Ο Ολυμπιακός ολοκλήρωσε τις μεταγραφικές του κινήσεις και το Basketa.gr σκιαγραφεί το νέο ρόστερ των «ερυθρολεύκων», αναλύοντας τις δυνατότητές του και θέτοντας τα ερωτήματα για την νέα σεζόν.
Ο Ολυμπιακός ονειρεύεται ξανά μεγαλεία και με το δίκιο του. Από τις ημέρες επιστροφής, ειδικά των Γιώργου Μπαρτζώκα και Κώστα Σλούκα, η μπασκετική λογική εγκαθιδρύθηκε εκ νέου πλήρως στο λιμάνι και οι βάσεις μπήκαν, ώστε από το ναδίρ της απόφασης να πέσει οικειοθελώς στην Α2, να φτάσει στο ζενίθ του να πιστεύει ξανά στα όνειρα, διεκδικώντας τίτλους εντός κι εκτός συνόρων.
Κι όταν υπάρχει λογική, δεν χρειάζεται να κάνεις και πολλά έξοδα. Αυτό έκανε και ο Ολυμπιακός, ο οποίος με στοχευμένες κινήσεις κατάφερε πέρυσι να δημιουργήσει ένα σύνολο, από το οποίο αν πάρεις μεμονωμένα τους παίκτες, μπορεί να μη δεις τους πιο λαμπερούς παίκτες της Ευρώπης, αλλά στην τελική αυτό μετρούσε, ήταν ότι «έδεσαν» ιδανικά μεταξύ τους, για να φτάσει έτσι η ομάδα στην επιστροφή στη δική της κανονικότητα.
Ο τελευταίος της ευρωπαϊκός τίτλος, άλλωστε, ήρθε επί Μπαρτζώκα κι έφτασε δύο «βήματα» πριν από αυτόν, προκρινόμενη στο Final Four του Βελιγραδίου και χάνοντας τον τελικό από ένα μεγάλο σουτ του Βασίλιε Μίτσιτς. Στην Ελλάδα, ωστόσο, υπήρξε απόλυτος κυρίαρχος και, μετά την κατάκτηση του Κυπέλλου Ελλάδας, που έλυσε όλων τα χέρια και τους έβαλε… φτερά στα πόδια, με τον Παναθηναϊκό σε κάκιστη κατάσταση, το πρωτάθλημα αποδείχθηκε τυπική διαδικασία.
Η επιστροφή, λοιπόν, ήταν πραγματικότητα. Οι Πειραιώτες ονειρεύονται ξανά και προς την ίδια κατεύθυνση κινήθηκαν και στο μεταγραφικό παζάρι, υψώνοντας πάντοτε τη σημαία της λογικής, κάνοντας γρήγορες κινήσεις, με τελευταία την απόκτηση του Ταρίκ Μπλακ. Το Basketa.gr κάνει μια πρόωρη εκτίμηση του τι θα δούμε από τον Ολυμπιακό την νέα σεζόν, με βάση το πάρε-δώσε αυτού του καλοκαιριού, που δείχνει να έχει ολοκληρωθεί, τουλάχιστον ως προς τα βασικά.
Περιφέρεια «μπετόν αρμέ» με απελευθερωμένο Σλούκα και… απαραίτητη δόση απρόβλεπτου
Ένας από τους λόγους της προ διετίας αποτυχίας του Ολυμπιακού στην Ευρωλίγκα, ήταν πως ο Κώστας Σλούκας είχε επωμιστεί ένα μεγάλο «βάρος» ευθυνών στις δύο πλευρές του παρκέ. Ο Μπαρτζώκας πέρυσι, λοιπόν, προσπάθησε να τον αποφορτίσει και ως προς τις αρμοδιότητές του και ως προς τον χρόνο συμμετοχής του στο γήπεδο, κάτι που κατάφερε απόλυτα, βάζοντας δίπλα του έναν εξαιρετικά έμπιστο γκαρντ, ιδίως στην άμυνα, τον Τόμας Ουόκαπ, αλλά και έναν παίκτη με την εκτελεστική δεινότητα του Τάιλερ Ντόρσεϊ, έστω κι αν αρκετές φορές έμοιαζε να παρασύρεται από κάθε λογής παράγοντες, που επηρέαζαν την απόδοσή του.
Η διαφορά στο παρκέ φαινόταν, ωστόσο, για τον Ολυμπιακό όταν ο Ντόρσεϊ ήταν έστω θετικός. Τώρα, όμως, ο ίδιος έχει αποχωρήσει και στη θέση του οι «ερυθρόλευκοι» δεν καθυστέρησαν να φέρουν έναν παίκτη με παράγοντα επίσης… το απρόβλεπτο με μια ατομικότητα, που σε συγκεκριμένες χρειάζεται σε μια ομάδα, διαθέτοντας παράλληλα αρκετές μεγάλες παραστάσεις στο ΝΒΑ και την Ευρωλίγκα. Ο Αϊζέια Κάναν, βέβαια, ρέπει περισσότερο προς το «1» παρά το «2» και θα έχει ενδιαφέρον η προσαρμογή του στη θέση, καθώς με Σλούκα και Ουόκαπ στην ίδια ομάδα εννοείται πως δεν μπορεί να έχει θέση πλέι μέικερ, εκτός κι αν σε κάποια πιο ειδική περίπτωση χρησιμοποιηθεί στην ίδια πεντάδα με έναν πιο καθαρό σούτινγκ γκαρντ, όπως ο Λαρεντζάκης.
Την ίδια στιγμή, στο «3» βρίσκει κανείς τη σταθερότητα της παρουσίας του Κώστα Παπανικολάου, που από κάθε άποψη βρίσκεται στα καλύτερά του, είτε αναφορικά με τη σωματοδομή του, δηλαδή, είτε με την πληρότητα που βγάζει στο παιχνίδι του, αλλά και τον Σακίλ ΜακΚίσικ, του οποίου η ικανότητα να «τρυπά» άμυνες χρειάζεται σε ορισμένα ματς, όπως φάνηκε στα ντέρμπι «αιωνίων», με τον Αμερικανό να ματσάρει άριστα με τους παίκτες του Παναθηναϊκού. Μένει να φανεί, επίσης, αν παίκτες με μικρότερο χρόνο συμμετοχής, όπως πρωτίστως ο Λούντζης και δευτερευόντως ο Οικονομόπουλος ή ο Μουόσα, πάρουν ένα ρόλο έστω στην Ελλάδα, ώστε να φρεσκάρουν τους υπόλοιπους.
Στο «ζωγραφιστό»… από όλα έχει ο μπαξές
Ο Ολυμπιακός είναι αλήθεια, ότι χρειάστηκε να κάνει περισσότερες κινήσεις στη ρακέτα του. Οι δύο παράγοντες που τον οδήγησαν σε αυτό είναι πως αφενός ο Σάσα Βεζένκοφ απασχολούσε ουσιαστικά μόνος του τη θέση «4» και αφετέρου μπορεί οι Χασάν Μάρτιν και Λιβιό Ζαν Σαρλ μπορεί να μην υπήρξαν μεγάλες απώλειες φεύγοντας, αλλά έπρεπε να βρεθεί τρόπος να αντικατασταθούν, ώστε να γεμίσει το «ζωγραφιστό» με πιο ικανοποιητικό τρόπο.
Κάπως έτσι, ο Άλεκ Πίτερς έρχεται να συμπληρώσει τον Βεζένκοφ ως ακόμη ένας φόργουορντ με δύναμη, που όμως ως κύριο χαρακτηριστικό του είναι το μακρινό σουτ. Εδώ, βέβαια, υπάρχει και μια ένσταση, καθώς ο Μπαρτζώκας επέλεξε για τη θέση δύο παίκτες με περίπου παρόμοια χαρακτηριστικά και ίσως θα ήταν καλύτερο να έχει έναν με διαφορετικά χαρακτηριστικά από εκείνα του ηγέτη του στη ρακέτα, αν και είναι αλήθεια πως δεν πρόκειται με κάποιο τρόπο να παίξουν μαζί, εκτός κι αν σε κάποια πολύ ειδική κατάσταση χρειάζεται μαιρινό σουτ για να νικήσει.
Κοντά στον Μουσταφά Φαλ, όμως, στη θέση «5», ο Έλληνας τεχνικός προτίμησε να έχει αυτή την ποικιλία, που έψαχνε. Η σκέψη του Νίκολα Μιλουτίνοφ υπήρξε, αλλά ορθώς στον Ολυμπιακό αποφάσισαν, ότι δεν χρειαζόταν να μπουν σε τόσα… έξοδα για να έχουν δύο «βαρείς» παίκτες με παρόμοια χαρακτηριστικά, από τη στιγμή που ο Γάλλος κάνει τη δουλειά, όπως πρέπει, αποτελώντας το «θηρίο» που ήθελαν στις δύο πλευρές και που σίγουρα του χρόνου επιθετικά, χάρη στη συνεργασία με τον Σλούκα, θα εμφανιστεί βελτιωμένος.
Ο Ταρίκ Μπλακ, βέβαια, μοιάζει στον Φαλ ως προς το εκτόπισμα και το δυναμισμό, αλλά τα 12 λιγότερα εκατοστά το ύψος του, του εξασφαλίζουν λίγο περισσότερη ευελιξία. Δεν πρόκειται, άλλωστε, να έχει παρά συμπληρωματικό ρόλο και σίγουρα θα κόστισε λιγότερα, από όσο θα κόστιζε μια απόκτηση τύπου Μιλουτίνοφ. Με πολύ μικρότερο κόστος ήρθαν, τόσο ο Μπλακ όσο και ο Τζόελ Μπολομπόι, που προσφέρει την απαραίτητη αλτικότητα στη «μάχη» των ψηλών, με αποτέλεσμα οι δυο τους να αποτελούν ένα πολύ καλό στήριγμα στον Φαλ, ο οποίος θα είναι και ο βασικός ψηλός, δικαιώνοντας πέρυσι τις προσδοκίες.
Ζητούμενο η ισορροπία
Ο Ολυμπιακός, λοιπόν, επέλεξε να προχωρήσει στο επόμενο «βήμα», ύστερα από μια απόλυτα επιτυχημένη σεζόν. Το πρώτο ερώτημα, βέβαια, δεν είναι άλλο από τη διαχείριση αυτής της επιτυχίας, γεμίζοντας με αισιοδοξία το μέλλον του, με τον Γιώργο Μπαρτζώκα και τους παίκτες του, τώρα, να έχουν πράγματα να χάσουν, ειδικά απέναντι σε έναν Παναθηναϊκό, που ως πληγωμένο «θηρίο» θα θέλει όσο τίποτε άλλο να αντιδράσει.
Το θέμα του, δηλαδή, είναι να δείξει πως, πράγματι, αρχίζει μια δική του εποχή κυριαρχίας, ελπίζοντας και στην επιτυχία εκτός συνόρων. Προς την κατεύθυνση αυτή, έχει κάνει αγωνιστικά σχεδόν τα πάντα σωστά, αφού σε μερικές λεπτομέρειες υπάρχει η απορία, αν όντως έχει πράξει σωστά με ορισμένα αποκτήματα, όπως αναφερθήκαμε σε εκείναν του Κάναν και του Πίτερς. Ζήτημα, επίσης, είναι το αν θα πετύχει την απαραίτητη ισορροπία, καθώς στην ομάδα πια βρίσκονται περισσότεροι παίκτες με προσωπικότητα, που θα θέλουν να πάρουν πρωτοβουλίες και θα χρειαστεί να συμβιβαστούν με ένα συγκεκριμένο ρόλο, που έχει στο μυαλό του ο Μπαρτζώκας.
Οι «ερυθρόλευκοι», λοιπόν, από πέρυσι πορεύονται με βάση τη λογική και σε τέτοιο βαθμό, που αναλύσεις πολλές δεν χρειάζονται, καθώς είναι αρκετά ξεκάθαρο το τι ζητά ο τεχνικός τους και γνωρίζουν όλοι, τι θα δουν στο παρκέ. Το θέμα, βέβαια, είναξ να αποδειχθεί πως όλοι βρίσκονται στην ίδια σελίδα…
