Ο Λούκα Ντόντσιτς «σπάει» το ένα ρεκόρ μετά το άλλο και οδηγεί τη Σλοβενία στο Ευρωμπάσκετ 2022, σαρώνοντας και τους Βέλγους στο πέρασμά του και το Basketa.gr σας παρουσιάζει το «μυθικό» παίκτη της χώρας, που μόλις απέκλεισε ο ηγέτης των Ντάλας Μάβερικς, αλλά κανείς δεν έχει καταφέρει από το 1957 και μέχρι σήμερα να ξεπεράσει.
Είναι ασταμάτητος, μοναδικός. Τόσο, που έχει αρχίσει να αποκτά «θρυλικές» διαστάσεις για το ευρωπαϊκό μπάσκετ, κάτι που έκανε ήδη από τότε, που οδηγούσε τη Σλοβενία στη Γη της Επαγγελίας το 2017, αποτελώντας το παιδί-θαύμα, που είχε σαρώσει τα πάντα και με τη Ρεάλ, έτοιμος για την πρόκληση του ΝΒΑ, όπου οι προσδοκίες, με βάση την απόδοσή του από πολύ πριν καν ενηλικιωθεί, οι οποίες ήταν ιλιγγιώδεις.
Πολλοί, άλλωστε, θεωρούν πως μπορεί να γίνει, με βάση το ταλέντο του, ένας από τους κορυφαίους παίκτες όλων των εποχών. Αυτή τη στιγμή, βέβαια, είναι μόλις στα 23 του και ο χρόνος θα έχει δείξει, σε 15 χρόνια από σήμερα ίσως, το αν θα έχει καταφέρει να ανταποκριθεί σε αυτή την πεποίθηση. Προς το παρόν, πάντως, τον απολαμβάνουμε όσο ελάχιστους παίκτες σε άλλο ένα κορυφαίο τουρνουά της Γηραιάς Ηπείρου, όπου δε σταματά τα θαύματα.
Ο «μαγικός» Λούκα Ντόντσιτς ήρθε αποφασισμένος, για να κρατήσει τη Σλοβενία στο «θρόνο» της. Στην ακροτελευτεύτια, μάλλον, διοργάνωση του επίσης σπουδαίου Γκόραν Ντράγκιτς, μοιάζει ασταμάτητος από κάθε αντίπαλο, αφού κανείς δεν καταφέρνει να του βάλει «φρένο», με αποτέλεσμα να «σπάει» το ένα ρεκόρ μετά το άλλο. Όχι, όμως και… όλα. Το Basketa.gr θυμάται τον παίκτη, που προέρχεται από την τελευταία χώρα που σάρωσε στο διάβα του ο Ντόντσιτς, το Βέλγιο, και διαθέτει μια επίδοση, η οποία ίσως και να μην ξεπεραστεί ποτέ, αν και με τον Λούκα και τον Γιάννη Αντετοκούνμπο σε τέτοια «οργιώδη» κατάσταση, θα μπορούσαμε και να… ελπίζουμε.
Οι ιστορικές του επιδόσεις του Ντόντσιτς και ο… άφταστος Βέλγος των 65 χρόνων
Αυτά που κάνει ο Ντόντσιτς, φυσικά, φτάνουν στα όρια… της παράνοιας. Δεν μπορεί να το χαρακτηρίσει κανείς διαφορετικά. Ο Σλοβένος είδε τον Γιάννη να πετυχαίνει 41 πόντους με την Ουκρανία και θέλησε να… απαντήσει, σκοράροντας 47 στο ματς της Εθνικής του με τη Γαλλία και χαρίζοντάς της μια νίκη, που άνοιξε το δρόμο για την κορυφή και τη διασταύρωση με το Βέλγιο στους «16» του Ευρωμπάσκετ, που για 30 λεπτά πάντως μόνο εύκολη δεν ήταν.
Ο Ντάριο Γκέργκια, προπονητής των «Λιονταριών», ήθελε να τον «κλειδώσει» στα αποδυτήρια, όπως χαρακτηριστικά είπε στις δηλώσεις του, και άδικο δεν είχε. Τον είδε να σκοράρει 35 πόντους και να οδηγεί στο τέλος τους συμπαίκτες του σε μια άνετη πρόκριση, παρότι το εξαιρετικό, με βάση τις δυνατότητές του, Βέλγιο, έμοιαζε για πολλή ώρα ικανό για την έκπληξη. Έπεσε, όμως, πάνω στο συγκεκριμένο παίκτη, που δε σταματά να «καταρρίπτει» ρεκόρ και να παίζει με έναν τρόπο, που τον καθιστά ασταμάτητο κι εμάς με ανοικτό το στόμα.
Δεν είναι μονάχα οι 47 του πόντοι με αντιπάλους τους «Τρικολόρ», που έφτασαν σε σημείο να ξεπεράσουν τις αδιανόητες επιδόσεις του δικού μας τοτέμ, Νίκου Γκάλη. Ο Ντόντσιτς, άλλωστε, είναι και ο μόνος παίκτης τα τελευταία 30 χρόνια, ακολουθώντας όσα έκανε ο σπουδαίος Νικ, που σημείωσε τρία παιχνίδια, σκοράροντας από 35 πόντους και πάνω, ενώ είναι μόλις ο τρίτος παίκτης στον 21ο αιώνα, μαζί με Νοβίτσκι και Γιάννη, που έχει πετύχει πάνω από 40 πόντους σε ένα ματς.
Έλα, όμως, που οι Βέλγοι, πέραν της πορείας τους στο Ευρωμπάσκετ, η οποία αντικειμενικά δεν μπορούσε να πάει πιο μακριά, έχουν να αισθάνονται υπερήφανοι και για κάτι ακόμη έναντι του «Luka Magic». Κι αυτό είναι ένα απλησίαστο ρεκόρ, που διατηρείται ήδη 65 χρόνια και είναι πιθανό να μην το δούμε να «σπάει» από άλλο παίκτη, ειδικά στο σύγχρονο μπάσκετ των πολύ περισσότερων παικτών με ρόλο στην ομάδα τους, ακόμη κι αν υπάρχουν κάποιοι, σαν τον Λούκα ή τον Γιάννη, που έχουν το… ελεύθερο να σκοράρουν κατά ριπάς και να έχουν τη σχετική πρωτοβουλία.
Ο λόγος γίνεται για τον Έντι Τεράς. Σε πολλούς αυτό το όνομα μάλλον δε λέει κάτι, αλλά είναι ο παίκτης με τους περισσότερους πόντους σε ένα παιχνίδι στην ιστορία του Ευρωμπάσκετ. Ο γεννημένος το 1935 σκόρερ, που απεβίωσε πριν από εννέα χρόνια, παραμένει μέχρι και σήμερα, λόγω της επίδοσής του αυτής, ένας «μύθος» που κανείς δεν ξεπέρασε, ακόμη και ο Νίκος Γκάλης, που πολλές φορές ξεπέρασε τους 40 πόντους.
Μα και ο μεγαλύτερος Έλληνας παίκτης δεν έφτασε καν τους 50 πόντους, πόσο μάλλον τους 63! Αυτή είναι και η επίδοση, που πρέπει να «κυνηγήσει» όποιος… ορέγεται τον τίτλο του κορυφαίου σκόρερ σε ένα ματς, με τον Τεράς φυσικά να αποτελεί σημείο αναφοράς στο Ευρωμπάσκετ του 1957, όταν και ήταν πρώτος σκόρερ με 220 πόντους στο τουρνουά και 24.4 ανά αγώνα, γράφοντας τη δική του, απλησίαστη, ιστορία.
Το Βέλγιο, βέβαια, που συμμετείχε σε ένα Ευρωμπάσκετ, όπου δε βρισκόταν η δική μας Εθνική, μόνο καλά δεν τα πήγε στο ξεκίνημα, αφού είχε 0-3 σε έναν πρώτο όμιλο με Ουγγαρία, Ρουμανία και Φινλανδία, με αποτέλεσμα να βρεθεί στο δεύτερο γκρουπ κατάταξης για τις θέσεις 9-16. Εκεί, πάντως, είχε θετικό πρόσημο η συμμετοχή του, καθώς σημείωσε ρεκόρ 4-3 και η μεγάλη μέρα του Τεράς ήρθε στον τελευταίο αγώνα της ομάδας του, όταν και συνάντησε την αδύναμη Αλβανία.
Ο Τεράς, που μέχρι τότε είχε σε τρία παιχνίδια πάνω από 20 πόντους, μαζί με μια «40άρα» στη Σκωτία, έκανε τη μεγαλύτερη εμφάνιση της ζωής του κόντρα στους γείτονές μας. Οι 63 του πόντοι ήταν εκείνοι, που έφεραν μια άνετη νίκη στο Βέλγιο με 90-48, ώστε να κλείσει θετικά ένα τουρνουά, στο οποίο νικήτρια βρέθηκε η Σοβιετική Ένωση, με δεύτερη την οικοδέσποινα του 10ου Ευρωμπάσκετ, Βουλγαρία, για να πάρει η Τσεχοσλοβακία το χάλκινο μετάλλιο.
Η αλήθεια είναι, ότι πολλά στοιχεία δεν έχουν κυκλοφορήσει για τη διοργάνωση, αλλά και τον ίδιο τον παίκτη, ωστόσο οι 63 του πόντοι ήρθαν σε εκείνο το παιχνίδι με 9/12 σουτ και αποτέλεσαν, αναμφισβήτητα, την κορυφαία στιγμή μιας 12ετούς καριέρας, που σταμάτησε στα 29 του χρόνια. Τη μέρα εκείνη, που πέτυχε αυτό το απίθανο ρεκόρ, ήταν 22 ετών και δε βρισκόμαστε σε θέση να γνωρίζουμε, αν σταμάτησε πρόωρα λόγω κάποιου προβλήματος, ή απλώς θέλησε να αποσυρθεί, μιας και οι εποχές ήταν διαφορετικές, πολύ μακριά από τη σημερινή του άκρατου επαγγελματισμού.
Ο Τεράς, πάντως, όλα τα χρόνια της καριέρας του αγωνίστηκε στον Ουνιόν Σεν Ζιλουάζ, μια ομάδα της εργατικής περιοχής του Σαν Ζιλ των Βρυξελλών, προτού σταματήσει το 1964 οριστικά. Η ομάδα του, πάντως, ήταν περισσότερο γνωστή για την παντοκρατορία της στο Βέλγιο στο ποδόσφαιρο, κατακτώντας 11 τίτλους έως το 1935 και κανέναν έκτοτε, με τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο να τη «διαλύει», την Άντερλεχτ να κυριαρχεί έκτοτε και το σύλλγο να γυρίζει μόλις πέρυσι το καλοκαίρι στη μεγάλη κατηγορία, μετά το μακρινό 1963.
Ο Έντι Τεράς, σε κάθε περίπτωση, έκανε όλη την Ευρώπη να υποκλιθεί για μια μέρα μπροστά του. Με ένα ρεκόρ... τέρας, που δύσκολα θα ξεπεράσει οποιοσδήποτε άλλος…
