Ο Φώτης Λαμπρόπουλος δεν είναι τυχαία περίπτωση μπασκετμπολίστα. Κάθε άλλο. Είναι μάλλον μία ξεχωριστή περίπτωση κι ένας πραγματικός... Survivor του Μπάσκετ.
Ο ίδιος μιλώντας στο basketa.gr μάς ανέλυσε μέσω συνέντευξής του, πολλά κι ενδιαφέροντα από την ομολογουμένως γεμάτη εμπειρίες καριέρα του, ανά τον μπασκετικό πλανήτη, ως άλλος πολίτης του κόσμου. Ο πολυταξιδεμένος άσος, που συνεχίζει στην Ισλανδία, έχει βρεθεί σε όρη και βουνά, θάλασσες, λίμνες, ηφαίστεια και ζούγκλες για να κάνει αυτό που αγαπά!
Στην Ισλανδία (κάποτε βρέθηκε ως μπασκετικός μετανάστης εκεί και ο Τσαρτσαρής) ωστόσο, δεν πήγε... για ψάρεμα, ούτε για χιονοδρομίες, αλλά για να βρει την μπασκετική του γωνιά (μία ακόμη). Και στα 39 του νιώθει και καλά κάνει, ως άλλος 25άρης, που μπορεί να παραμένει ανταγωνιστικός στα παρκέ. Ποια η άποψή του για την θητεία του στην Ελλάδα, γιατί επιλέγει εξωτερικό και ενίοτε... την άλλη άκρη της γης, ποιο το απωθημένο του. Ιδού τι μάς ανέφερε ο δυναμικός Αχαιός φόργουορντ, που κάποτε ξεκινούσε από την Απολλωνιάδα:
-Πώς προέκυψε πέρσι η Ισλανδία και... συνεχίζεται;
«Το ταξίδι μου προα τα εκεί ξεκίνησε από πέρσι. Η πρώτη γεύση που πήρα αμέσως ήταν πολύ καλύτερη απ' ό,τι περίμενα. Αποδεικνύεται μία πολύ καλή εμπειρία. Είχαμε μία καλή πορεία με την προηγούμενη ομάδα μου και αποφάσισα να παραμείνω στην χώρα και το πρωτάθλημα αυτό, αλλάζοντας ωστόσο στρατόπεδο. Το πρωτάθλημα έχει οργάνωση, υπάρχουν καλές συνθήκες και είναι τα πράγματα πολύ καλύτερα από όσο μπορεί κάποιος να υποθέσει. Το κίνητρό μου με κρατάει εκεί, έχοντας μπροστά μου μία άλλη αποστολή και πρόκληση».
-Τελικά ένας βετεράνος τι μυστικά κρύβει για να δείχνει έφηβος στο γήπεδο;
«Οταν αγαπάς αυτό που κάνεις, συνεχίζεις απτόητος. Παραμένω ενεργός στο άθλημα στα 39 μου, καθώς δεν σταματώ την προπόνηση και τον φουλ αγωνιστικό ρυθμό. Οσο με εξιτάρει ακόμη το να μπαίνω στο παρκέ και να παίζω, τόσο και θα το κάνω, με μεγάλη ευχαρίστηση. Οσο προσέχεις τον εαυτό σου, τόσα χρόνια κερδίζεις και στο αγαπημένο μας άθλημα, παίζοντας σε καλό επίπεδο, προτού αποσυρθείς, όταν πια δεις ότι αυτό που κάνεις δεν σε γεμίζει πλέον ή δεν έχεις την αντοχή να συνεχίσεις».
-Αν και υπήρξαν «διαλείμματα» στην Ελλάδα, εντούτοις το εξωτερικό σε προσέλκυε πάντα;
«Πάντα η επιστροφή στην πατρίδα μου ήταν στο μυαλό μου, υπήρξαν σεζόν που ήρθα κι έπαιξα στην Ελλάδα, αλλά φαίνεται πως οι προϋποθέσεις δεν ήταν οι κατάλληλες, δεν συνδυάστηκαν όλες οι στιγμές αυτές με καλές εμπειρίες, είτε μπασκετικά, είτε οικονομικά. Ίσως ατυχίες, ίσως λάθος τάιμινγκ, οι περιστάσεις, το πώς εξελίχθηνα οι σεζόν, όπως και να έχει δεν ξεγράφω κάτι από όσα έζησα. Από μικρός συνήθισα να παίζω έξω, έχοντας φύγει από νωρίς για Ισπανία από Πάτρα και βρήκα στο εξωτερικό μία πιο μεγάλη σιγουριά, μία ασφάλεια παικτικά και οικονομικά. Ίσως αυτό να με κράταγε περισσότερο έξω, παρά το ότι το να αγωνίζομαι στην Ελλάδα είναι για μένα σημαντικό».
-Πολλές παραστάσεις, εικόνες, από πολλά μέρη του πλανήτη...
«Η Ισπανία το δίχως άλλο αποτελεί για μένα από τα κορυφαία, τα αγαπημένα μου μέρη. Δίχως αμφιβολία. Ειδικά έχοντας ζήσει την Τενερίφη για χρόνια. Επίσης, μεγάλη εντύπωση μου έκανε η εμπειρία στην Αργεντινή. Το Μπουένος Αϊρες είναι μία άλλη κατάσταση, άλλο πράγμα, διαφορετικές συνήθειες. Άλλη κουλτούρα, άλλα τοπία, άλλο στυλ ζωής. Το μπάσετ το απόλαυσα όπου και να πήγα. Διότι ορισμένοι αναρωτιούνται, μα καλά πώς βρέθηκε στην Ουρογουάη ή την Βενεζουέλα; Κι όμως. Ακόμη κι εκεί, σε μέρη που μπορεί να τα θεωρούμε εκτός μπασκετικού χάρτη, διψούν για αθλητισμό, για μπάσκετ και προσπαθούν να δημιουργούν τις κατάλληλες συνθήκες για να αναπτύξουν το σπορ. Έχουν πολλούς Αμερικανούς στις ομάδες τους, θέλοντας να δώσουν έναν τόνο, έστω σε κάτι, λίγο από ΝΒΑ».
-Η βάση... ενός πολίτη του κόσμου, τελικά, πού είναι; Το αύριο το σκέφτεσαι;
«Η βάση μου, όπως πάντα, είναι η Πάτρα. Η πόλη μου. Όμως η μπασκετική μου ζωή μου δημιούργησε στην πορεία πολλές επιπλέον βάσεις. Έστω και προσωρινές. Η οικογένεια ακολούθησε στα πιο πρόσφατά μου ταξίδια, αλλά πάντως η Πάτρα είναι για μένα το σπίτι μου. Οπου και να βρίσκομαι. Το αύριο δεν μπορώ να το προδικάσω, ούτε σχεδιάζω κάτι συγκεκριμένο. Το πλάνο απλώς αφορά την σεζόν που έρχεται. Αν όμως μιλάμε για μακροπρόθεσμα, τότε, ίσως η προπονητική αλλά εστιάζοντας στην δουλειά με τα παιδιά, να είναι κάτι που θα μπορούσα να ασχοληθώ. Θα μπορούσα να αφιερώσω ώρες σε αυτό. Με ενδιαφέρει πολύ, διότι ήδη έχω αρχίσει να το εξασκώ, έστω και σε πιο χαμηλό βαθμό, στην Ισλανδία, στα μεσοδιαστήματα από τις υποχρεώσεις των προπονήσεων και των αγώνων».
-Ενα απωθημένο σου, μπασκετικά;
«Δεν μπορώ να πω ότι μου λείπει πχ το να συμμετείχα στην Ευρωλίγκα ή ένα συγκεκριμένο πρωτάθλημα μίας χώρας ή σε μία κορυφαία ευρωπαϊκή ομάδα. Αν επέλεγα πάντως μία απάντηση, θα έλεγα πως θα ήθελα να έχω δοκιμάσει να παίξω προς Ασία μεριά, αλλά προς Κίνα, Ιαπωνία πχ (σ.σ. έχει επίσης περάσει από Αραβία-Κατάρ και Ιταλία για ένα διάστημα). Να έβλεπα πώς είναι εκεί το μπάσκετ, οι συνθήκες, η ζωή. Ισως από μπασκετική περιέργεια. Είναι μία δύσκολη αγορά κι εκεί όμως και πολύ ιδιαίτερη. Ωστόσο, με όσα έχω βιώσει στον χώρο είμαι γεμάτος και συνεχίζω ενεργός, βλέποντας τον εαυτό μου ακόμη για καιρό ως ενεργό παίκτη, όσο το σώμα μου ανταποκρίνεται στο υψηλό τέμπο απόδοσης».
