Του λείπει η δράση, όχι η αντίδραση

Αν κάποιος δεν είχε δει τηλεοπτικά τον αγώνα του Ολυμπιακού με την Εφές και έπεφτε στα χέρια του το φύλλο της στατιστικής θα...έξυνε το κεφάλι του. Οι Ερυθρόλευκοι είχαν καλύτερα ποσοστά σε δίποντα (56.3% έναντι 55.9%) τρίποντα (52.9% έναντι 47.6%) και κυρίως βολές (72.7% έναντι 64%) καθώς και στις ασίστ (19 έναντι 15) αλλά έχασαν το παιχνίδι. Πολύ απλά διότι κλασσικά οι αριθμοί δεν λένε πάντα την αλήθεια και οι Πειραιώτες για ένα ακόμα παιχνίδι (το παρουσίασαν σε μεγάλο βαθμό και στο Μόναχο την περασμένη εβδομάδα) έψαχναν την αντίδραση καθώς πολύ απλά δεν είχαν δράσει ! Δεν έδρασαν όταν – ξεκούραστα σχεδόν – η Εφές σκόραρε κοντά στους 30 πόντους στο πρώτο δεκάπεπτο (29 για την ακρίβεια) έχοντας μάλιστα 8/9 δίποντα και 4/4 τρίποντα στα πρώτα εννιάμιση λεπτά. Ναι 12/13 σουτ σε ένα παιχνίδι Ευρωλίγκας όπου (υποτίθεται) η γηπεδούχος περιμένει με το μαχαίρι στα δόντια την κορυφαία ομάδα της περσινής (μέχρι να διακοπεί τουλάχιστον) σεζόν. Δεν έδρασαν όταν η ομάδα τους βρέθηκε πίσω στο σκορ με έξι πόντους στο φινάλε του 3ου δεκαλέπτου τη στιγμή που ο Σέιν Λάρκιν είχε 1/9 σούτ ! Όταν παίζεις με την Εφές Αναντολού του Λάρκιν και τη στιγμή που ο κορυφαίος παίκτης (πέρυσι τουλάχιστον σίγουρα) της διοργάνωσης στο πρώτο του ουσιαστικά εφετινό παιχνίδι ψάχνεται και εσύ δεν είσαι μπροστά στο σκορ, τότε (θα) έχεις σοβαρότατο πρόβλημα. Όπως και έγινε όταν ο Αμερικανός πήρε μπρος και έκρινε σε μεγάλο βαθμό το παιχνίδι, ιδιαίτερα με τα δύο μεγάλα τρίποντα στο τελευταίο δεκάλεπτο με τους αμυντικούς κρεμασμένους πάνω του. Δεν έδρασαν όταν είδαν τους Μαρτίν και Ζαν-Σάρλ να μοιράζουν την μία τάπα μετά την άλλη (έξι είχαν οι δυο τους) και την ίδια στιγμή η Εφές να τελειώνει το παιχνίδι με 9 επιθετικά ριμπάουντ, που της έδωσαν δεύτερες και τρίτες επιθέσεις σε κομβικά σημεία του αγώνα. Ακριβώς για αυτή τη δράση (που δεν είδε) μίλησε αμέσως μετά το τέλος του αγώνα ο τεχνικός του Ολυμπιακού Γιώργος Μπαρτζώκας που ακόμα δεν μπορεί να εξηγήσει (όπως και πολλοί προπονητές στις περισσότερες ομάδες) αγωνιστικές συμπεριφορές του συνόλου του σε περιπτώσεις όπως το πρώτο δεκάλεπτο (καθρέφτης του αγώνα). Η Εφές Αναντολού ίσως είναι το όνειρο του κάθε προπονητή ή των περισσοτέρων για να δουν έτσι προς το φινάλε της σεζόν τη δική τους ομάδα. Δεν αναφερόμαστε τόσο στην πληθώρα λύσεων και στο ποιοτικό και πανάκριβο ρόστερ της. Αλλά περισσότερο στον τρόπο που αυτή η ομάδα έχει αρχίσει να «δένει» και να αποδίδει καλό μπάσκετ με έναν σταθερό κορμό και έναν καλό προπονητή. Είναι αυτό που θα ήθελε να δει μελλοντικά και ο Γιώργος Μπαρτζώκας από τον Ολυμπιακό, ξαναλέμε στο θέμα της ομοιογένειας και της συνοχής μιας ομάδας. Λογικό να μην μπορεί να το δει ακόμα, αφού τώρα χτίζεται το σύνολο που έχει δημιουργήσει σε ομάδα. Και όσο μεγαλύτερη δράση βγάζει στα (λίγα, καθώς παίζει μόνο στην Ευρώπη) παιχνίδια της από το πρώτο λεπτό, τόσο καλύτερα θα είναι τα αποτελέσματά της και τόσο λιγότερη αντίδραση θα αναζητείται στη ροή του αγώνα. Είναι λογικό – ιδιαίτερα σε αυτή τη χρονική περίοδο- η Εφές Αναντολού (και μάλιστα με Λάρκιν) να είναι σε μια άλλη ταχύτητα και επίπεδο από τον Ολυμπιακό, που τώρα δημιουργείται. Απλά όταν ξέρεις ότι υστερείς σε τέτοιο βαθμό, μπαίνεις πραγματικά με το μαχαίρι στα δόντια και όχι μεταφορικά. «Δαγκώνεις» στην άμυνα από το πρώτο λεπτό και όχι από το δεύτερο δεκάλεπτο και αυτά είναι θέματα που έχει (και πρέπει) να διορθώσει ο Γιώργος Μπαρτζώκας. Η χθεσινή ήττα, δεν «πονάει» και στην τελική σούμα δεν θα στοιχίσει το ίδιο όσο αυτή από τη Ζαλγκίρις στην πρεμιέρα στο ίδιο γήπεδο ή ακόμα και όσο αυτή στο Μόναχο. Όσο για την Εφές, σαφώς και θα ξαναχάσει όπως είχε γίνει πριν το παιχνίδι με τον Ολυμπιακό (είχε 1-3) αλλά κακά τα ψέματα με το Λάρκιν στη σύνθεσή της το ρεκόρ νικών-ηττών θα γίνει σύντομα θετικό και με διαφορά.