου τελικά κατάφερα να πάω. Ενώ ήμουν άρρωστη ήθελα να κάνω προπόνηση και είχα ένα λιποθυμικό επεισόδιο, το οποίο ήταν αρκετά δύσκολο για ‘μένα. Ξύπνησα, έπεσα σε έναν τοίχο. Άλλη μια ιστορία ήταν που νόμιζα ότι είχα μείνει παράλυτη, γιατί κουνούσα μόνο τα μάτια μου, αλλά ευτυχώς ήταν μόνο ένα νεύρο. Γενικά οι τραυματισμοί, είναι πολύ δύσκολες στιγμές να είσαι εκτός. Τώρα για τις αποτυχίες, είναι στιγμές που έρχονται. Οι αποτυχίες με έκαναν όλο αυτό που είμαι».
Για το αν όλο αυτό ήταν ένα ταξίδι αυτοβελτίωσης και αυτογνωσίας: «Το μπάσκετ γυναικών ειδικά στην Ελλάδα και εγώ προσωπικά έχω ταλαιπωρηθεί πάρα πολύ οικονομικά, δεν έχω πράγματα που μπορώ να πω ότι δε θα δουλέψω και τα έχω όλα έτοιμα. Κάθε συμβόλαιο μου και κάθε μου χρονιά είναι πολύ σημαντική και πρέπει να επενδύουμε στο μυαλό μας και στο κορμί μας. Το μπάσκετ είναι κάτι που λατρεύω, το κάνω χρόνια, σαν χόμπι, σαν δουλειά, είμαι ευλογημένη, αλλά ήθελα κάτι παραπάνω. Εγώ έτσι το βλέπω και νιώθω πολύ ικανοποιημένη. Δεν ξύπνησα απλά μια μέρα και αμέσως έγινα καλή συμπαίκτρια ή διαχειρίστηκα μια κατάσταση αμέσως. Έχω τις «μάχες» μου, τα «σκοτάδια» μου, έκανα ψυχοθεραπεία, διαβάζω, απομονώνομε, επικοινωνώ. Όλα αυτά τα δουλεύω, προσπαθώ να κάνω μικρά βηματάκια σχετικά με τον αθλητισμό, ώστε να φτάσω να έχω μια πιο ώριμη σκέψη».
Για τον τίτλο που θα έβαζε στην πορεία της: «Με είχε ρωτήσει ένας συνάδελφός μου, νέο παλικάρι, πρόσφατα σε μια συνέντευξή μου για ένα παραμύθι. Γενικά δεν είχα πολλά, ένα που μου ήρθε στο μυαλό ήταν η σταχτοπούτα, γιατί τη θυμάμαι με άσπρο, γαλάζιο, δηλαδή γαλανόλευκα και ξανθά μαλλιά. Απ’ τα ανοιχτά γήπεδα του Ζωγράφου στα μεγαλύτερα παγκόσμια γήπεδα».
Για το μέλλον της: «Έχω αποφασίσει να συνεχίσω άλλη μια χρονιά στον Παναθηναϊκό. Υπάρχει σίγουρα μια πρωινή δουλειά και ψάχνω για κάποια άλλα κομμάτια σχετικά με το να μείνω στο μπάσκετ. Ανά καιρούς μού γίνονται και προτάσεις για προπονήτρια που μου αρέσει και που θέλω να το κάνω. Δεν έχω καταλήξει ακόμα. Θα ήθελα να μείνω σε κάποιο μπασκετικό κομμάτι. Επειδή όμως θέλω να κάνω κάτι καλά, πάω βήμα-βήμα με όποια λάθη έρθουν. Σίγουρα μόλις αποφασίσω να κλείσω τελείως τον “κύκλο” της αθλήτριας θα έχω πολύ περισσότερο χρόνο να κατασταλάξω σε κάτι».
