Ο προπονητής της Εθνικής Παίδων, Βαγγέλης Ζιάγκος φιλοξενήθηκε στο web radio της ΕΟΚ και αναφέρθηκε στο Ευρωμπάσκετ U-16, στο οποίο η Ελλάδα παρά την εξαιρετική της πορεία δεν κατάφερε να φύγει με ένα μετάλλιο τερματίζοντας 4η, αλλά και στο σημείο που βρίσκεται γενικότερα το μπάσκετ στην χώρα μας.
Αναλυτικά, οι δηλώσεις του:
Σχετικά με το επίπεδο των μικρών Εθνικών ομάδων: «Δε φαίνεται ότι βρισκόμαστε σε καλό σημείο, γιατί πρέπει να δούμε συνολικά την εικόνα των Εθνικών μας ομάδων και όχι μεμονωμένα ενός τμήματος που κάποιες συγκυρίες βοήθησαν να κάνει μια καλή παρουσία και κάποιες άλλες έπαιξαν ρόλο να μην κάνει ακόμα καλύτερη. Μπορούμε να πιαστούμε ως σημείο εκκίνησης απ’ την Εθνική Παίδων, καθώς είναι και το ηλικιακό γκρουπ τέτοιο που έχει μέλλον μπροστά του. Πρέπει να πάρουμε ως αφετηρία της επανεκκίνησης του αναπτυξιακού προγράμματος την παρουσία αυτού του ηλικιακού γκρουπ και να δούμε τι έγινε σωστά, τι έγινε καλά, τι προηγήθηκε, τι μπορεί να βελτιωθεί».
Για τη σημασία του να παίρνουν σημαντικό χρόνο συμμετοχής στους συλλόγους τους οι Έλληνες παίκτες αλλά και στις αλλαγές που πρέπει να γίνουν στον τρόπο ανάπτυξης των νεαρών αθλητών: «Αυτό θα το έλεγα ως παράγοντα ανάπτυξης και βελτίωσης των παιδιών αυτών κυρίως στην ομάδα των Νέων ανδρών, όπου εκεί παιδιά που προέρχονται από ομάδες Α1 κατά βάση, ακόμα ψάχνουμε να βρούμε ρόλο για αυτά στην ελληνική Α1 και σ’ ένα ήδη απαξιωμένο μπασκετικό προϊόν. Αυτό έχει να κάνει κυρίως με την ομάδα των Νέων ανδρών. Στις ηλικίες των Παίδων και των Εφήβων, το πρόβλημα δεν είναι στο αν τα παιδιά έχουν ρόλο στις ομάδες τους, γιατί έχουν όντως και πρωταγωνιστούν τα περισσότερα, αλλά στον τρόπο με τον οποίο δουλεύουμε τις μικρές ηλικίες. Εκεί πρέπει να εστιάσουμε και, απ’ όσο γνωρίζω, ο συλλογισμός της Ομοσπονδίας κινείται ήδη σ’ αυτήν την κατεύθυνση, στο πώς με κάποιον τρόπο θα δοθούν κατευθυντήριες γραμμές στη δουλειά αυτών των ηλικιών, να υπάρχει μια ενιαία γραμμή σ’ όλη την επικράτεια και να μην κάνει ο καθένας του κεφαλιού του».
Για το καλό κλίμα στο εσωτερικό της ομάδας κατά τη διάρκεια του Ευρωμπάσκετ U-16:«Η εικόνα που βγήκε προς τα έξω είναι ακριβώς αυτό που συνέβαινε έξω απ’ τις 4 γραμμές, γιατί πριν απ’ αυτό το τουρνουά 9 ημερών, προηγήθηκε μια προετοιμασία άλλων 35 ημερών, όπου μέσα σ’ αυτές τα παιδιά μοιραζόντουσαν τη ζωή τους, ζούσαν μαζί. Αυτή η ομάδα δε διαιρέθηκε ποτέ, δεν επιτρέψαμε να δημιουργηθούν κλίκες ποτέ. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι πέρασε και στα παιδιά αυτή η νοοτροπία, δεν υπήρξε σταριλίκι από κανέναν. Ακόμη και ο Αβδάλας ή ο Λιοτόπουλος που είχαν ήδη στην πλάτη τους μια προβολή δικαιολογημένη για διαφορετικούς λόγους όταν ξεκίνησε η ομάδα τη διαδικασία, τα παιδιά λειτούργησαν επί ίσοις όροις όπως όλα τα υπόλοιπα παιδιά. Δεν έβαλε κανείς τον εαυτό του πάνω απ’ την ομάδα».
Αναφορικά με τους παράγοντες, οι οποίοι δεν επέτρεψαν στην Εθνική να τερματίσει στο τελικό βάθρο: «Νομίζω είναι τρεις οι παράγοντες και αλληλένδετοι μεταξύ τους. Αυτός που ισχύει για όλες τις ομάδες είναι ότι ήταν ένα πολύ επίπονο τουρνουά, στο οποίο τα παιδιά έπρεπε να παίξουν 7 αγώνες σε 9 μέρες, πράγμα όχι συνηθισμένο. Ο επόμενος παράγοντας που διαμόρφωσε εν πολλοίς το «ταβάνι» της ομάδας ήταν η εξ ολοκλήρου απώλεια του Λιοτόπουλου απ’ το 2ο αγώνα και στο μεθεπόμενο παιχνίδι ο τραυματισμός του Αμπόσι. Ο 3ος παράγοντας, που «συνδέεται» άμεσα με τους άλλους δύο, είναι ότι απ’ το ματς με το Ισραήλ και μετά, που άρχισαν η αθλητικότητα και η ενέργεια να γίνονται παράγοντες του παιχνιδιού, η απουσία των δύο προαναφερθέντων και το γεγονός ότι τα υπόλοιπα υγιή παιδιά είχαν ήδη αρχίσει να εξαντλούν τα ενεργειακά τους αποθέματα, άρχισε να παίζει πάρα πολύ μεγάλο ρόλο για ‘μας, γιατί οι δύο αυτοί παίκτες είναι ίσως οι καλύτεροι στην ομάδα όσον αφορά την ενέργεια και την αθλητικότητα».
