Οι Γκόλντεν Στέιτ Ουόριορς αν και πραγματοποίησαν εκπληκτική επιστροφή στην κορυφή του ΝΒΑ πριν λίγους μήνες, διανύουν περίοδο αγωνιστικής κρίσης και έχουν έναν Γολγοθά να ανέβουν αν θέλουν να μην λήξει πρόωρα για αυτούς η σεζόν.
Σαν να μην έφτανε αυτό, θα στερηθούν για περίπου 1 μήνα τις υπηρεσίες του Στεφ Κάρι, κάτι που σημαίνει ότι εξαιτίας του πολύ κακού ρεκόρ που διατηρούν τη δεδομένη στιγμή(14-16) θα αναγκαστούν να εισέλθουν άμεσα σε έναν αγώνα επιβίωσης ώστε να βρίσκονται σε επαφή με τη ζώνη πρόκρισης στα playoffs( ή πιο ρεαλιστικά στο play in tournament) όταν ο κορυφαίος παίκτης της ομάδας, και κατά πολλούς του πλανήτη, δηλώσει παρών. Οι πρωταθλητές μετρούν 4 τελικούς και 6 παρουσίες σε τελικούς από το 2015 και έπειτα, όμως πλέον καλούνται να πραγματοποιήσουν την μεγαλύτερη υπέρβαση της σύγχρονης ιστορίας τους για να διατηρήσουν τον μύθο τους ζωντανό.
Σε αντίθεση με την περσινή χρονιά, οι πολεμιστές έχουν ελάχιστη βοήθεια από τον πάγκο τους με τα κενά που άφησαν οι Πέιτον, Πόρτερ Τζούνιορ και Τοσκάνο Άντερσον να έχουν καλυφθεί σε πολύ μικρό βαθμό. Η επίθεση τους αν και εξαρτάται σχεδόν αποκλειστικά από τον Κάρι συνεχίζεται να κινείται σε αξιόλογα επίπεδα, με τους 117 πόντους κατά μέσο όρο να αποτελούν την 5η καλύτερη συγκομιδή σε όλο το ΝΒΑ, όμως παράλληλα οι 116.8 πόντοι παθητικό την 5η χειρότερη άμυνα. Ανά 100 επιθέσεις με τον ηγέτη τους στο παρκέ πετυχαίνουν 7 περισσότερους πόντους από τους αντιπάλους τους, ενώ χωρίς αυτόν παραπάνω από 11 λιγότερους, στατιστικό που αποδεικνύει την τεράστια επίδραση του βραχύσωμου γκαρντ στο παιχνίδι τους.
Μια από τις κορυφαίες ομαδικές εμφανίσεις της σεζόν κόντρα στους περσινούς φιναλίστ:
Πολλές σπουδαίες εμφανίσεις του κορυφαίου σουτέρ που πάτησε το πόδι του στον πλανήτη μας έχουν περάσει ανεκμετάλλευτες, και υπάρχει μεγάλος κίνδυνος να δούμε μια επανάληψη της σεζόν 2020-2021, ακόμα και αν εκείνος είναι εξίσου κυριαρχικός στην επιστροφή του στην ενεργό δράση. Τα διπλά μαρκαρίσματα και οι παγίδες που αντιμετωπίζει σε όλη του σχεδόν την καριέρα δεν πτόησαν ποτέ τον MVP των τελικών του 2022, όμως στο σύγχρονο μπάσκετ ο πλουραλισμός και οι τακτικές προσαρμογές, τις οποίες ευνοούν οι πολλές λύσεις και στις δύο πλευρές του παρκέ, είναι στοιχεία ιδιαιτέρως σημαντικά.
Η τεράστια διαφορά που προαναφέρθηκε στην απόδοση τους εντός και εκτός έδρας είναι πάντως μάλλον ενθαρρυντική για τους πρωταθλητές καθώς δείχνει ότι δυνατότητες υπάρχουν, φανερώνει όμως παράλληλα και τις αδυναμίες που έχει το σύνολο του Στιβ Κερ. Στο Σαν Φρανσίσκο μετρά 12 νίκες σε 14 παιχνίδια, με τους επιθετικούς του δείκτες να κινούνται σε πολύ υψηλά επίπεδα και την άμυνα τους είναι αρκετά ικανοποιητική. Την ίδια στιγμή μακριά από το σπίτι τους, οι πολεμιστές αδυνατούν να κρατήσουν χαμηλά εκείνον που βρίσκεται στην αντίπερα όχθη και τις περισσότερες φορές αναλώνονται σε "hero ball", σε μια απέλπιδα προσπάθεια να διατηρήσουν την επαφή τους με το σκορ. Το ρεκόρ 2-16 που μετρούν είναι απόλυτα αντιπροσωπευτικό της εικόνας τους.
Ομάδα φάντασμα εκτός έδρας:
Εκτός των άλλων τα περισσότερα back2back παιχνίδια ήταν μέχρι στιγμής εκτός έδρας, κάτι που σημαίνει ότι σε πολλές περιπτώσεις τα βαριά χαρτιά τους έμειναν εκτός σύνθεσης με την αποστολή νίκης να είναι χαμένη από τα... αποδυτήρια. Πιθανότατα, το γεγονός ότι εξ ορισμού οι ομάδες είναι λιγότερο αποτελεσματικές εκτός έδρας, σουτάρουν με χαμηλότερα ποσοστά και πραγματοποιούν περισσότερα λάθη βοηθά τους Ουόριορς να εκμεταλλευτούν τα κενά διαστήματα των αντιπάλων τους στο Chase Center, να τρέξουν στο ανοιχτό γήπεδο και να πάνε τον αγώνα σε έναν ρυθμό που νιώθουν οικεία και αποδίδουν εξαιρετικά όλα αυτά τα χρόνια. Στην ιστορία του ΝΒΑ, οι γηπεδούχοι έχουν ποσοστό επιτυχίας 60% και οι πολεμιστές συγκεκριμένα παραδοσιακά αντλούν δύναμη από τον κόσμο τους, όμως το φετινό φαινόμενο είναι μάλλον πρωτοφανές στην ιστορία της λίγκας.
Οι νεαροί παίκτες καλούνται να δώσουν ελπίδα
Η διοίκηση των Ουόριορς ξέρει να διαχειρίζεται εξαιρετικά την αγορά, αλλά οι πιθανότητες ενός σημαντικού trade είναι λιγοστές. Ο λόγος είναι ότι εκτός των 6 παικτών( Κάρι, Τόμσον, Πουλ, Γκριν, Ουίγκινς, Λούνεΐ) που για διαφορετικό λόγο ο καθένας μοιάζουν να έχουν εξασφαλισμένη θέση στο ρόστερ της ομάδας, όλοι οι υπόλοιποι δεν έχουν σημαντική μεταγραφική αξία για να προσελκύσουν δελεαστικές προσφορές. Κάποιοι εξ αυτών είναι νεαροί σε ηλικία και δεν έχουν αποδείξει ότι μπορούν να σταθούν στο υψηλότερο επίπεδο, ενώ άλλοι απλά δεν διαθέτουν αρκετή ποιότητα.
Με λίγα λόγια, η οποία ενίσχυση θα έρθει εκ των έσω. Κουμίνγκα και Μούντι έχουν δείξει καλά δείγματα ανά διαστήματα ενώ ο Ουάισμαν καλείται να παρουσιαστεί πιο aggressive μέσα στο παρκέ ώστε να εκμεταλλευτεί τα σωματικά του προσόντα και να γίνει μέλος του ροτέισον του Στιβ Κερ. Από τα βαριά πυροβολικά εκτός του Κάρι, ο Ουίγκινς είναι με διαφορά ο πιο σταθερός σε άμυνα και επίθεση και πρέπει να πάρει περισσότερες πρωτοβουλίες, ενώ ο Πουλ να ωριμάσει μπασκετικά και να παίξει λιγότερο με το ένστικτο και περισσότερο με το μυαλό.
Για το τέλος αφήσαμε τις παλιές καραβάνες, Τόμσον και Γκριν. Ο πρώτος επέστρεψε από την κόλαση των καταστροφικών τραυματισμών διαδραματίζοντας κομβικό ρόλο στην περσινή πορεία προς τον τίτλο. Έχει ήδη πραγματοποιήσει έναν μικρό άθλο και οποιαδήποτε κριτική προς το πρόσωπο του είναι μάλλον άδικη. Αν καταφέρει να πάρει ρόλο ηγέτη στα παιχνίδια που ο Κάρι θα βρίσκεται στα pits, ίσως να αναθεωρήσουμε τη θέση του στη λίστα με τους all-time greats. Όσο για τον δυναμικό φόργουορντ, η προσφορά του στις επιτυχίες των πολεμιστών είναι τεράστια, αλλά τα τελευταία χρόνια το ρεπερτόριο του έχει μειωθεί και αυτό που μπορεί να κάνει είναι να εμπνέει τους συμπαίκτες εντός και εκτός των 4 γραμμών, να είναι ο κινητήριος μοχλός της αμυντικής λειτουργίας και να δίνει λύσεις στην οργάνωση του παιχνιδιού.
Το παρελθόν...εχθρός
Σε συζητήσεις φιλάθλων του ΝΒΑ σίγουρα θα έχουμε ακούσει ότι όλα κρίνονται στα playoffs και για μια ομάδα με προσωπικότητα και εμπειρία όπως το ζήτημα είναι να μπουν στην post-season και μετά όλα είναι δυνατά. Η προϊστορία ωστόσο μας δείχνει ότι η κανονική περίοδο παίζει μεγαλύτερο ρόλο απ' ότι ενδεχομένως να νομίζαμε. Τα 2/3(50 σε καθαρό αριθμό), των πρωταθλητών προέρχονται από την 1η θέση, 16 από τη 2η, 8 από την 3η( ανάμεσα τους οι πολεμιστές του 2022), 1 από την4η και 1 από την 6η( οι Ρόκετς το 1995). Αξίζει επίσης να σημειωθεί ότι το 1999 οι Νιου Γιορκ Νικς έγιναν η πρώτη και τελευταία μέχρι σήμερα ομάδα που φτάνει στους τελικούς όντας το 7ο ή το 8ο seed. Καταλαβαίνουμε λοιπόν ότι εκτός του πλεονεκτήματος έδρας, τα 82 παιχνίδια της regular season είναι απαραίτητα στο χτίσιμο χημείας και αγωνιστικής ταυτότητας. Κανείς δεν μπορεί να ξεγράψει τους Ουόριορς αλλά η αποστολή τους μοιάζει το λιγότερο δύσκολη.
