Η Παρτιζάν κατάφερε να αποσπάσει κάρτα ελευθέρας και επιστρέφει στην Ευρωλίγκα υπό την καθοδήγηση του Ζέλικο Ομπράντοβιτς, για πρώτη φορά μετά τη σεζόν 2013-2014 και αναμφίβολα επιθυμεί να μπορέσει να διεκδικήσει με αξιώσεις την παρουσία της στα playoffs τη διοργάνωση. Ο Ιωάννης Παπαπέτρου ανακοινώθηκε επίσημα πριν λίγες μέρες από τους Σέρβους αποτελώντας ακόμα μια σημαντική ενίσχυση στο έμψυχο δυναμικό της ομάδας. Αυτό που προκαλεί εντύπωση αλλά και τροφή για σκέψη είναι ότι ο Έλληνας διεθνής αποτελεί την τρίτη μεταγραφή παίκτη που την περσινή σεζόν αγωνιζόταν στη θέση του small forward, την ώρα που στο ρόστερ της ομάδας υπάρχουν αρκετές ελλείψεις.
Προτού συνεχίσουμε με την ανάλυση της Παρτιζάν θα κάνουμε μια μικρή αναδρομή στον Ολυμπιακό της εποχής εκείνης που στην άκρη του πάγκου του καθόταν ο Ντέιβιντ Μπλατ. Ο τότε προπονητής των ερυθρολεύκων είχε χτίσει μια ομάδα δίνοντας μεγάλη έμφαση στη θέση των forwards, χρησιμοποιώντας σχήματα, στα οποία συνυπήρχαν στο παρκέ οι Παπανικολάου, Τίμα και Τουπάν, ενώ το καλοκαίρι του 2019 ακολούθησε την ίδια λογική αντικαθιστώντας τους δύο τελευταίους με τους Πολ και Κουζμίνσκας. Παράλληλα δεν έκλεισε ποτέ δεύτερο σέντερ για αλλαγή του Μιλουτίνοφ, επιλέγοντας να πορευτεί με τους ΛεΝτέι και Ρούμπιτ αντίστοιχα στις δύο χρονιές που επιμελήθηκε το ρόστερ του συλλόγου.
Ο ίδιος σε δηλώσεις του είχε εκφράσει την άποψη πως στο σύγχρονο μπάσκετ δεν υπάρχουν ξεκάθαρες θέσεις, κάτι που σίγουρα ισχύει ως ένα βαθμό καθώς βλέπουμε συχνά ομάδες να πετυχαίνουν σπουδαία πράγματα με αλχημείες ανά διαστήματα στον σχηματισμό τους. Ας κάνουμε, άλλωστε στο σημείο αυτό μια ρητορική μάλλον ερώτηση σχετική με τους πρωταθλητές του ΝΒΑ, Ουόριορς: Ο Ντρέιμοντ Γκριν, η καρδιά της ομάδας αυτής και ο πρώτος πασέρ της εδώ και πολλά χρόνια είναι forward, center, ή μήπως είναι playmaker; Κανείς δεν μπορεί να απαντήσει με σιγουριά. Επιστρέφοντας στον Μπλατ, μπορούμε να πούμε ότι είτε το παράκανε με την έλλειψη ευδιάκριτων ρόλων είτε δεν πήρε τους σωστούς παίκτες για να υποστηρίξει το μπάσκετ που είχε οραματιστεί. Η εικόνα των ερυθρολεύκων στο παρκέ δεν τον δικαίωσε, όμως σίγουρα ένας προπονητής με τόσο μεγάλο υπόβαθρο δεν έκανε πράγματα στην τύχη και σίγουρα δεν μπορούμε να απαξιώσουμε τις τακτικές του, ακόμα και αν βάσει αποτελεσμάτων τη δεδομένη χρονική περίοδο απέτυχαν.
Αφού κάναμε αυτή την παρένθεση ας κοιτάξουμε ξανά το ρόστερ της Παρτιζάν και ας αναλογιστούμε το εξής: Μήπως ο Ομπράντοβιτς έχει ακολουθήσει τα βήματα του Μπλατ; Mε τα τωρινά δεδομένα δεν είναι διόλου απίθανο η αρχική 5αδα των ημι-φιναλίστ της Ευρωλίγκας του 2010 να αποτελείται από τους Παπαπέτρου, Έξουμ και Νάναλι,δηλαδή τρεις παίκτες που έχουν βγάλει το ψωμί τους στην Ευρωλίγκα ως small forwards Από αυτούς τους παίκτες ο Παπαπέτρου μοιάζει να προορίζεται σε μεγάλο βαθμό για τη θέση “4” ενώ τις θέσεις “2” και “3” θα κληθούν να γεμίσουν οι Έξουμ, Νάναλι και Πάντερ, κάτι που σημαίνει ότι στο παρκέ σπάνια θα υπάρχει πάνω από ένας κλασικός δημιουργός, ή για να το θέσουμε καλύτερα πάνω ένας παίκτης που θα έχει ως ρόλο την οργάνωση του παιχνιδιού σε καταστάσεις μισού γηπέδου.
Ο Πάντερ είναι ένας καθαρόαιμος σκόρερ που δύσκολα πασάρει από το δεξί στο αριστερό, ο Νάναλι ένας παίκτης με ατού το μακρινό σουτ και ο Έξουμ επιθετικά ένας slasher που αρέσκεται σε διεισδύσεις και σε κοψίματα προς το καλάθι χωρίς την μπάλα. Η Παρτιζάν την περσινή χρονιά έπαιζε σε μεγάλο βαθμό παιχνίδι απομόνωσης, οπότε και μοίρασε 15.9 ασίστ ανά παιχνίδι στο Γιούροκαπ όντας μόλις 17η στην σχετική λίστα ανάμεσα σε 20 ομάδες που έλαβαν μέρος στην διοργάνωση. Υπό αυτές τις συνθήκες είναι αξιοπερίεργο το γεγονός ότι ο Ζοτς δεν έχει κινηθεί προς το παρόν για κάποιο μεγαλύτερο όνομα από τον Αλέκσα Αβράμοβιτς στη θέση του point guard. Ο Σέρβος προπονητής, όμως σίγουρα θα έχει κάτι στο μυαλό του και μετά από τόσα χρόνια στην κορυφή, ποιος μπορεί να τον αμφισβητήσει;
Η ζωή καμιά φορά παίζει περίεργα παιχνίδια και ένα από αυτά είναι το γεγονός πως υπάρχει αθλητής που αποτελεί τον συνδετικό κρίκο ανάμεσα στον Ολυμπιακό του 2018-2019 και την Παρτιζάν του 2022. Μιλάμε φυσικά για τον Ζακ ΛεΝτέι , τον οποίο δεν είναι μάλιστα διόλου απίθανο να ξανά δούμε στον ρόλο του σέντερ τσέπης. Φορώντας, άλλωστε τα ερυθρόλευκα και αγωνιζόμενος στο "5" μπόρεσε να αποκτήσει το εισιτήριο για μια πολύ καλή ευρωπαϊκή καριέρα. Ο ίδιος έχει χαρακτηρίσει τον εαυτό του ως έναν φόργουορντ που μπορεί να παίξει σέντερ με τους Μπλατ και Ομπράντοβιτς να δείχνουν έμπρακτα πως λατρεύουν παίκτες που έχουν την δυνατότητα να χρησιμοποιηθούν σε διαφορετικά σχήματα.
