Ο Ολυμπιακός το ήθελε πολύ αυτό το κύπελλο, το χρειαζόταν και όχι μόνο για να προσθέσει έναν τίτλο στη συλλογή του, το δικαιούταν εν τέλει και το πήρε και φυσιολογικά το πανηγύρισε.
Είπαν οι αδελφοί Αγγελόπουλοι ότι είχε πολλούς συμβολισμούς αυτό το τρόπαιο, μιλώντας για την έναρξη μιας νέας εποχής συνολικά στο ελληνικό μπάσκετ. Δεδομένα η κατάκτηση του πρώτου τίτλου που κατέκτησε η ομάδα τους μετά την επιστροφή στο ελληνικό προσκήνιο έδινε σε αυτούς περισσότερες χαρές από την αυτονόητη ενός κυπέλλου για την ομάδα τους. Στην παρούσα φάση όμως, αυτό καθεαυτό το κύπελλο ήταν το πολύ σημαντικό για τον Ολυμπιακό και όχι τα... βαθύτερα νοήματά του.
Σε ένα κομβικό σημείο της σεζόν, όπου το αγωνιστικό τμήμα έχει επανέλθει από τις ταλαιπωρίες και έχει μπει σε τροχιά επιτυχιών στην Ευρωλίγκα, αν έχανε αυτό το τρόπαιο θα είχε και πισωγύρισμα και κλυδωνισμούς. Ο Ολυμπιακός ήταν το φαβορί της διοργάνωσης και φυσικά του τελικού, ο Ολυμπιακός είχε το μεγάλο «πρέπει», ο Ολυμπιακός θα έψαχνε τρόπο να πείσει εαυτόν και αλλήλους αν δεν τα κατάφερνε.
Ο τρόπος που το έκανε, αύξησε τη δεδομένη χαρά για την κατάκτηση. Εδειξε ψυχραιμία, έδειξε καθαρό μυαλό, έδειξε τον χαρακτήρα μεγάλης ομάδες που αντεπεξέρχεται σε δυσκολίες και εν ώρα αγώνα, έδειξε και την πληρότητα του ρόστερ του. Ο Παναθηναϊκός είχε... σεσημασμένους πρωταγωνιστές και όχι απροσδόκητους ήρωες στο κρίσιμο σημείο. Ο Ολυμπιακός πήρε πολλά από πολλούς και κυρίως τη ώρα της ανατροπής και εκεί έγινε η διαφορά. Οι πολλοί είναι πάντα πλεονέκτημα σε ματς που είχε πάει σε υψηλό τέμπο και μεγάλη ένταση για την αρχή.
Ο Ολυμπιακός πήρε κούπα, ενίσχυσε την αυτοπεποίθησή του αφού πάντα προς την τελική ευθεία όλα μετράνε περισσότερο, επιμήκυνε για μεγάλο διάστημα πλέον την ηρεμία του. Ο Παναθηναϊκός το πίστεψε όπως πήγε το ματς ότι θα μπορούσε να πανηγυρίσει μια επιτυχία που ίσως έκρινε από σήμερα κιόλας ως θετική την πιο δύσκολη σεζόν της σύγχρονης ιστορίας του. Δεν το ολοκλήρωσε, θα συνεχίσει να παλεύει κόντρα σε πολλά προβλήματα και κατά κάποιο τρόπο να ακροβατεί.
Οσο για τους συμβολισμούς, πράγματι υπήρξαν πολλοί που δεν αμφισβητούνται και δεν σηκώνουν συζήτηση. Ηταν ο αθλητικός και κοινωνικός πολιτισμός, με την εικόνα στις εξέδρες και φυσικά στο παρκέ μετά τη λήξη, αν και αυτό κανέναν δεν εξέπληξε, αφού ποτέ οι πρωταγωνιστές δεν ήταν που δημιουργούσαν τις άσχημες εικόνες. Η ΕΟΚ δικαιώθηκε πανηγυρικά στο πρώτο μεγάλο τόλμημα αυτής της διοίκησης, όλοι οι συντελεστές έδειξαν ότι όταν θέλεις κάτι πολύ, βρίσκεις τον τρόπο να το διαφυλάξεις, να το κάνεις και να πετύχει. Αντε και στο Final8, τώρα που έγινε η αρχή.
