Ο Βίκτορ Αλεξάντερ γίνεται σήμερα (31/8) 55 ετών και το Basketa.gr θυμάται έναν από τους σέντερ που έπαιξαν λίγο στην Ελλάδα αλλά πρόλαβαν να αγαπηθούν πολύ.
Όταν το καλοκαίρι του 1996, ο Γιάννης Ιωαννίδης έλεγε ότι η ΑΕΚ μετά τον Μπιλ Έντουαρντς θα ενισχυόταν μ' έναν καλό Αμερικανό σέντερ, ουδείς ήξερε ότι πρόκειται για τον Βίκτορ Αλεξάντερ. Η πραγματικότητα δικαίωσε τον «ξανθό», με τον Αλεξάντερ να προλαβαίνει να γράψει τη δική του ιστορία στα ελληνικά και τα ευρωπαϊκά γήπεδα.
Ο «Βικ» τότε είχε αναγκαστεί να μείνει εκτός γηπέδου για σχεδόν μία ολόκληρη σεζόν εξαιτίας ενός τραυματισμού που τον είχε υποχρεώσει να μην πατάει στο παρκέ.
Παρ' όλα αυτά η κλάση του φάνηκε πολύ γρήγορα και βοήθησε σημαντικά την ΑΕΚ. Άλλωστε ήταν εντυπωσιακό το παρουσιαστικό, η αγωνιστική του συμπεριφορά, αλλά και ο χαρακτήρας του.
Από την αρχή δεν έδειξε να ανησυχεί για την αυστηρότητα του Γιάννη Ιωαννίδη, ξεκαθαρίζοντας ότι ο ίδιος είχε προσωπική εμπειρία από τον θρύλο του ΝΒΑ, Ντον Νέλσον.
Στις δύο χρονιές που έμεινε στην Ένωση κέρδισε τις εντυπώσεις και τράβηξε πάνω του τα βλέμματα αρκετών ομάδων. Αποτελούσε ένα σύγχρονο ψηλό ο οποίος απειλούσε από κοντά αλλά και μακριά.
Η «γεμάτη» τετραετία στους Ουόριορς τον είχε βοηθήσει σημαντικά. Αποχώρησε από την ΑΕΚ το καλοκαίρι του 1998 κι έχοντας βοηθήσει την Ένωση να φτάσει μέχρι τον τελικό του Final 4 της Βαρκελώνης το 1998.
Ακόμα και τώρα οι φίλοι των «κιτρινόμαυρων» τον θυμούνται με χαμόγελο...
Διάλειμμα στη Μακάμπι πριν τον ΠΑΟΚ
Η δεύτερη θητεία του στην Ελλάδα ήταν σ' έναν άλλο «δικέφαλο». Σε αυτόν που εδρεύει στο Βορρά και στη Θεσσαλονίκη.
Εκεί έπαιξε τη σεζόν 1999/00, με την ομάδα του να φτάνει ξανά στους τελικούς του πρωταθλήματος -το είχε κάνει και το 1997 με την ΑΕΚ-, πριν χάσει από τον Παναθηναϊκό.
Και στον ΠΑΟΚ άφησε εξαιρετικές εντυπώσεις. Ήταν τέτοια η κλάση του που μεταπήδησε στην Ταού Κεράμικα, νυν Μπασκόνια. Με τους Βάσκους πήρε την Ευρωλίγκα σε σειρά τελικών το 2001 κόντρα στην Κίντερ Μπολόνια.
Ήταν μάλιστα ο πρώτος σκόρερ της σειράς. Αμέσως μετά προσπάθησε να επιστρέψει στο ΝΒΑ χωρίς επιτυχία, φορώντας τη φανέλα των Ντιτρόιτ Πίστονς τη σεζόν 2001/02.
Η ΤΣΣΚΑ Μόσχας απέσπασε την υπογραφή του και στους Ρώσους έπαιξε σχεδόν μέχρι το φινάλε της καριέρας του, μετά από μία σύντομη παρουσία στην Ισπανία με τη φανέλα της Μάλαγα.
Αναμφίβολα πρόκειται για μία μπασκετική φυσιογνωμία που «σημάδεψε» την τελευταία δεκαετία του προηγούμενου αιώνα αλλά και τα πρώτα χρόνια μετά το 2000 και είχε κερδίσει πολλές συμπάθειες ανεξαρτήτως οπαδικών προτιμήσεων.
