Ο Δημήτρης Ρήγας γράφει για ακόμα ένα διασυρμό του Παναθηναϊκού, αυτήν την φορά από την Μπαρτσελόνα.
Αν υπάρχει ένα πράγμα που περιμένουν όλοι οι φίλοι του Παναθηναϊκού φέτος, σίγουρα είναι να τελειώσει το μαρτύριο 0και- της φετινής συμμετοχής στην Ευρωλίγκα. Και το πρόβλημα εντοπίζεται στο ότι η εικόνα που παρουσιάζουν οι πρωταθλητές Ελλάδας, δεν ταιριάζει με ομάδα που παίζει στο κορυφαίο επίπεδο.
Προφανώς ουδείς περίμενε να νικήσουν οι «πράσινοι» μέσα στην έδρα της Μπαρτσελόνα, ακόμα κι αν ήταν διαθέσιμοι ο Νεμάνια Νέντοβιτς και ο Ιωάννης Παπαπέτρου. Προφανώς κανείς δεν είχε απαίτηση από την ομάδα να κοιτάξει στα μάτια την περσινή φιναλίστ και παράλληλα το πρώτο φαβορί για να σηκώσει την κούπα φέτος.
Ωστόσο για να παρουσιαστεί μία ομάδα που να έχει αρχικά ανεκτή και σοβαρή εικόνα στο παρκέ, οφείλει να έχει κανόνες και να δείξει ότι υπάρχουν αρχές στο παιχνίδι της. Κι εκεί αναγνωρίζεται το μεγάλο πρόβλημα. Προφανώς το «τριφύλλι» διαθέτει αρκετούς παίκτες κάτω του μέτριου για το επίπεδο της Ευρωλίγκας. Δεν χρειάζεται να αναφερθεί κάποιος ονομαστικά. Ούτε φταίνε φυσικά οι αθλητές, δεν είδαν φως και μπήκαν.
Αν μπορεί να γίνει κουβέντα για το αγωνιστικό, το πρόβλημα για το σύνολο του Δημήτρη Πρίφτη είναι ότι έχει μπει ο Φλεβάρης και πλησιάζει το Final 4 του Κυπέλλου και δεν μπορεί κάποιος να υποστηρίξει ότι υπάρχει αγωνιστική ταυτότητα στην ομάδα. Κι αυτή η ευθύνη βαραίνει και τον προπονητή ο οποίος βέβαια θα ήταν μπασκετικό «έγκλημα» να φορτώνεται όλα τα λάθη.
Δεν είναι ο μόνος υπεύθυνος, δεν είναι καν ο βασικός υπεύθυνος. Αποτελεί παράσημο μόνο και μόνο ότι προσπαθεί να βάλει πλάτη σε μία δύσκολη συγκυρία, όταν ο έξι φορές πρωταθλητής Ευρώπης μοιάζει παραδομένος στη μοίρα του. Μοιάζει με ομαδούλα της σειράς η οποία διασύρεται στο έναν αγώνα μετά τον άλλον. Δίχως φυσικά να σημαίνει ότι δεν κάνει λάθη και δεν πρέπει να τα χρεώνεται.
Για να μην μπερδευτούν βέβαια τα πράγματα, κάθε διοργάνωση είναι διαφορετική. Αυτή τη στιγμή ο Παναθηναϊκός θεωρείται δικαίως τεράστιο αουτσάιντερ για τους εγχώριους τίτλους, ωστόσο αποτελούν μία ξεχωριστή υπόθεση. Για πολλούς και διάφορους λόγους. Είναι για παράδειγμα θέμα νοοτροπίας. Μία ομάδα που είναι συνυφασμένη με τις κούπες, σίγουρα «τρομάζει» ακόμα και σε κακή κατάσταση, εκείνη που έχει να πανηγυρίσει τίτλο από τα μέσα της προηγούμενης δεκαετίας. Μέχρι το Final 4 θα δούμε πως θα έχει διαμορφωθεί η κατάσταση, με τον Ολυμπιακό πάντως να αποτελεί δικαίως το μεγάλο φαβορί για πολλούς και διάφορους λόγους...
Πολλά λόγια δεν χρειάζονται, δώδεκα ματς απομένουν στην Ευρωλίγκα και άντε να περάσουν για να ολοκληρωθεί το μαρτύριο για δεύτερη διαδοχική σεζόν. Απλά στη συνέχεια θα φανεί αν ο Παναθηναϊκός θα συνεχίσει να αποτελεί τον «φτωχό συγγενή» της διοργάνωσης ή θα επιστρέψει στη δική του κανονικότητα. Και για να συμβεί αυτό, θα πρέπει να αλλάξουν πολλά πράγματα σε διάφορους τομείς. Προς το παρόν η παροιμία «όπου φτωχός κι η μοίρα του» δυστυχώς του ταιριάζει απόλυτα.
