Με μια συγκλονιστική περιγραφή ο Σπύρος Τζόκας θέλησε να δημοσιοποιήσει μέσω της προσωπικής του σελίδας, την περιπέτεια που του υιού του, Κωνσταντίνου, στην αναμέτρηση της Νήαρ Ήστ με τον Σπόρτιγκ σε αγώνα εφήβων της ΕΣΚΑ, και της αντιμετώπισης που έτυχε τόσο από την διοργανώτρια αρχή, όσο και από την ομάδα του.
Αναλυτικά έγραψε : «ΑΚΟΥ ΛΟΙΠΟΝ ΓΙΕ ΜΟΥ
Λίγα λεπτά πριν τελειώσει ο αγώνας ανόδου του εφηβικού ΣΠΟΡΤΙΓΚ – ΝΗΑΡ ΗΣΤ το βράδυ της Τρίτης 12 Απριλίου 2022 εγκατέλειψες τον αγωνιστικό χώρο με αφόρητους πόνους στην κοιλιά. Λίγο μετά έκανες και εμετό. Σε μετέφεραν στο Ιατρείο του γηπέδου και ο γιατρός του αγώνα, ένας νέος και εξαιρετικός άνθρωπος ήταν συνεχώς δίπλα σου. Γνωρίζεις ότι την προηγούμενη μέρα είχες δώσει έναν εξαντλητικό αγώνα με την πρώτη ομάδα που κράτησε 2,5 ώρες. Άκου λοιπόν πως έχουν τα πράγματα. Να μου το επιτρέψεις γιατί και μπάσκετ έχω παίξει και χρόνια τώρα παρακολουθώ και σε καθοδήγησα στα πρώτα βήματα σου. Αν διαφωνείς κάπου το ξέρεις καλά ότι θα σε ακούσω.
1. Έχουμε να κάνουμε με μια ανεκδιήγητη και επικίνδυνη ΕΣΚΑ (Ένωση Σωματείων καλαθοσφαίρισης Αθήνας) η οποία δεν διστάζει να ορίζει τρία παιχνίδια ανόδου σε τρεις σχεδόν συνεχόμενες μέρες, Δευτέρα, Τρίτη, Πέμπτη. Ούτε και επαγγελματίες θα το άντεχαν. Πόσο μάλλον έφηβοι, που πέραν των άλλων δίνουν και εξετάσεις στα ΑΕΙ. Περίεργη αντίληψη έχουν για τον ερασιτεχνικό αθλητισμό.
2. Την ΕΣΚΑ συναγωνίζεται δυστυχώς και η ανερμάτιστη και αδιάφορη για τους αθλητές της διοίκηση της ΝΗΑΡ ΗΣΤ. Δεν χρειάζονται πολλά, αρκεί να διαβάσει κάποιος την ανακοίνωση του ΣΠΟΡΤΙΓΚ και της ΝΗΑΡ ΗΣΤ. Στην πρώτη αφιερώνεται μια ολόκληρη παράγραφος για την υγεία του Κωνσταντίνου Τζόκα, ενώ στη δεύτερη δεν γίνεται καν αναφορά!!! Για μια ακόμα φορά ήταν απούσα. Αυτό φάνηκε και στο γήπεδο. Μέχρι και την τελευταία στιγμή οι διοικούντες του Σπόρτιγκ αναζητούσαν βοήθεια μαζί με τον πατέρα, ενώ οι της ΝΗΑΡ ΗΣΤ πήραν το μοναδικό αυτοκίνητο που υπήρχε και εξαφανίστηκαν. Και στην έκκληση του Διονύση Σκέντζου να πάρουν τον αθλητή να τον μεταφέρουν επειγόντως στο νοσοκομείο απάντησαν ότι τώρα έχουν ξεκινήσει!!!!
3. Έτσι αγόρι μου μείναμε μόνοι μας. Εσύ και εγώ. Εσύ στο σκαλοπάτι μιας σκοτεινής πολυκατοικίας και εγώ να κάνω βόλτες περιμένοντας το ΕΚΑΒ, το οποίο είχε κληθεί επειγόντως από τον αντιπρόεδρο του Σπόρτιγκ για να σώσει έναν δεκαοκτάχρονο αθλητή. Έσβησαν και τα φώτα του γηπέδου και το γήπεδο κλειδώθηκε. Δύο άνθρωποι του Σπόρτιγκ εκεί κοντά μας. Να αναζητούν εφημερεύων νοσοκομείο, να πάνε γρήγορα στη Παμμακάριστο που ήταν δίπλα, αλλά δυστυχώς δεν εφημέρευε. Μια και μισή ώρα η εικόνα αυτή. Μου έμεινε αγόρι μου στο μυαλό μου. Μόνοι μας. Και πόσο κόσμο έχω βοηθήσει. Μόνοι μας και το ΕΚΑΒ δεν ερχόταν και η αγωνία μεγάλωνε, ώσπου μετά τα μεσάνυχτα απευθύνθηκα σε έναν άνθρωπο και αγαπητό φίλο τον Νικόδημο Κατσαρέλλη και πήρα οδηγίες, το εφιαλτικό αυτό βράδυ.
4. Αυτά δεν τα λέω αγόρι μου για να με λυπηθεί κανείς. Σιγά μην κλάψω. Τα λέω γιατί σχεδόν πάντα έτσι γίνεται. Η ίδια εικόνα. Εσύ και εγώ. Στα δύσκολα..... γιατί στα εύκολα υπάρχουν πολλές νύφες και πολλοί γαμπροί. Και αυτό που ζητάω είναι μια αντάξια διοίκηση με την ιστορία της ομάδας. Γιατί η ομάδα αυτή ήταν, είναι και θα είναι κτήμα του λαού της Καισαριανής. Οφείλει στην Ιστορία της και την Ιστορία της Καισαριανής να σέβεται και να τιμά τους αθλητές της. Η ΝΗΑΡ ΗΣΤ είναι σχολείο, είναι οικογένεια.
5. Αυτά τα λέω αγόρι μου επειδή έχουμε δώσει πολλά στην ομάδα αυτή και τα μόνα ανταλλάγματα που θέλουμε είναι ο σεβασμός και η ανθρωπιά. Τίποτα άλλο. Εξάλλου από τότε που ήσουν 6 χρόνων πληρώνουμε διαρκώς κάθε μήνα και επί πλέον τις μετακινήσεις. Ακόμα και σήμερα που δίνεις την ψυχή σου για την πρώτη ομάδα και το εφηβικό συνεχίζουμε να πληρώνουμε. Και δεν ζητήσαμε τίποτα υλικό, αλλά δεν αξίζεις τέτοιας μεταχείρισης. Κανείς δεν αξίζει τέτοιας μεταχείρισης.
6. Η θλιβερή εικόνα στο σκοτεινό στενάκι να περιμένουμε και η αγωνία με σημάδεψαν. Έχω και εγώ ευθύνη. Ναι έχω και εγώ, που δέχθηκα να υπηρετήσω αυτό το άθλιο σύστημα της ανθρωποφαγίας, από αιρετές θέσεις. Ήμουν αφελής, καθώς πίστευα ότι θα βοηθήσω τους ανθρώπους. Έχασα και έχασα πολλά. Μετριάζεται, όμως, κάπως η ευθύνη αγόρι μου, γιατί από τα 17 παλεύω, όχι στον καναπέ αλλά στους δρόμους. Ακόμα και σήμερα που έχω μεγαλώσει συνεχίζω και θα συνεχίζω, όσο θα είμαι όρθιος.
7. Τέλος δεν θα πάψω ποτέ να είμαι περήφανος για σένα, για την αγωνιστικότητα σου, για το ταλέντο σου, για την καισαριανιώτικη ψυχή που λέει ο Ρουμπέας, για τις σπουδές σου..... Και είμαι σίγουρος ότι θα πετύχεις πολλά πράγματα. Θα γίνεις σπουδαίος. Θα κυκλοφορώ με περηφάνια και θα λέω «Ξέρετε ποιος είμαι εγώ; Εγώ, εγώ είμαι ο πατέρας του Κωνσταντίνου. Είμαι και φίλος του. Κάποτε έλεγε ότι είμαι ο καλύτερος φίλος του. Καταλαβαίνετε τι σημαίνει αυτό. Και αυτό δεν άλλαξε, ούτε θα αλλάξει.»
