Ο Δημήτρης Ρήγας σχολιάζει την απότομη προσγείωση του Παναθηναϊκού κόντρα στη Βιλερμπάν και το σόου του Έλι Οκόμπο.
Την ώρα που οι Γάλλοι ήταν με το «μαχαίρι στα δόντια», οι πρωταθλητές Ελλάδας ήταν πολύ πιο χαλαροί και παθητικοί απ' όσο έπρεπε για ένα τέτοιο παιχνίδι. Δεν έπρεπε να είναι κάποιος μάντης για να αντιληφθεί ότι ο αγώνας αυτός με αντίπαλο τη Βιλερμπάν, θα ήταν πολύ πιο δύσκολος σε σχέση με το «πάρτι» κόντρα στην Αναντολού Εφές. Μέχρι την Τετάρτη το απόγευμα όλοι θα πίστευαν ότι είναι πιθανότερα αποτελέσματα η ήττα από τους πρωταθλητές Ευρώπης και η νίκη κόντρα στους παίκτες του Τι Τζέι Πάρκερ.
Το μπάσκετ όμως είναι δίκαιο άθλημα και στις δύο βραδιές επικράτησαν οι ομάδες που ήταν καλύτερες στο παρκέ. Η μεν Βιλερμπάν παρουσιάστηκε αποφασιστική και διαβασμένη. Τα μυαλά της δεν πήραν αέρα από το θρίαμβο του «Αστρομπάλ» κόντρα στην ΤΣΣΚΑ Μόσχας. Απέκτησε και ψυχολογία, φτάνοντας σε μία ιστορική νίκη. Άλλωστε ποτέ στο παρελθόν δεν είχε περάσει από το ΟΑΚΑ.
Όλα φυσικά θα ήταν διαφορετικά αν οι παίκτες του «τριφυλλιού» έπαιζαν με το απαιτούμενο πάθος. Είναι αδιανόητο ο Έλι Οκόμπο αλλά και οι υπόλοιποι αθλητές των αντιπάλων να «ματώνουν» για κάθε μπάλα και να παίζουν μπασκετικό «ξύλο», την ώρα που εκείνοι της ελληνικής ομάδας έκαναν το τραγικό λάθος να ψάχνουν ρυθμό μέσα από την επίθεσή τους.
Σίγουρα ο Οκόμπο έκανε ένα ασύλληπτο παιχνίδι, αλλά σε αυτές τις περιπτώσεις πρέπει από νωρίς να καταλάβει ότι αυτό δεν θα είναι εύκολο να συμβεί. Ένα σκληρό φάουλ -σε αθλητικό πλαίσιο πάντοτε- είναι αρκετό σε κάποιες περιπτώσεις να βγάλει τους αθλητές που δεν είναι «μπαρουτοκαπνισμένοι» από τη ζώνη άνεσής τους. Αυτό έγινε στα τελευταία δευτερόλεπτα από τον Οκάρο Ουάιτ. Τότε όμως ήταν ήδη πολύ αργά.
Αν μπορεί να καταλογιστεί κάποιο λάθος στη διαχείριση του κόουτς Πρίφτη, αυτό είναι η καθυστερημένη χρησιμοποίηση του Γιώργου Παπαγιάννη στην τελευταία περίοδο, όταν πλέον το τρικ με τους Έβανς και Ουάιτ δεν απέδιδε και οι «πράσινοι» έχαναν τα ριμπάουντ. Παράλληλα -κρίνοντας πάντοτε εκ του ασφαλούς έπειτα από ένα παιχνίδι- ήταν ρίσκο που αποδείχθηκε ότι δεν βγήκε, το «κλείσιμο» του ροτέισον. Τουλάχιστον ο Κασελάκης θα μπορούσε να είχε πατήσει παρκέ έστω και για μερικά λεπτά, ούτως ώστε να κάνει ορισμένα φάουλ για να τον «αισθανθούν» οι αντίπαλοι που εκτελούσαν ανενόχλητοι.
Είναι δεδομένο ότι η κούραση και τα 19 λάθη στα οποία υπέπεσε ο Παναθηναϊκός, δεν θα του επέτρεπαν να νικήσει μία ποιοτική και καλοδουλεμένη ομάδα η οποία δεν αστειεύεται. Κάπως έτσι χάθηκε και η ευκαιρία για δεύτερη σερί νίκη που θα έδινε ψυχολογική ώθηση ενόψει της συνέχειας.
Αν οι πρωταθλητές Ελλάδας θέλουν να μην βρεθούν τόσο χαμηλά όσο πέρσι στη βαθμολογία, θα πρέπει άμεσα να βρουν τον τρόπο και να καμουφλάρουν τα προβλήματα που χρειάζονται χρόνο για να λυθούν. Το παιχνίδι με τον Ερυθρό Αστέρα είναι πιο κομβικό απ' όσο νομίζουν οι περισσότεροι. Αν δεν έρθει ούτε στο Βελιγράδι το διπλό απέναντι σε ομάδα μετρίων δυνατοτήτων, τότε το «μονοπάτι» θα είναι παρόμοιο με το περσινό.
