Ο Νεμάνια Νέντοβιτς είναι «σεσημασμένος» σκόρερ και το απέδειξε για πρώτη φορά ως παίκτης του Παναθηναϊκού, στον εντός έδρας θρίαμβο επί της Φενέρμπαχτσε.
Η εμφάνισή του ενδεχομένως να προξένησε απορία σε κάποιους. Αυτοί οι κάποιοι βέβαια είτε δεν έχουν παρακολουθήσει Ευρωλίγκα, είτε ξεκίνησαν να παρακολουθούν φέτος. Ο 29χρονος σκόρερ δεν έκανε αυτά τα... όργια για πρώτη φορά στην καριέρα του. Αυτές οι εμφανίσεις είναι που τον χαρακτηρίζουν κι αυτές τον έβαλαν στην ελίτ. Αν μείνει υγιής, οι συγκεκριμένες βραδιές δεν θα αποτελούν εξαίρεση αλλά τον κανόνα.
Πρόκειται για έναν «δολοφόνο» με... δίπλωμα. Για τον παίκτη που μπορεί με την ίδια ευκολία να εκτελέσει πάνω στην άμυνα του Βέσελι από τα οκτώ μέτρα, αλλά μπορεί ταυτόχρονα να προσποιηθεί και να μπει στη ρακέτα για λέι απ, ή εφόσον χρειάζεται να πασάρει στον ελεύθερο συμπαίκτη του για να τελειώσει εκείνος τη φάση. Η άμυνα δεν είναι το δυνατό του σημείο, όμως δεν «κλέβει» και προσπαθεί να προσφέρει κι εκεί.
Κόντρα στους Τούρκους έδειξε κι έβγαλε στο παρκέ, ακριβώς όσα θέλει ο Γιώργος Βόβορας από εκείνον. Ναι μεν ίσως προχώρησε σε κάποιες «παρατραβηγμένες» ενέργειες, αλλά ακόμα κι αυτές, στο πρόγραμμα είναι. Το σίγουρο είναι ότι σε γενικές γραμμές έπαιξε για την ομάδα και δεν έβαλε τον εαυτό του πάνω από αυτή.
Ο Νέντοβιτς αυτός ήταν, αυτός είναι κι αυτός θα είναι. Ο μοναδικός αστερισκός ως γνωστόν αφορά την κατάστασή του. Ευχή όλων είναι να παραμείνει υγιής και τότε θα μπορέσει να βοηθήσει τον Παναθηναϊκό και να τον τραβήξει από το χέρι στα δύσκολα.
Το μεγάλο κέρδος όμως δεν ήταν ότι ο Σέρβος φαίνεται να βρίσκει πλέον το ρυθμό του. Η μεγάλη εικόνα είναι πιο σημαντική και τη δεδομένη χρονική στιγμή το τεχνικό επιτελείο δείχνει να έχει «κερδίσει» όλους τους παίκτες με την εμπιστοσύνη που τους δείχνει, αλλά και με την πίστη στο πλάνο. Το «τριφύλλι» αποτελεί ένα σύνολο που φανερά ο ένας παίκτης παίζει για το διπλανό του. Είναι πρόθυμος να θυσιαστεί. Μαζί νικούν και μαζί χάνουν.
Στο θρίαμβο επί της Φενέρ ο Βόβορας χρησιμοποίησε έντεκα αθλητές. Όλοι τους έπαιξαν διψήφιο αριθμό λεπτών και πρόσφεραν κάτι. Πολύ ή λίγο, κανείς δεν πάτησε παρκέ και δεν ήταν χρήσιμος κι αυτό είναι το σπουδαιότερο. Είχαμε ξαναγράψει σε αυτήν εδώ τη γωνία ότι ο Ντίνος Μήτογλου για να φτάσει στο κορυφαίο επίπεδο, θα πρέπει να αποκτήσει σταθερότητα. Αυτό φάνηκε. Μετά την... απογείωση με την Μπαρτσελόνα, ήρθε η... προσγείωση με τη Φενέρ.
Ο Γιώργος Παπαγιάννης επιτέλους έπαιξε με βάση τα προσόντα του. Δεν απέφυγε τα λάθη -ανθρώπινο είναι, δεν γίνεται να αλλάξει ριζικά η εικόνα του από τη μία μέρα στην άλλη- όμως ήταν σπουδαίος στις δύο ρακέτες, έχοντας επιβλητική παρουσία. Τα credits του αξίζουν για να υπάρχει δικαιοσύνη, μια και την περασμένη εβδομάδα είχε δεχθεί δικαιολογημένα αυστηρή κριτική.
Σημαντική φυσικά ήταν και η απόδοση του Κίφερ Σάικς ο οποίος έπαιξε ιδανικά το ρόλο του πόιντ γκαρντ που είχε στο μυαλό του πρώτα τη δημιουργία με πέντε ασίστ και κανένα λάθος και στη συνέχεια την εκτέλεση, παίρνοντας τα απολύτως απαραίτητα μακρινά σουτ τα οποία είχαν δημιουργηθεί στις περισσότερες περιπτώσεις μέσω της σωστής κυκλοφορίας. Αν ο Αμερικανός μπορέσει να συνεχίσει στο ίδιο μοτίβο η παραμονή του θα παραταθεί για ολόκληρη τη σεζόν.
Στα θετικά συγκαταλέγεται και η παρουσία του Άαρον Ουάιτ ο οποίος έμοιαζε με... μεταγραφή, αφού στους προηγούμενους αγώνες ήταν «σκιά» του εαυτού του. Βέβαια για να τελειώσει το «παραμύθι» με τον... βιγκανισμό, ο 28χρονος Αμερικανός, ξεκίνησε να μην τρώει κρέας από το κολέγιο. Δεν το αποφάσισε τώρα. Και δεν αποτελεί το γεγονός αυτό την αιτία που έδειχνε αδύναμος. Και στη Ζαλγκίρις όταν έπαιζε, βίγκαν ήταν ανά περιόδους.
Τέλος ξεχωριστή αναφορά πρέπει να γίνει και στον Χάουαρντ Σαντ-Ρος. Ο Κουβανός δεν ήταν και μάλλον δεν θα γίνει και ποτέ πλέι μέικερ, όσο κι αν επιμένουν ορισμένοι να υποστηρίζουν κάτι τέτοιο για να ικανοποιήσουν τους εγωισμούς τους. Ωστόσο υπάρχει κάτι άλλο που είναι ήδη και δεν χρειάζεται να βελτιωθεί για να γίνει. Αποτελεί έναν από τους κορυφαίους αμυντικούς στην Ευρώπη. Ένα «υπερόπλο» στην πίσω πλευρά του παρκέ. Μόνο το γεγονός ότι κράτησε τον Ντε Κολό στους πέντε πόντους μαρτυρά τα πάντα. Δεν χρειάζεται τίποτα περισσότερο.
Μέσα σ' όλα ξεχάσαμε να αναφέρουμε ότι όλα αυτά συνέβησαν με τους πρωταθλητές Ελλάδας να αγωνίζονται δίχως τον αρχηγό τους Ιωάννη Παπαπέτρου. Κι όμως η απουσία του δεν φάνηκε σε καμία στιγμή οπότε δικαιολογημένα έμεινε στο περιθώριο, αν και θα είναι πολύ σημαντικό να είναι ξανά διαθέσιμος το συντομότερο δυνατό.
Ο Παναθηναϊκός δεν θα πάρει την Ευρωλίγκα, ενδεχομένως δεν θα προκριθεί καν στα πλέι οφ, ωστόσο έχει κατορθώσει κάτι που δεν είχαν πετύχει ακόμα και κάποιες καλύτερες εκδόσεις του σε σχέση με τη φετινή. Ο κόσμος του, έστω κι αν δεν μπορεί να πάει στο γήπεδο, ανυπομονεί για να δει τους αγώνες του. Για να δει παίκτες να παίζουν με μαχητική ψυχή και να δίνουν τα πάντα μέχρι να θριαμβεύσουν ή πριν παραδοθούν στον αντίπαλο. Κι αυτό είναι ένα «μετάλλιο» εξαιρετικά τιμητικό για όλα τα μέλη αυτής της προσπάθειας.
