Ο Χίλτον Άρμστρονγκ κλείνει σήμερα (11/11) τα 38 του χρόνια και το Basketa.gr θυμάται έναν παίκτη ο οποίος δεν δικαίωσε στο ελάχιστο τις προσδοκίες κι ενδεχομένως αποτελεί τον χειρότερο ξένο στην ιστορία του Παναθηναϊκού.
Τον συγκεκριμένο -όχι τιμητικό- τίτλο διεκδικούν αρκετοί μπασκετμπολίστες. Για παράδειγμα ένας από αυτούς είναι και ο «μπάτλερ» Τζόνι Μπραντς. Ωστόσο, η αίσθηση ότι ο Άρμστρονγκ κατόρθωσε να «ξύσει τον πάτο» περισσότερο απ' όλους, δημιουργείται πιο έντονα, από τη στιγμή που ο 37χρονος πλέον Αμερικανός, έφτασε στην Ελλάδα έχοντας επιλεγεί ψηλά στο ντραφτ μερικά χρόνια νωρίτερα κι έχοντας προλάβει να παίξει σε πολλούς αγώνες στο ΝΒΑ.
«Strong» μόνο στο παρατσούκλι
Το καλοκαίρι του 2012 ήταν ιδιαίτερο για τον Παναθηναϊκό. Ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς μαζί με τον Δημήτρη Ιτούδη είχαν αποχωρήσει από το σύλλογο μετά από 13 ολόκληρα χρόνια. Τα ηνία είχαν δοθεί στον Αργύρη Πεδουλάκη ο οποίος κλήθηκε να δημιουργήσει μία ομάδα σχεδόν από το... μηδέν, καθώς οι μοναδικοί παίκτες που παρέμειναν ήταν ο Δημήτρης Διαμαντίδης και ο Κώστας Τσαρτσαρής.
Το ρόστερ ξεκίνησε να χτίζεται σιγά-σιγά, πάνω στα «θέλω» του προπονητή. Το μπάτζετ δεν ήταν μεγάλο και γι' αυτόν το λόγο θα προσπαθούσαν να βρουν «έξυπνες βόμβες». Τέτοιες ήταν για παράδειγμα οι κινήσεις που αφορούσαν τους Μάικ Μπράμος, Γιόνας Ματσιούλις και Στέφαν Λάσμε. Έμοιαζε όμως απίθανο να έχουν όλες οι κινήσεις επιτυχία.
Για τη θέση «5», στα τέλη Αυγούστου εκείνης της χρονιάς, αποφασίστηκε να αποκτηθεί ο Χίλτον Άρμστρονγκ, ούτως ώστε να πλαισιώσει τον Σοφοκλή Σχορτσανίτη ο οποίος θα αποτελούσε τον βασικό σέντερ. Ένας παίκτης με διαφορετικά χαρακτηριστικά από τον «Σόφο» ο οποίος φημιζόταν για την αλτική του ικανότητα και είχε το παρατσούκλι «Strong».
Την ακριβώς προηγούμενη σεζόν είχε παίξει με επιτυχία στο πρώτο του υπερατλαντικό ταξίδι με τη Βιλερμπάν στη Γαλλία αλλά και στο EuroCup.
Είχαν προηγηθεί πέντε χρόνια στο ΝΒΑ, χωρίς σημαντικό ρόλο. Επιλέχθηκε στο νούμερο 12 του ντραφτ του 2006 από τους Νιου Ορλίνς Χόρνετς κι έπαιξε σε αρκετούς αγώνες, πίσω από τον Τάισον Τσάντλερ ο οποίος όμως αποτελούσε το βασικό «πεντάρι» στις «σφήκες».
Έπειτα από τέσσερις σεζόν έγινε γυρολόγος, καθώς στις επόμενες δύο πρόλαβε να φορέσει τις φανέλες τεσσάρων ομάδων. Πέρασε δίχως επιτυχία από τους Σακραμέντο Κινγκς, τους Χιούστον Ρόκετς, τους Ουάσινγκτον Ουίζαρντς και τους Ατλάντα Χοκς, πριν πάρει την απόφαση να μετακομίσει στη Γαλλία και στη συνέχεια στην Ελλάδα και τον Παναθηναϊκό.
Πλήρης απογοήτευση κι επαγγελματισμός
Από τις πρώτες μέρες παρουσίας του στο ΟΑΚΑ φάνηκε ότι πολύ δύσκολα θα προσαρμοζόταν. Στα φιλικά ήταν ο παίκτης ο οποίος δεν ξεχώριζε καθόλου κι όταν άρχισαν τα επίσημα παιχνίδια δεν άλλαξε ιδιαίτερα η εικόνα του.
Η παρουσία του δεν ήταν καθόλου πειστική και είναι χαρακτηριστικό ότι στο «πράσινο στρατόπεδο» άρχισαν να ψάχνουν τρόπους από τον Οκτώβριο για να λυθεί η συνεργασία των δύο πλευρών, αφού ο «Άρτζι» ήταν πλήρως απογοητευμένος από την εικόνα του παίκτη.
Τελικά στα τέλη Νοεμβρίου αποφασίστηκε να χωρίσουν οι δύο πλευρές με τον αθλητή να αποδέχεται αυτήν την απόφαση, καθώς ούτε ο ίδιος είχε καταφέρει να προσαρμοστεί.
Ωστόσο παρά τη φυγή του, φρόντισε να αποδείξει τον επαγγελματισμό του. Κι αυτό φάνηκε στο εκτός έδρας παιχνίδι με την Καντού στις 23/11/2012. Εξαιτίας των απουσιών και παρά το γεγονός ότι ήταν αποφασισμένη η αποχώρησή του, ταξίδεψε με την ομάδα στην Ιταλία και τη βοήθησε όσο μπορούσε να πάρει το «διπλό» (69-71), μένοντας στο παρκέ για έντεκα λεπτά, κάτι που δεν είχε συμβεί σε καμία από τις προηγούμενες πέντε εμφανίσεις του.
Συνολικά σε έξι παιχνίδια της Ευρωλίγκας κατάφερε να σκοράρει όλους κι όλους 7 πόντους! Πήρε συνολικά 4 ριμπάουντ, δεν έδωσε καμία ασίστ, δεν πραγματοποίησε κανένα κλέψιμο και πρόλαβε να υποπέσει σε 8 λάθη...
Τελείωσε τη σύντομη θητεία του με αρνητικό ranking (-7)... Στα μέσα Δεκεμβρίου ανακοινώθηκε και τυπικά η λύση της συνεργασίας των δύο πλευρών.
Στην ιστορία έμεινε σίγουρα πάντως -αν όχι ο χειρότερος- ως ένας από τους χειρότερους ξένους που φόρεσαν τη φανέλα του «τριφυλλιού».
Τα δύο αριστερά παπούτσια
Μεγάλωσε κι έκανε τα πρώτα του μπασκετικά βήματα στο Πέεσκιλ της Νέας Υόρκης. Παίζοντας λοιπόν την τελευταία του χρονιά στο High School της περιοχής, του άρεσε να φοράει ένα κόκκινο παπούτσι στο αριστερό πόδι κι ένα μπλε στο δεξί. Πριν από μία αναμέτρηση όμως μπερδεύτηκε και πήρε δύο αριστερά παπούτσια μαζί του!
Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να γίνει αγώνας δρόμου για να βρεθεί ένα δεύτερο παπούτσι στο νούμερό του, ούτως ώστε να αγωνιστεί. Η «μάχη» κερδήθηκε και πρόλαβε να ετοιμαστεί για το παιχνίδι, με την γκάφα του πάντως να περνάει στην ιστορία.
Και ξαφνικά... Γκόλντεν Στέιτ Ουόριορς
Λίγο μετά τη φυγή του από την Ελλάδα πάντως, αποδέχτηκε την πρόταση των Σάντα Κρουζ Ουόριορς για να παίξει στη θυγατρική λίγκα του ΝΒΑ. Οι καλές του επιδόσεις τον έβαλαν στο «μάτι» του Γκόλντεν Στέιτ που τότε είχε αρχίσει να «μεγαλώνει», με την τριπλέτα Στεφ Κάρι, Κλέι Τόμπσον και Ντρέιμοντ Γκριν να κάνει τα πρώτα της βήματα.
Αφού υπέγραψε ορισμένα δεκαήμερα συμβόλαια με τους «πολεμιστές», τελικά τον Απρίλιο του 2014 εξασφάλισε την παρουσία του στην ομάδα μέχρι το φινάλε εκείνης της σεζόν. Μάλιστα στο τελευταίο παιχνίδι της κανονικής περιόδου ξεκίνησε στη βασική πεντάδα και πέτυχε double double!
Στα πλέι οφ το ταξίδι ήταν σύντομο, αφού οι Ουόριορς αποκλείστηκαν από τους Κλίπερς στον πρώτο γύρο, μετά από σειρά επτά αγώνων. Ο Άρμστρονγκ αγωνίστηκε σε όλους, χωρίς να πετύχει κάτι το ιδιαίτερο.
Η φανέλα με τον αριθμό 57
Παρ' όλα αυτά έγραψε ιστορία, καθώς στη θητεία του στο Γκόλντεν Στέιτ φόρεσε τη φανέλα με τον αριθμό 57! Έτσι έγινε ο πρώτος μπασκετμπολίστας στην ιστορία του ΝΒΑ που επέλεξε το συγκεκριμένο νούμερο, αφού δεν το είχε προτιμήσει κανείς στο παρελθόν...
Τουρκία, Ιαπωνία, Ισραήλ και... τέλος
Η Μπεσίκτας ήταν η ομάδα που πίστεψε σε αυτόν και τον απέκτησε. Στη μοναδική σεζόν που έπαιξε στην Κωνσταντινούπολη δεν πέτυχε κάτι ιδιαίτερο. Ξεχώρισε μόνο σε μία ήττα από τη Φενέρμπαχτσε, όταν πραγματοποίησε την καλύτερη εμφάνιση της καριέρας του με 30 πόντους, 9 ριμπάουντ, 3 ασίστ και ισάριθμα κλεψίματα.
Αφού πέρασε δίχως επιτυχία κι από τις Μπουγιούκτσεμετσε, Ντενίζλι, στη συνέχεια δοκίμασε τις δυνάμεις του στην Ιαπωνία. Σε τρεις διαφορετικές περιόδους φόρεσε τα χρώματα τριών διαφορετικών ομάδων.
Ενδιάμεσα έκανε ένα σύντομο πέρασμα κι από το Ισραήλ με την Μπνέι Χερζίλια, χωρίς όμως επιτυχία. Πλέον δεν παίζει σε κάποια ομάδα. Τελευταίος του σταθμός ήταν η Ναγκόγια Ντάιαμοντ Ντόλφινς στη δεύτερη κατηγορία της Ιαπωνίας.
Δείτε τον σε δράση:
