Η Χριστίνα Αναστασοπούλου, φιλοξενήθηκε στο Web Radio της ΕΟΚ, όπου μεταξύ άλλων μίλησε για τη νίκη του Πρωτέα Βούλας επί του Παναθλητικού.
Αναλυτικά:
Για το ότι μάρκαρε σ’ όλο το ματς την Τάγια Ρόμπινσον: «Προσωπικά θεωρώ ότι η άμυνα είναι το «κλειδί» της κάθε επιτυχίας, γιατί κάθε παίκτης παίρνει ρυθμό μέσω της άμυνας, όπως και η ομάδα του. Είναι σημαντικό να εκμηδενίζεις ή να δυσκολεύεις τον καλύτερο παίκτη της αντίπαλης ομάδας, ούτως ώστε να κάνει κάποιες επιθέσεις υπό όχι τόσο καλές προϋποθέσεις και να τον δυσκολέψεις να πετύχει εύκολους πόντους που θα τον βοηθήσουν να βρει ρυθμό η ομάδα του. Είναι πάρα πολύ σημαντικό και μ’ αρέσει να βοηθάω την ομάδα μου μ’ αυτόν το ρόλο. Σίγουρα κάτι χάνεις επιθετικά, γιατί ξοδεύεις πάρα πολύ ενέργεια στην άμυνα, αλλά όταν έρχεται το θετικό αποτέλεσμα είσαι πάρα πολύ χαρούμενος, είτε κέρδισε η ομάδα, είτε εσύ προσπάθησες τα μέγιστα».
Για την πολύ καλή εμφάνιση της Ρόμπινσον στο 1ο ημίχρονο: «Στόχος μας ήταν να μην ξαναβρεί ρυθμό η Ρόμπινσον στο 2ο, ούτως ώστε να μπούμε πιο δυνατά επιθετικά και αμυντικά και να βρούμε ρυθμό για να περάσουμε μπροστά. Είναι πάρα πολύ καλή παίκτρια, πολύ δυνατή, ήταν πολύ δύσκολο να την «κυνηγάω» σ’ όλο το παιχνίδι. Με συγκέντρωση και με καλή θέληση πάντως όλα γίνονται».
Για το ότι βρισκόντουσαν πίσω στο σκορ για 37’: «Είναι πολύ δύσκολο και θέλει να έχεις καλή ψυχολογία και ψυχικά αποθέματα. Ένας παίκτης όταν χάνει με μεγάλη διαφορά, αν δεν τα παρατάει μπορεί να επιστρέψει στο ματς. Αυτό κάναμε εμείς, δεν τα παρατήσαμε ποτέ παρ’ ότι ήμασταν πίσω στο σκορ για αρκετούς πόντους, συνεχίσαμε να πιέζουμε στην άμυνα, να δίνουμε το 100% μας. Στο 2ο ημίχρονο διορθώσαμε την επίθεσή μας, μάς βγήκε κι έτσι περάσαμε μπροστά στο σκορ. Το θέμα είναι να ‘χεις πίστη και να ‘σαι συγκεντρωμένος και στα 40’ του αγώνα».
Για τη μέχρι στιγμής πορεία της στο μπάσκετ: «Όταν είσαι μικρός βάζεις σιγά σιγά τους στόχους σου. Ποτέ δε φανταζόμουν να είμαι σε μία ομάδα που θα παίζω τόση πολλή ώρα και ότι θα έχω καταφέρει αρκετά πράγματα σ’ αυτήν την ηλικία που είμαι. Με σκληρή δουλειά έχω φτάσει σε ένα επίπεδο επιθυμητό, αλλά προφανώς πρέπει να δουλέψω παραπάνω για να φτάσω σε ακόμα ψηλότερο επίπεδο και γιατί όχι να έχω ένα καλύτερο μέλλον».
