Οι ερυθρόλευκοι σήμερα δίνουν ίσως το πιο κρίσιμο παιχνίδι της ευρωπαϊκής τους πορείας, καθώς αντιμετωπίζουν στο τρίτο παιχνίδι την Monaco. Δεν γνωρίζω το ακριβές στατιστικό, αλλά συνήθως όταν μια ομάδα σε μια σειρά best of 5 με το σκορ στο 1-1 κερδίσει το game 3, έχει ένα τεράστιο προβάδισμα στο να κλείσει την σειρά. Φυσικά έχουμε δει ξαναλέω τα πάντα … και από 2-0 παράδειγμα που είχε ο Ολυμπιακός την Efes πριν το Λονδίνο, έχασε τα επόμενα 2 παιχνίδια και στο game 5 πήρε την πρόκριση στο Λονδίνο. Πέρσι αντίστοιχα, από 2-0 η Efes έχασε στη Μαδρίτη, αλλά πήρε την πρόκριση δύσκολα στο τελευταίο παιχνίδι στην Τουρκία. Άρα έχουμε δει τα πάντα από τους πάντες.
Μετά λοιπόν το πρώτο παιχνίδι μεταξύ Ολυμπιακού και Monaco, τελειώνοντας το κείμενο έγραψα το εξής :
Το μελανό σημείο για την ελληνική ομάδα ήταν το επιθετικό ξεκίνημα αλλά και η επιθετική απόδοση συνολικά. Ο Ολυμπιακός δεν ήταν καλός.
Αυτό ήταν κάτι το οποίο ήταν ξεκάθαρο και αποδεικνύεται και στατιστικά. Ο Ολυμπιακός δεν ήταν αποτελεσματικός. Σε κάθε περίπτωση όμως το ανέφερα σαν ένα κομμάτι του αγώνα αλλά όχι ως το πιο σημαντικό. Το παιχνίδι φέτος της ομάδας κρίνεται στο πίσω μέρος κυρίως. Για να έρθει μια νίκη, μαζεύουμε τα θετικά και αφαιρούμε ότι δεν πήγε καλά. Στο πρώτο παιχνίδι με την σκληράδα του, μετά το πρώτο δεκάλεπτο δεν έδωσε κανένα περιθώριο νίκης στους Γάλλους. Πηγαίνoντας λοιπόν στο βίντεο μετά το πρώτο παιχνίδι, ένα από τα σημεία συζήτησης θα μπορούσε να είναι αυτό. Κάπου εδώ αρχίζουν τα δύσκολα όσο αφορά πως να διαχειριστεί κάποιος την εμφάνιση και το αποτέλεσμα. Ο προπονητής και το επιτελείο είναι σίγουρο ότι γνωρίζουν άριστα τι πρέπει να κάνουν, σε κάθε περίπτωση όμως, οι φωνές γύρω γύρω μετά την ήττα ανακαλύπτουν όλα όσα έπρεπε να γίνουν. Εκεί είναι και ο πιο δύσκολος τομέας πιστεύω για το παιχνίδι νούμερο 3.
Τι άλλαξε η Monaco
Μετά από ένα τέτοιο αποτέλεσμα, μεγεθύνουμε πάντα τις όποιες αλλαγές γίνονται από αυτόν που πήρε αυτό που ήθελε. Εν προκειμένω, η Μονακό έβαλε στο παιχνίδι 2 παίκτες οι οποίοι δεν έπαιξαν κανένα ρόλο στο πρώτο παιχνίδι, τους Yakuba Ouattara, ο οποίος άρχισε και το ματς και ο Danilo Andjusic. Το κοινό χαρακτηριστικό και των 2 είναι η δεινή ικανότητα στο σουτ! Μετά το πρώτο κακό επιθετικά ματς, ο προπονητής της Monaco θεώρησε ότι πρέπει λίγο να τονώσει την περιφέρειά του και βάζοντας αρκετά τον Bacon στον 4, άνοιξε τη ρακέτα για τις απομονώσεις και αυτού αλλά και του James.
Χαρακτηριστική φάση είναι αυτή … ας σκεφτούμε ότι σε μια παρόμοια φάση αντί του Andjusic ήταν εκεί ο DIallo … ποια θα ήταν η εξέλιξη της φάσης.
Η Monaco ξέραμε πριν το παιχνίδι ότι τρέχει από τις περισσότερες και πιο αποτελεσματικές απομονώσεις στην Euroleague. Σε αυτό το παιχνίδι έτρεξε 25 φάσεις μαζί με τις πάσες και είχε σχεδόν διπλάσια αποτελεσματικότητα από τις 9 που μόνο κατάφερε να φτιάξει προχτές. Πολλές φορές απλά ο επιθετικός, γνωρίζοντας ότι δεν θα έρθει σχεδόν ποτέ δεύτερος παίκτης για βοήθεια, αισθάνεται μεγαλύτερη άνεση. Χαρακτηριστική φάση είναι η παρακάτω :
Αξίζει να προσέξουμε και την επιλογή του σουτ αλλά και τη στιγμή για τον Ολυμπιακό, στο παραπάνω κλιπ. Ο Dorsey είναι ένας παίκτης που πρέπει σίγουρα να βελτιώσει το διάβασμα ως προς την στιγμή, δηλαδή με την ομάδα κολλημένη στο σκορ, κολλημένη στο 21 για αρκετή ώρα και την Monaco στο bonus, ίσως θα μπορούσε να κάνει κάτι διαφορετικό.
Γενικά πολλές φορές μιλάμε για την άμυνα σαν κάτι ξεχωριστό από την επίθεση. Υπάρχουν ομάδες που δεν επηρεάζονται ποτέ από μια κακή επιθετική βραδιά, υπάρχουν άλλες που παίζει ρόλο. Ο Ολυμπιακός είχε παιχνίδια φέτος που όταν στην επίθεση είχε πρόβλημα, χαλάρωσε την αμυντική του συνέπεια. Περισσότερα από αυτά ήταν εκτός έδρας. Σε κάθε περίπτωση, δείχνει ότι είναι μια ομάδα που θρέφεται κυρίως από την ομαδικότητα συνολικά, αρχικά από την άμυνα και στην συνέχεια από την ομαδική επίθεση. Όταν για κάποιο λόγο χαλάει αυτός ο κρίκος, τότε έχει δυσκολία να κρατήσει την αμυντική του συνέπεια. Την Παρασκευή η αίσθηση που μου δόθηκε είναι ότι μετά το 16-6 και το κλίμα μέσα στο γήπεδο, ήδη ξεκινώντας από τον κόσμο και στην συνέχεια στο παρκέ, το μυαλό άρχισε να ταξιδεύει στο επόμενο βήμα. Δυστυχώς αυτό συνήθως τιμωρείται. Ξεκινώντας από την επίθεση, μετά το 16-6 οι επιθέσεις ακόμη και όταν έχαναν οι ερυθρόλευκοι ήταν λες και το σκορ ήταν ακόμη 16-6 ενώ στην πραγματικότητα έχανε.
Ένα χαρακτηριστικό κλιπ είναι αυτό εδώ με πρωταγωνιστή τον Shaquielle McKissic, ο οποίος ήταν αρνητικός πρωταγωνιστής σε αυτό το διάστημα. Αυτό το στιλ επίθεσης δεν είναι αυτό που έφερε τον Ολυμπιακό σε αυτήν τη θέση σίγουρα, χωρίς ξαναλέω να το καταδικάζω. Υπάρχουν ομάδες που παίζουν σε αυτό το τέμπο και στιλ. Ο Ολυμπιακός πάντως δεν ήταν μια από αυτές.
Τελευταίο κλιπ για να δείξω πόσο χάλασε το μυαλό μετά το πρώτο ματς και μέχρι το 16-6 είναι το coast to coast που επιχειρεί άνευ λόγου ο Charles. Δεν νομίζω ότι θέλει και μεγάλη ανάλυση.
Η Μονακό έκανε 10 κλεψίματα από τα 16 λάθη του Ολυμπιακού όταν την Τετάρτη είχε μόλις 1. Είναι ένα ξεκάθαρο δείγμα ότι η επιθετική λειτουργία έπαιξε τον ρόλο της.
Συμπέρασμα
Είναι πολύ δύσκολο να καταφέρεις να ισορροπήσεις τα συναισθήματα στο μπάσκετ, να παραμείνεις ψυχρός σε αυτά που συμβαίνουν γύρω σου. Οι παίκτες όμως που έφτασαν στις 8 καλύτερες ομάδες είναι σίγουρο ότι μπορούν να το κάνουν με επιτυχία τις περισσότερες φορές. Το παιχνίδι νούμερο 2 είχε κάποια μικρά πράγματα διαφορετικά, αλλά η μεγάλη εικόνα παίρνοντας το Ξυράφι του Όκκαμ είναι ότι απλά χάλασε το μυαλό, αρχικά στην επίθεση και στη συνέχεια στην άμυνα. Η ομάδα του Ολυμπιακού στηρίζεται στην άμυνα η οποία σε ένα βάθος μιας σεζόν είναι λογικό να μην είναι τόσο αποτελεσματική όσο στην καυτή Ελληνική έδρα. Εδώ όμως μιλάμε για ένα ματς με δικιά τους ξεχωριστή ζωή, οπότε έχοντας τα “εργαλεία”, μπορεί σίγουρα να το καταφέρει.
