Καλεσμένος στο Web Radio της ΕΟΚ ήταν ο βοηθός προπονητή της Ρίτας Βίλνιους Γιώργος Δέδας, ο οποίος μίλησε για τις εμπειρίες του στο εξωτερικό, αλλά και για τις αναμετρήσεις του Ολυμπιακού με τη Μονακό.
Αναλυτικά:
Για τη φετινή πορεία της ομάδας: «Είμαστε 1οι. Φέτος παίζουμε 3 φορές με κάθε αντίπαλο, έχουμε κερδίσει τη Ζαλγκίρις 2 φορές, οπότε και στην ενδεχόμενη ισοβαθμία είμαστε από πάνω. Έχουμε 4 παιχνίδια ακόμη και αν τα πάρουμε και τα 4 θα είμαστε 1οι».
Για τη δυσκολία του να βρίσκεται στη Λιθουανία και να προπονεί τη Ρίτας και όχι τη Ζαλγκίρις: «Δε θα το ‘λεγα δύσκολα. Η Ρίτας είναι μια ομάδα που μπορεί να μην «πέφτουν τα φώτα» πάνω της, αλλά έχει δική της ιστορία. Έχει πάρει 2 φορές το Eurocup, έχει πάρει το πρωτάθλημα, έχει παίξει Ευρωλίγκα τη δεκαετία που διανύουμε. Είναι η πόλη της πρωτεύουσας. Έχει κόσμο που στηρίζει την ομάδα, δεν είναι μικρή ομάδα από άποψη φιλάθλων. Είτε παίζοντας, είτε κοουτσάροντας τη Ρίτας, ξέρεις ότι είναι δύσκολο να περάσεις τη Ζαλγκίρις. Στην κανονική περίοδο προς το παρόν το κάνουμε και αυτό μας δίνει κίνητρο. Η Ρίτας έχει το «κακό» ότι το να βγει 2η είναι δεδομένο. Δηλαδή θεωρείται μίνιμουμ, αλλά παράλληλα και μάξιμουμ τα τελευταία χρόνια. Φέτος μας δίνεται η ευκαιρία να έχουμε το πλεονέκτημα έδρας μέχρι το τέλος και απ’ αυτήν την άποψη έχουμε ένα κίνητρο παραπάνω».
Για το πώς βρέθηκε στη Ρίτας Βίλνιους: «Όταν ανέλαβε ο κόουτς Κεμζούρα στον Ολυμπιακό, η ομάδα έψαχνε έναν βοηθό προπονητή. Ο Κεμζούρα διάλεξε τον Λιθουανό κόουτς Καϊρίς, ο οποίος την προηγούμενη περίοδο είχε πάει σταplay-offs με την Κάλεβ, και έτσι γνωριστήκαμε με τον Καϊρίς μέσω του Ολυμπιακού. Όταν φύγαμε απ’ τον Ολυμπιακό, ανέλαβε την Άβτοντορ και μου πρότεινε τη θέση του βοηθού εκεί, την οποία και δέχτηκα. Όταν τελείωσε η περίοδός μου στην Ρωσία, με ρώτησε αν θέλω να πάω στη Ρίτας μαζί του. Η πρόταση αυτή με ενδιέφερε, το συζήτησα μαζί του και έτσι ήρθα εδώ».
Για τον οργανισμό της Ρίτας: «Αν δούμε απ’ το 2005 και μετά, η ομάδα υπογράφει και παίρνει καλούς παίκτες, όπως ο Νέντοβιτς, ο Νιούλεϊ, ο Μπέινς, ο Βαλαντσιούνας, ο Γκεντράιτις. Η ομάδα τα τελευταία 4 χρόνια δίνει παίκτες και στα αμερικανικά κολλέγια. Είναι μια ομάδα που το μπάτζετ έχει μειωθεί κατά πολύ. Δεν είναι κλασσικά η ομάδα που «ζει» με το τι παίκτες είχε στο παρελθόν, έχει πολύ συνειδητοποιημένους ανθρώπους λογιστικά. Δουλεύουν αρκετοί άνθρωποι στο γραφείο, ψάχνουν υπαλλήλους μικρούς σε ηλικία για να κάνουν την πρακτική τους και να μείνουν, ασχολείται με τα media αρκετά. Είναι γενικά αρκετά προηγμένη ομάδα στο εξωμπασκετικό κομμάτι. Οι στόχοι της ομάδας είναι να πάει μίνιμουμ στους τελικούς και φέτος να πάει στους «16» του BCL, κάτι που το κατάφερε και για ισοβαθμία έχασε την πρόκρισή της στα προημιτελικά».
Για τον κόσμο της ομάδας: «Σε κάθε εκτός έδρας ματς έρχεται ο κόσμος μας. Στα εντός έδρας έχουμε τον «πυρήνα» μας και έχουμε και αρκετό κόσμο που του αρέσει το μπάσκετ και έρχεται στο γήπεδο. Έχουμε 2 γήπεδα. Στο πιο μικρό παίζουμε όλα τα ματς του πρωταθλήματος, εκτός αυτού με τη Ζάλγκιρις, και στο άλλο παίζουμε τα παιχνίδια με τη Ζάλγκιρις και τα ευρωπαϊκά. Το μικρό γήπεδο σχεδόν γεμίζει, το μεγάλο είναι 10 χιλιάδες ατόμων, στο οποίο παίζει και η Εθνική Λιθουανίας. Δε γεμίζει πάντα, αλλά μας βοηθάνε. Και το δικό μας fanbase είναι πολύ καλό και αρκετά υποστηρικτικό τα τελευταία χρόνια».
Για το πώς προσαρμόστηκε: «Πέρσι ήρθα χωρίς την οικογένειά μου. Προσαρμόστηκα σχετικά εύκολα. Η ομάδα ήταν οργανωμένη όσον αφορά το κομμάτι του σπιτιού. Με υποδέχτηκαν υπερβολικά θερμά, δεν είχα κανένα θέμα. Είναι πολύ εξυπηρετική αν χρειαστώ κάτι. Φέτος είναι ακόμη πιο εύκολο για ‘μένα. Ξέρω την πόλη τους δρόμους, σαν να μένω χρόνια εδώ. Η πόλη είναι πολύ μεγάλη και ωραία. Είναι πολύ ωραία όσον αφορά το κομμάτι της προσαρμοστικότητα».
Για το λειτουργικό κομμάτι του πρωταθλήματος Λιθουανίας: «Είναι διαφορετικές οι φιλοσοφίες κάθε ομάδας. Για παράδειγμα, η Νεβέζις θέλει να στηρίξει νέα παιδιά και να τα προωθήσει σε υψηλότερο επίπεδο ή η Τζουκίγια έχει αρκετούς βετεράνους στην ομάδα. Το πρωτάθλημα είναι τριών ταχυτήτων. Στην πρώτη είμαστε εμείς, η Ζαλγκίρις και οι Λιετκαμπέλις και στις άλλες 2 οι υπόλοιπες».
Για τον Παναγιώτη Καλαϊτζάκη που αγωνίζεται εκεί με τη Λιετκαμπέλις: «Πήγε στη μέση της σεζόν πέρυσι στη Λιετκαμπέλις, οπότε δεν είχε το ρόλο που έχει φέτος. Αυτήν τη σεζόν, πιστεύω πως είναι ο καλύτερος παίκτης της ομάδας με διαφορά αμυντικά, παίζει με τρομερή αυτοπεποίθηση επιθετικά, τον βοηθάει το στυλ παιχνιδιού της ομάδας και βοηθάει κι αυτός την ομάδα με την ενέργεια του. Η ομάδα τον εμπιστεύεται και αυτός ανταποκρίνεται απόλυτα σε αυτό. Είναι ο βασικός παίκτης της Λιετκαμπέλις».
Για το πέρασμά του απ’ την ΆβτοντορΣαράτοφ: «Ήταν ωραία εμπειρία, απ’ την άποψη ότι δεν ήξερα πού πηγαίνω και τι θα συναντήσω. Οι Ρώσοι είναι ακόμα πιο «κλειστή» απ’ τους Λιθουανίας, οπότε αυτό ήταν ένα κομμάτι να προσαρμοστώ καλύτερα πάνω σε αυτό το θέμα. Αγωνιστικά παίξαμε 3 ματς μόνο πριν «κλείσει» η χρονιά. Στην πόλη είχε κρύο και χιόνιζε πολύ, αλλά προλάβαμε και λίγο την άνοιξη. Είχε πράγματα να κάνεις, αλλά δεν προλάβαμε λόγω καιρού».
Για την εμπειρία του απ’ την Ισπανία ως παίκτης (2006-10): «Είναι διαφορετική η κουλτούρα αγωνιστικά. Η απόφαση να πάω εκεί ήταν εύκολη. Όταν προέκυψε η πρόταση, το είδα, το σκέφτηκα και το αποφάσισα. Στην Α2 της Ισπανίας τότε υπήρχαν πολύ καλοί παίκτες, το επίπεδο ήταν υψηλό. Ήμουν συμπαίκτης με τον Μπραντ Όλεσον, έπαιξα αντίπαλος με τον Άντι Πάνγκο που έπαιξε και στον Παναθηναϊκό αργότερα. Ήθελα να ζήσω αυτήν την εμπειρία».
Για το Ολυμπιακός – Μονακό: «Ο Ολυμπιακός είναι το φαβορί. Έχει μια τρομερή συνέπεια στο παιχνίδι του, παρ’ ό,τι έκανε μια «κοιλιά» λόγω του κορωνοϊού. Πιστεύω θα στοχεύσει να σταματήσει τον Μάικ Τζέιμς που είναι το βασικό κομμάτι της Μονακό. Έχει και τη δύναμη της έδρας, που έχει χάσει μόνο απ’ τον Ερυθρό Αστέρα. Το μόνο θέμα είναι ότι ο Ολυμπιακός είναι το απόλυτο φαβορί απέναντι στη «σταχτοπούτα» της διοργάνωσης. Δε θα είναι εύκολο το ματς, αλλά πιστεύω ότι θα περάσει ο Ολυμπιακός με 3-0».
