Ο Μιχάλης Λιάπης ήταν ο μεγάλος πρωταγωνιστής σε μια από τις νίκες της σεζόν του Χαρίλαου Τρικούπη στην Καβάλα και το Basketa.gr θυμάται το οδοιπορικό της καριέρας του, που παρά τις «φουρτούνες» άξιζε για αυτή τη στιγμή ηρωισμού.
Για μια τριετία περίπου ταλαιπωρήθηκε εξαιρετικά. Ξεκίνησε ως ένα από τα πιο αξιοπρόσεκτα ταλέντα του… ταλαιπωρημένου 1995, αλλά οι ατυχίες του χτύπησαν την πόρτα, με αποτέλεσμα η καριέρα του να μη στρωθεί με τον τρόπο, που επιθυμούσε εκείνος, όντας πάντοτε υποχρεωμένος να ξεκινήσει από τη βάση.
Θα έπρεπε να υπάρχει και μια βραδιά, που του χρωστούσε αυτή η μοίρα. Και του την έδωσε στην Καβάλα. Εκεί, όπου ξεκίνησε με 0/5 σουτ εντός παιδιάς, αλλά πήρε το μεγάλο σουτ στο φινάλε και χάρισε στον Χαρίλαο Τρικούπη μια νίκη, η οποία όχι απλά τον διατηρεί ψηλά στην Α2, αλλά του διατήρησε ισχυρή την πιθανότητα να βρεθεί στα playoffs της Α2, σε μια σεζόν που κύλησε με όποιο τρόπο μπορεί, όταν αποχωρεί ο επί σχεδόν δύο χρόνια προπονητής και οδηγός της στην ιστορική στιγμή της παρουσίας στη μεγάλη κατηγορία.
Ο Μιχάλης Λιάπης φωνάζει ξανά «παρών», δείχνει πως στα 27 τίποτα δεν τελειώνει και παρουσιάζεται ικανός, για να στηρίξει τους Μεσολογγίτες στην προσπάθεια να μείνουν όρθιοι, μετά τις δυσκολίες που φέρνει ένας υποβιβασμός. Το Basketa.gr θυμάται το σκληρό οδοιπορικό της καριέρας του, που άξιζε για μια στιγμή ηρωισμού.
Τα σπλάχνα του ΠΑΟΚ, το εξωτερικό που έφερε… φουρτούνες και η λύτρωση
Ο Λιάπης ήταν ένας από τους παίκτες στα… τσικό του ΠΑΟΚ, που πήραν το βάπτισμα του πυρός στην εποχή του Σούλη Μαρκόπουλου. Μπορεί να μην πήραν πολλοί την ευκαιρία στην εποχή του Έλληνα τεχνικού στην Πυλαία, αλλά εκείνος φανέρωσε τα δικά του ψήγματα από το ταλέντο του, παίρνοντας εν συνεχεία το δρόμο για τη Ρόδο, σε μια ομάδα που δίνει πράγματι τη δυνατότητα να αναδειχθεί ένας παίκτης.
Ο Κολοσσός τον φιλοξένησε για έναν χρόνο και η θητεία του αυτή, τον έφερε σε θέση να είναι έτοιμος για το εξωτερικό, πηγαίνοντας στη Ρουμανία και την Πολυτέκνικα Ιάσι. Εκεί ήρθε και το πρώτο σοκ, καθώς υπέστη ρήξη πρόσθιου χιαστού, για να τελειώσει εκεί η θητεία του, αν και η ιδέα του εξωτερικού δεν έφυγε από το μυαλό του, αποκομίζοντας μια ακόμη εμπειρία στην Ισλανδία με την φανέλα της Γκριντάβικ, ενώ το ίδιο θα έκανε και στην Κουγιερέδο της Ισπανίας. Νωρίτερα, όμως, στον Ηρακλή θα αντιμετώπιζε τη δεύτερη ατυχία του, με τον χιαστό του να τον προδίδει ξανά στο δεξί του γόνατο.
Ο Κολοσσός θα του έδινε ξανά την ευκαιρία να σταθεί στα πόδια του. Μπορεί να μη στέριωσε και να έμεινε ξανά μόλις μία σεζόν, αλλά ήταν η αρχή για να διεκδικήσει ξανά το δικό του χώρο σε αυτό τον «πορτοκαλί κόσμο» και αυτόν του έδωσε ο Ντίνος Καλαμπάκος στον Χαρίλαο Τρικούπη.
Η σεζόν, αυτή την φορά, είχε τις δικές της «φουρτούνες» για την ομάδα του, αλλά τώρα έχει δείξει τους δικούς του λόγους να τον εμπιστευτεί ένας προπονητής. Επιδεικνύοντας σταθερότητα στο ρόλο του με 6.5 πόντους, 2.8 ριμπάουντ και 1.5 ασίστ ανά παιχνίδι, καταφέρνει βήμα προς βήμα να επανέλθει. Και μπορεί να σουτάρει μόνο με 24.1% στα τρίποντα, αλλά έβαλε αυτό που μετρούσε, σε ένα από τα ματς της σεζόν στο «Αλεξάνδρα Δήμογλου».
Σε κάθε δύσκολη στιγμή, αγωνιστική ή μη, το να έχει ένας παίκτης ψυχή σαν του Μιχάλη Λιάπη είναι ίσως πιο σημαντικό καμιά φορά, από το να λάμπει ως σούπερ σταρ…
