Ο πρόεδρος της Τ.Ε. Δωδεκανήσου, Παντελής Κουγιός, μίλησε στο ΕΟΚ Web Radio για την προσπάθεια που γίνεται με δύσκολες συνθήκες από τους παράγοντες της περιοχής για ανάπτυξη του μπάσκετ και για την καλή συνεργασία που υπάρχει με την κεντρική διοίκηση της ΕΟΚ.
Αναλυτικά:
Για το λόγο που ακόμη δεν έχουν γίνει Ένωση: «Ήταν γραφειοκρατικό το θέμα. Ήταν απ’ τα πρώτα πράγματα που συζητήσαμε και συμφωνήσαμε με τον πρόεδρο της Ομοσπονδίας, ότι από ‘δω και πέρα θα γίνουμε Ένωση. Επειδή πρέπει να γίνει μια γενική συνέλευση της ΕΟΚ, έχουμε έτοιμο το αίτημά μας να ζητήσουμε να γίνουμε Ένωση, διότι έχουμε 24 σωματεία, έχουμε ομάδα στην Α1, τη μακροβιότερη επαρχιακή ομάδα και μέσα στο τοπ5 σε συμμετοχές στην κατηγορία, έχουμε το Διαγόρα που θ’ αγωνιστεί στη Β’ Εθνική, έχουμε την Κάλυμνο που ‘ταν η ευχάριστη έκπληξη και θ’ αγωνιστεί στη Γ’ Εθνική. Πιστεύω ότι είναι μεγάλο πράγμα αυτό που έχουμε καταφέρει εδώ, κάτι γίνεται καλά σ’ αυτά τα νησιά».
Για το πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι ομάδες με τις μετακινήσεις: «Οι μετακινήσεις ειδικά στο βόρειο συγκρότημα είναι ένα μεγάλο πρόβλημα. Μιλούσα μ’ έναν πρόεδρο μιας ομάδος απ’ την Κω και μου είπε ότι για να πάρει την ομάδα των παμπαίδων Β’ για να πάει να παίξει στην Πάτμο θέλει 1000 ευρώ. Είναι πολύ δύσκολο το όλο θέμα. Το καλό είναι ότι έχουν γίνει ενέργειες απ’ την κεντρική διοίκηση της ΕΟΚ, όπου έχουν αναλάβει αρκετά κόστη φέτος και είναι μια «ανάσα», αλλά για εμάς πάντα θα υπάρχει αυτό το μεταφορικό πρόβλημα».
Για το ποιος πρέπει να είναι ο στόχος των ομάδων στο αναπτυξιακό: «Δεν πρέπει να γίνει αυτοσκοπός μας το να βγάλουμε παίκτες από ‘δω στις Εθνικές, γιατί θ’ απογοητευτούμε. Μετά τα 18 δεν υπάρχει κάποιο παιδί που να μη φύγει απ’ το νησί και αυτό σε κρατάει λίγο πίσω. Το θέμα είναι να «τραβήξουμε» τα παιδιά στο άθλημα που αγαπάμε, γιατί αυτός πρέπει να ‘ναι ο σκοπός μας, να φύγουν από άλλα πράγματα, απ’ τους αρνητικούς πειρασμούς».
Για τους ανθρώπους των ομάδων των Δωδεκανήσων: «Οι άνθρωποι που είναι στα «τιμόνια» των ομάδων είναι άνθρωποι με όρεξη, δουλεύουν πραγματικά και ασχολούνται καθαρά με το αναπτυξιακό κομμάτι. Αυτό με κάνει να έχω περισσότερη δύναμη ν’ ασχοληθώ και μ’ αυτά τα παιδιά και μ’ αυτούς τους ανθρώπους».
