Ο κόουτς Χρήστος Τσίμπος, προπονητής στις ακαδημίες της νταμπλούχου Σαουδικής Αραβίας, Αλ Χιλάλ, «φιλοξενήθηκε» στην εκπομπή «Μπασκετικοί μετανάστες» με τον Γιάννη Σταυρουλάκη.
Αναλυτικά είπε:
Για το πώς βρέθηκε στη Σαουδική Αραβία: «Γενικά η Μέση Ανατολή για κάθε Έλληνα προπονητή είναι στο μυαλό του σε περίπτωση που θέλει να καταφέρει να βγάλει κάποια χρήματα στο εξωτερικό. Επίσης, οι εγκαταστάσεις και η κατάσταση εδώ πέρα είναι ένα πολύ καλό δέλεαρ για κάποιον προπονητή. Ήρθα εδώ χάρη στον κόουτς Κουκουλεκίδη, μού έγινε μια πρόταση το καλοκαίρι μετά τον Ηρακλή, ήθελα και να βγω στο εξωτερικό να δω πώς είναι και έτσι βρέθηκα αρκετά χιλιόμετρα μακριά, παρ’ ότι είχα αρκετές προτάσεις για να συνεχίσω στην Ελλάδα».
Για την προσαρμογή του στη Σαουδική Αραβία: «Η περίοδος που φτάσαμε ήταν Αύγουστος και τότε εδώ έχει τουλάχιστον 50 βαθμούς Κελσίου. Ήταν μια διαδικασία διαφορετική για τον οργανισμό μας. Χωρίς να έχουμε ξαναφάει το φαγητό που τρώνε εδώ, ξαφνικά μπήκαμε σε μια διαδικασία με τελείως διαφορετικό κλίμα και τελείως διαφορετικό φαγητό. Ήμασταν όλη την ώρα συναχωμένοι απ’ τα ερκοντίσιον και το πιο σύνηθες που παθαίνουν όλοι είναι ότι αρρωστήσαμε. Με το που ήρθαμε εδώ μετά από 2 μέρες αρρωστήσαμε. Είχαμε αρρωστήσει λόγω του ερκοντίσιον, γιατί απ’ τους 50 βαθμούς περνάς κατευθείαν στους 18-20».
Για την Αλ Χιλάλ: «Η Αλ Χιλάλ είναι η περσινή πρωταθλήτρια και Κυπελλούχος, είναι σαν να λέμε η 1η ομάδα στην Ελλάδα. Και στο ποδόσφαιρο ήρθαν 1οι και πρωταθλητές Ασίας επίσης. Όταν βγαίνουμε έξω με τις μπλούζες της Αλ Χιλάλ, στο αεροδρόμιο ή οπουδήποτε, μάς κοιτούν όλοι, μάς ζητούν φωτογραφίες και αυτόγραφα. Οι εγκαταστάσεις της ομάδας βρίσκονται όλες σε ένα σημείο, το γήπεδο είναι 100% εκσυγχρονισμένο. Υπάρχει ξενοδοχείο ακριβώς μέσα στις εγκαταστάσεις του γηπέδου, υπάρχει εστιατόριο στο οποίο τρώνε οι παίκτες και το staff του γηπέδου, υπάρχει πισίνα μες στο γήπεδο που μπορείς να τη χρησιμοποιήσεις και σαν αποθεραπεία, υπάρχει γυμναστήριο».
Για την αντιμετώπιση που έχουν εκεί ως προς τους προπονητές: «Εδώ νιώθω ότι ο σεβασμός προς τους προπονητές είναι μεγάλος, μάς σέβονται πάρα πολύ, προσπαθούν να κάνουν ό,τι τους ζητάμε, είναι μια κατάσταση αρκετά καλή. Επειδή το προπονητικό επίπεδο δεν ήταν τόσο υψηλό τα προηγούμενα χρόνια, οι παίκτες είναι πιο τσιταρισμένοι και έρχονται παραπάνω στο γήπεδο. Μας αντιμετωπίζουν καλύτερα και γι’ αυτό».
Για το μπασκετικό ενδιαφέρον στη Σαουδική Αραβία: «Το ποδόσφαιρο είναι το πρώτο άθλημα που έχουν και το μπάσκετ είναι το δεύτερο, μαζί με το βόλεϊ. Με το μπάσκετ προσπαθούν ν’ ασχοληθούν, έχουν δύο ξένους, «επενδύουν» στους Σαουδάραβες και είναι ένα πράγμα που με ‘χει χαροποιήσει γι’ αυτούς, αλλά στεναχωρήσει για ‘μας. Έχουν βάλει κάποια πράγματα που δείχνουν ότι θέλουν ν’ ανεβάσουν το άθλημα, να βγάλουν παίκτες, να πετύχουν κάτι».
Για το στυλ μπάσκετ που παίζεται στη Σαουδική Αραβία: «Το μπάσκετ εδώ εξαρτάται απ’ τον προπονητή που το διδάσκει. Κατά βάση, παίζουν πάρα πολύ physical παιχνίδι, τρέχουν πάνω-κάτω, αλλά δεν έχουν τις βασικές αρχές. Δεν παίζουν πολύ man-to-man άμυνα, στηρίζονται κυρίως στη «ζώνη» και τις μεικτές άμυνες. Παίζουν μόνο με τα φυσικά τους προσόντα ή την ευστοχία τους. Είναι μια πολύ διαφορετική κατάσταση απ’ την Ευρώπη».
Για αυτό που τού έχει κάνει εντύπωση απ’ τη Σαουδική Αραβία: «Είναι μικρή η παρουσία μου μέχρι τώρα εδώ, είμαι τέσσερις μήνες. Πολλές φορές σταματάει ο αγώνας ενώ οι αθλητές τρέχουν για να πάνε να προσευχηθούν. Μια φορά κερδίσαμε για ένα πόντο ένα ντέρμπι με ένα καλάθι στο τέλος και μόλις σφύριξε ο διαιτητής και τελείωσε ο αγώνας έπεσαν όλοι στη γραμμή και προσευχόντουσαν μπροστά απ’ τη γραμματεία. Το πιο περίεργο απ’ όλα, πάντως, είναι ότι οδηγούν σαν τρελοί, γίνεται παράνοια στο δρόμο, φοβάσαι να βγεις εκεί».
Για τον κόουτς Στράτο Κουκουλεκίδη: «Δεν τον ήξερα πριν μιλήσω μαζί του και έρθω στη Σαουδική Αραβία. Είναι υπεύθυνος και στις υποδομές σε ‘μας, κάνουμε μίτινγκ κάθε βδομάδα και μάς λέει κάποια πράγματα. Για ‘μένα είναι δάσκαλος σ’ αυτό που κάνει, ένας άνθρωπος που ‘χει βαθιά γνώση του αντικειμένου και όραμα για τους παίκτες. Κοιτάω να πάρω πράγματα απ’ αυτόν. Για οποιονδήποτε τόπο είναι πολυτέλεια ένας τέτοιος προπονητής».
Για το πώς πανηγυρίστηκε η νίκη της Σαουδικής Αραβίας επί της Αργεντινής για το Μουντιάλ: «Έγινε χαμός πραγματικά. Με το που τελείωσε το ματς είχε βγει ο κόσμος στους δρόμους με σημαίες, κόρνες, τα πάντα. Είχαμε βγει το απόγευμα να πάμε κάπου με τους προπονητές σ’ ένα event της ομάδος και ο κόσμος που ‘ταν έξω ήταν τόσος πολύς που δε μπορούσε να κινηθεί το αυτοκίνητο. Ο Βασιλιάς είχε «τρελαθεί» κανονικά, έδωσε περίπου 1.5 εκατομμύριο στον κάθε παίκτη, έδωσε ένα Rolls-Royce στον κάθε παίκτη. Έδωσε επίσημη ημέρα αργίας την επόμενη μέρα, δε δούλεψε κανένας και σκεφτόταν, μάλιστα, να την καθιερώσει κιόλας για κάθε χρόνο. Φήμες έλεγαν εδώ στους τοπικούς ότι αν περνούσε στην επόμενη φάση, ο Βασιλιάς σκόπευε να δώσει έναν έξτρα μισθό σε κάθε εργαζόμενη στη Σαουδική Αραβία. Ήταν απίστευτα αυτά που έγιναν εδώ πέρα».
