Σε ένα παιχνίδι όπου ο Ολυμπιακός έκανε συγκεντρωμένα σχεδόν όλα τα λάθη του στο τελευταίο δεκάλεπτο της πρεμιέρας του στην Ευρωλίγκα του στοίχισαν πιο ακριβά τα δύο τελευταία που δεν καταγράφονται καν ως λάθη από τη στατιστική υπηρεσία.
Καθώς το ένα περνάει ως επιθετικό ριμπάουντ της Ζαλγκίρις (από το οποίο προήλθε το φάουλ και οι νικητήριες βολές του Γιουκομπάιτις στα 3.5΄΄) και το άλλο, δεν προλαβαίνει καν ο Σλούκας να εκδηλώσει επίθεση.
Σαφώς και από μια πρεμιέρα, ιδιαίτερα στην εφετινή Ευρωλίγκα, με τόσα προβλήματα και μετά από πολύμηνη αποχή, δεν κρίνεται όλη η χρονιά.
Όμως κόντρα σε μια ανανεωμένη Ζαλγκίρις Κάουνας που θεωρείται βέβαιο ότι θα είναι εκτός πρώτης δεκάδας, το να χάνεις με αυτό τον τρόπο έστω μια απλή νίκη αποτελεί πρόβλημα.
Που ναι μπορεί να το διορθώσει στο μέλλον ο Ολυμπιακός, από την άλλη βρίσκεται από νωρίς στην πίεση (του αποτελέσματος αρχικά) η οποία μπορεί να μεγαλώσει απότομα εάν ηττηθεί και την άλλη εβδομάδα στο ΟΑΚΑ από τον ανέτοιμο επίσης, «αιώνιο» αντίπαλό του τον Παναθηναϊκό.
Όσο και ανέτοιμος να είναι ο Ολυμπιακός (πράγμα λογικό για την εποχή, απλά ισχύει και για τον αντίπαλο) δεν νοείται η αντίδραση στο ριμπάουντ που κρίνει το παιχνίδι (από τον τρόπο που – δεν – διεκδικήθηκε ουσιαστικά) και κυρίως στο να μην εκδηλώσει έστω μια επίθεση που θα βγάλει ένα σουτ με ικανοποιητικό (για το μπάσκετ και με επαναφορά από το κέντρο) χρόνο να απομένει στο ρολόι.
Το μοναδικό πράγμα που μετρούσε στην πρεμιέρα κόντρα στην Ζαλγκίρις ήταν η νίκη και τίποτα άλλο. Ούτε το θέαμα, ούτε το πώς θα παίξει ο Σλούκας στην πρώτη του επίσημη επανεμφάνιση με τα «κόκκινα», ούτε καν αν θα ανταποκριθούν στο ρόλο τους οι αθλητικοί (αλλά όχι σκιάχτρα για τον αντίπαλο) ψηλοί του Ολυμπιακού.
Ο κόουτς Μπαρτζώκας στάθηκε εκτός των άλλων στα πολλά και άστοχα (αν και ελεύθερα) σουτ. Ακριβώς για αυτό υπάρχει η άμυνα, για να σώσει μια κακή επίθεση όπως έκανε η Ζαλγκίρις με επιτυχία στο τελευταίο δεκάλεπτο του αγώνα το οποίο και το πήρε με επί μέρους 21-9 σερί.
Πολύ απλά γιατί ο Ολυμπιακός στο τελευταίο δεκάλεπτο βιάστηκε να τελειώσει τη νίκη λες και επρόκειτο για παιχνίδι ρουτίνας. Ισως το είδαν έτσι – στο πίσω μέρος του μυαλού τους – ορισμένοι παίκτες που ξέχασαν να πασάρουν και έψαχναν όλοι να σκοράρουν.
Ακόμα και μια άμυνα να έβγαινε στο τρίποντο του Ουόκαπ (που έκανε το 67-66) ήταν αρκετή αλλά είπαμε δεν έγινε τίποτε στο τέλος.
Σε μια εποχή όπου οι περισσότεροι αγώνες γίνονται κεκλεισμένων των θυρών (σαφώς πλεονέκτημα για τον εκάστοτε φιλοξενούμενο) οι προπονητές έχουν μόνο ένα θέμα υπέρ τους που μπορούν να αξιοποιήσουν.
Οι αγώνες θυμίζουν περιβάλλον προπονήσεων όπου ακούγονται όλα (οδηγίες, παρατηρήσεις κλπ.). Άρα οι καλύτεροι στην προπόνηση μπορούν – θεωρητικά – να παίξουν σε ίδιο περιβάλλον στο άδειο γήπεδο.
Και επειδή αναφερθήκαμε στο – καταστροφικό από όλες τις απόψεις – τελευταίο δεκάλεπτο να θυμίσουμε ότι στο πρώτο ο Ολυμπιακός δέχτηκε 23 πόντους, ενώ τόσο στο πρώτο όσο και στο δεύτερο δεν συμπλήρωσε ποτέ τα 5 ομαδικά φάουλ !
Κάπως έτσι η Ζαλγκίρις έφτασε στη νίκη παρά το γεγονός ότι με βάση μια από τις πιο καθοριστικές στατιστικές που προσέχουν οι ομάδες έπρεπε να είχε χάσει. Ποια ήταν αυτή ; Η αναλογία ασίστ-λαθών που ήταν αρνητική (13-15).
Η αρχή είναι (;) το ήμισυ του παντός
