Οποιος (κάνει ότι) δε βλέπει την αμήχανη και σουρεαλιστική κατάσταση που έχει διαμορφωθεί εν μέσω κορονοϊου στον αθλητισμό, εθελοτυφλεί η... αεροβατεί. Μία πολύ ιδιαίτερη ομάδα εργαζόμενων, συνεχίζει τη ρουτίνα της γνωρίζοντας απλά ότι... κοροϊδεύει τον εαυτό της, αφού έτσι επιβάλλουν τα συμφέροντα.
Είναι πολλοί οι τομείς της ζωής που συνεχίζουν τη δραστηριότητά τους, οι περισσότεροι στο μέτρημα. Με τη βασική διαφορά, ότι οι άνθρωποι του αθλητισμού προσφέρουν με το επάγγελμά τους και ψυχαγωγία, διασκέδαση, διέξοδο σε μεγάλες μάζες συνανθρώπων τους. Το κάνουν αυτό, απολαμβάνοντας και οι ίδιοι μια δουλειά που πολλοί θα ζήλευαν, αφού στην ουσία παίζουν, ή για να το πούμε διαφορετικά έχουν κάνει το χόμπι τους επάγγελμα.
Πάνω σε όλα αυτά, ήρθε το αυθόρμητο ξέσπασμα του Μάκη Γιατρά μετά τη λήξη του αγώνα του Προμηθέα με τον ΠΑΟΚ. Εκεί έδειχνε» ο προπονητής του Προμηθεά, σε μια άβολη κατάσταση, να πρέπει να πανηγυρίσει ή να λυπηθεί ο ίδιος, οι συνεργάτες του, ακόμα και κάποιος κόσμος για πράγματα που είναι πολύ ασήμαντα σε σχέση με αυτά που ταλαιπωρούν την ανθρωπότητα. Είναι δύσκολο για τους κανονικούς ανθρώπους, γιατί τέτοιοι είναι και οι επαγγελματίες και οι σταρ του αθλητισμού να φορούν ένα προσωπείο αδιαφορίας και να κάνουν ότι δεν τρέχει τίποτα έξω από τους αγωνιστικούς χώρους.
Υπάρχει όμως κι άλλη διάσταση στην περίεργη αυτή πραγματικότητα του αθλητισμού. Το ότι αυτοί οι άνθρωποι σύρονται να δουλέψουν σε συνθήκες αθέμιτου ανταγωνισμού τον οποίο δεν μπορούν ούτε να προβλέψουν μα ούτε και να αποτρέψουν ή, έστω να αντισταθούν.
«Τι να πω για την ομάδα; Τι παράπονα να έχω από τους παίκτες; Να πεις ότι δεν δουλεύουμε ή ότι δεν προσπαθούμε; Παίζουμε επειδή πρέπει και όποτε συνέλθουμε», είπε ο Χρήστος Σερέλης μετά την τρίτη ήττα σε ισάριθμα παιχνίδια του Λαυρίου. Μιας ομάδας που έφτιαξε το ρόστερ της, έκανε την προετοιμασία της και μετά το ένα μέλος της μετά το άλλο, έβγαινε θετικό στον κορονοϊό. Το λαύριο ένα μήνα δεν δούλευε, άρα η προετοιμασία πήγε... στον κάλαθο και όταν άρχισε να πατάει γήπεδο υποχρεώθηκε να παίξει και είναι φανερό ότι όσο περνούν τα λεπτά στα ματς, οι ανάσες χάνονται.
Οταν βέβαια, βλέπουμε τι γίνεται στην «ελιτίστικη» Ευρωλίγκα τι απαιτήσεις να έχουμε από την Basket League; Ετσι κι αλλιώς, δεν έκανε παράπονα ο άνθρωπος, μια πολύ περιγραφική διαπίστωση της πραγματικότητας έκανε.
Δεν θα αλλάξουν κάτι αυτές οι τοποθετήσεις. Ισως δεν μας έκαναν και σοφότερους τους περισσότερους, τουλάχιστον τους ρεαλιστές. Καλό είναι όμως να θυμούνται όλοι ή και να καταλαβαίνουν έστω με καθυστέρηση ορισμένοι γιατί η φετινή είναι μια χρονιά που ακόμα κι αν τελειώσει, κανείς δεν θα τη θυμάται. Σε όλο τον κόσμο, σε όλα τα σπορ.
