Ο Αιολικός Μυτιλήνης πήρε την άνοδο για τη Γ’ Εθνική μέσω του ειδικού πρωταθλήματος ανόδου και ο φόργουορντ των Μυτιληνιών, Γιώργος Γιαννουζάκος, «φιλοξενήθηκε» στο ΕΟΚ WEB Radio μιλώντας για τη μεγάλη επιτυχία με την ομάδα της Μυτιλήνης.
Αναλυτικά είπε:
Για την παρουσία τους στο ειδικό πρωτάθλημα ανόδου: «Εμείς παίξαμε στο 1ο παιχνίδι με τη Χίο και νομίζω ήμασταν και λίγο τυχεροί, γιατί τα παιδιά αυτά μόλις είχαν έρθει απ’ το ταξίδι, ήταν κουρασμένοι και αποδείχθηκε ότι ήταν καλή ομάδα, δεν τους υπολόγιζε κανείς. Πήραμε τη διαφορά των 14 πόντων. Στο 2ο ματς είχαμε 2 παίκτες λιγότερους στην ουσία και χάσαμε ένα ματς που δεν είχαμε παίξει καθόλου καλά. Μετά περιμέναμε να κερδίσει η Κάλυμνος για να βγούμε 2οι και με κάποιον τρόπο θ’ ανεβαίναμε και πάλι. Μας «έκατσε» όμως, ήταν πιο καλή η Χίος. Η Κάλυμνος μετά το 2ο παιχνίδι με εμάς, πανηγύριζαν τα παιδιά με πυρσούς και το είπα και στους συμπαίκτες μου ότι στο 3ο ματς θα χάσουν, γιατί το έχουν πάρει πολύ χαλαρά».
Για το αν είχαν άγχος στο 3ο ματς: «Μετά το 2ο ματς που χάσαμε δεν είχαμε άγχος, είχαμε στο 1ο. Όταν ξεκίνησε το ματς με τον Πανναξιακό και βρισκόμασταν συνεχώς πίσω στο σκορ, τους είπα ότι όταν θα περάσουμε μπροστά θα τελειώσει το ματς. Όταν προς το τέλος της 3ης περιόδου έκανε ένα κλέψιμο ο Νίκος ο Ξετρίχης και πήγε η διαφορά στους 5 πόντους, έφυγε το όποιο άγχος μπορεί να είχα, γιατί είδα το παιχνίδι πώς πήγαινε, δεν είχαν τα παιδιά της Νάξου κουράγιο πλέον. Κάναμε τη δουλειά μας, τα καταφέραμε. Χαίρομαι πολύ που βοήθησα τον Αιολικό να κατακτήσει το στόχο του».
Για το ότι συνεχίζει να παίζει ακόμη μπάσκετ στα 47 του χρόνια: «Το ότι συνεχίζω ακόμη και παίζω το θεωρώ και προς όφελος των νεαρότερων συμπαικτών μου, γιατί πέρα απ’ το αγωνιστικό κομμάτι τους βοηθάω και σε άλλα, βοηθάω τους προπονητές και είμαι νομίζω και ο συνδετικός «κρίκος» του μπάσκετ της εποχής μου με το τωρινό. Χρειάζονται κάποια πράγματα απ’ το παρελθόν για να γίνουν ακόμα καλύτεροι οι σημερινοί παίκτες, που είναι καλύτεροι αθλητές απ’ ό,τι ήμασταν εμείς. Αυτό που μετράει περισσότερο για ‘μένα είναι οι σχέσεις των ανθρώπων. Θέλω σε μερικά χρόνια, όταν για παράδειγμα θα είμαι στα 70, αυτά τα παιδιά που είμαστε τώρα συμπαίκτες αν με δουν να με χαιρετήσουν και να θυμηθούμε ό,τι περάσαμε τη φετινή χρονιά και τις προηγούμενες».
Για το λόγο που επέλεξαν αυτός και ο Γιαννούλης να πάνε στον Αιολικό: «Με το Γιάννη δεν έχει τύχει να συνεργαστούμε σε υψηλό επίπεδο, αλλά διατηρούμε χρόνια φιλίας, είχε τύχει να ξαναπαίξουμε σε άλλες 3 ομάδες και μας κάλεσαν μαζί στην ομάδα. Είχαμε «κλείσει» στην ομάδα από πέρυσι εμείς. Ο Γιάννης ωστόσο δεν κατάφερε να ‘ρθει κατά τη διάρκεια του χειμώνα, εγώ πήγα σε κάποια παιχνίδια και τους βοήθησα, που βέβαια τα παιδιά μπορούσαν να τα κερδίσουν και χωρίς εμένα. Για ‘μένα, ήταν ένα δέλεαρ ότι δεν είχα ξαναπάει ποτέ στη Μυτιλήνη. Ήταν εύκολη η πρόσβασή μου, το ότι μπορούσα να πάρω ένα αεροπλάνο και να προσγειωθώ ακριβώς δίπλα απ’ το γήπεδο, έπαιξε πολύ σημαντικό ρόλο για ‘μένα. Μ’ αρέσει να παίζω, μ’ αρέσει να μου ζητούν να παίζω και όπου μου το ζητούν θα πηγαίνω να παίζω».
Για το αν θα συνεχίσει στον Αιολικό Μυτιλήνης: «Δεν ξέρω σε τι επίπεδο και αν θα μπορώ να κάνω άλλη μια χρονιά, γιατί η Γ’ Εθνική δεν είναι ίδιο επίπεδο, έχει σκληρές απαιτήσεις. Δε θέλω και να είμαι βάρος σε μια ομάδα. Θα δούμε, χθες τελειώσαμε, δεν έχουν κοπάσει ακόμα τα πανηγύρια. Χαιρετηθήκαμε και περιμένω τηλέφωνο απ’ τους διοικούντες μόλις αποφασίσουν τι θέλουν να κάνουν. Εγώ είπα ότι θα τους βοηθήσω σε οποιοδήποτε πόστο με χρειαστούν».
Για τη σχέση του με το Γιάννη Γιαννούλη: «Είναι εκπληκτικός μπασκετμπολίστας. Είμαστε φίλοι, κάνουμε παρέα, θυμόμαστε ιστορίες από όταν ήμασταν ο ένας σε Ολυμπιακό και ο άλλος στον Παναθηναϊκό. Είναι πολύ μεγάλη τύχη για έναν οποιοδήποτε αθλητή να παίξει δίπλα σ’ ένα τέτοιο εκπληκτικό παίκτη όπως ο Γιάννης. Και μέσα στα ματς αυτά που παίξαμε ήταν πραγματικά απερίγραπτα αυτά που έκανε. Για ‘μένα είναι τιμή μου που τον ξέρω και που παίζω και έχω παίξει μαζί του σε αυτές τις ομάδες που έχουμε βρεθεί».
