6-0. Χορταστικό σκορ. Για ποδόσφαιρο. Στο μπάσκετ, είναι δυο σουτ στην αρχή. Τίποτα. Εδώ όμως είναι νίκες. Και; Τίποτα; Οχι ακριβώς, αλλά όχι και πολλά. Οι Σέρβοι ήρθαν με 5-0 από το Βερολίνο και αύριο το πρωί αναχωρούν για Βελιγράδι. Ελεγε ο Ντόρσεϊ «είναι λίγο τρελό αυτό το σύστημα. Να έχεις νικήσει πέντε ματς στα πέντε και με μια ήττα να γυρνάς σπίτι»; Το έλεγε πριν το δικό μας και ήταν κατανοητό τι σκεφτόταν. Οχι, δεν θα το επέτρεπε να συμβεί, ούτε ο ίδιος ούτε και κανείς από τους συμπαίκτες του.
«Μάγκες, ένα ματς πήραμε, μπράβο μας και προχωράμε, πάμε για το επόμενο». Κυκλοφορεί ένα βίντεο με τον αρχηγό Παπανικολάου να το λέει αυτό στα αποδυτήρια, μα ήταν ένας από αυτούς που το είπαν. Ολοι το ίδιο, καμία εξαλλοσύνη στους πανηγυρισμούς, όλοι το χάρηκαν, κάθισαν και περισσότερο είπαν τα λάθη τους και πάνε για τη Γερμανία.
Καλή είναι η ταπεινότητα, αλλά μην τα απλοποιούμε βέβαια και όλα. Πέτυχε πράγματα η Εθνική χθες το βράδυ, σημαντικά πράγματα. Το προφανές είναι ότι πήρε μια πρόκριση και συνεχίζει. Την πήρε παίζοντας ένα ματς για παραπάνω από 30 λεπτά στα σκοινιά, όπως είπε ο Ιτούδης. Δεν πανικοβλήθηκε, δεν φοβήθηκε, δεν το έβαλε κάτω στο να ψάχνει τρόπους να βγει στην επίθεση. Τους βρήκε, το γύρισε, το πήρε.
Τους βρήκε γιατί αυτή η Εθνική έχει 12 παίκτες έτοιμους να προσφέρουν όποτε τους χρειαστεί. Ο Παπαπέτρου έψαχνε τα πατήματά του, ανέβαζε σταδιακά στροφές και στην πιο κρίσιμη στιγμή έκανε το μεγάλο παιχνίδι. Ο Λαρεντζάκης μπήκε ταλιμπάν από τον πάγκο, μετά από ένα ημίχρονο και κάτι που απλά εμψύχωνε τους συμπαίκτες του. Το έφερε τούμπα το ματς, τάραξε τα νερά, χάλασε τη νιρβάνα που είχαν επιβάλλει οι Τσέχοι. Ομαδάρα οι Τσέχοι, δεν τους μάθαμε χθες βέβαια. Καλοκουρδισμένη μηχανή με ίδιο μαέστρο και ρυθμό εδώ και χρόνια. Ξέρει πώς να παίξει, πού να παίξει. Μόνο που δεν έχει 12 βιολιά, ενώ η δική μας Εθνική τα έχει.
Η Εθνική ξόρκισε τον πρώτο δαίμονα που βρήκε μπροστά της και την κατάτρεχε τα τελευταία χρόνια, την Τσεχία. Ξόρκισε και το πρώτο μεγάλο βάρος που βρήκε μπροστά της, αυτό της νοκ - άουτ πρόκρισης. Τώρα έρχεται μεγαλύτερος δαίμονας. Οχι η Γερμανία αυτή καθεαυτή, μα ο προημιτελικός. Δείχνει όμως αυτή η ομάδα ότι έχει τον τρόπο της να ζει την κάθε μέρα της ξεχωριστά και να τη ζει έντονα. Ούτε πίσω να κοιτάει μα ούτε και πολύ μπροστά. Το κάθε βήμα της κοιτάζει να είναι σταθερό, για να έρχεται και το επόμενο στο δρόμο που πρέπει.
