Στην Ισπανία έχουμε την τάση να ασκούμε κριτική σε πολλές περιπτώσεις και για πολλά θέματα που αφορούν την ACB, αλλά η αλήθεια είναι πως τώρα θα πρέπει να είμαστε πολύ περήφανοι για το τουρνουά που οργανώθηκε στη Βαλένθια με στόχο να ολοκληρωθεί το πρωτάθλημα του 2020. Ακόμη περισσότερο γιατί κάθε μέρα όλο και περισσότεροι παίκτες επιλέγουν να μην αγωνιστούν στο Ορλάντο, όταν το ΝΒΑ θα κάνει τη δική του επανεκκίνηση στα τέλη Ιουλίου, ενώ ο αριθμός των θετικών τεστ κορονοϊού επίσης αυξάνονται καθημερινά. Στην Ισπανία είχαμε κάποιες περιπτώσεις, αλλά όχι έναν σημαντικό αριθμό.
Γι’ αυτό η ACB κατέγραψε μια τεράστια επιτυχία στη Βαλένθια. Πρώτον, γιατί όσοι έζησαν αυτές τις τρεις εβδομάδες σε ένα «υγιές καταφύγιο» στη Βαλένθια, με αποκορύφωμα την ασφάλεια που ένιωσαν όλοι, αλλά και μια άψογη διοργάνωση. Εξαιτίας αυτού, οι παίκτες τελικά παρουσιάστηκαν πιο ανήσυχοι για τυχόν τραυματισμούς μετά από μια μακρά απουσία από τα παρκέ, παρά μην προσβληθούν από τον κορονοϊό.
Επιπλέον είχαμε την ευκαιρία να δούμε ένα πολύ καλό επίπεδο μπάσκετ, σίγουρα πάνω από τις προσδοκίες μας μετά από τόσο μεγάλη αποχή. Σίγουρα ομάδες όπως η Ρεάλ Μαδρίτης ή η Ιμπεροστάρ Τενερίφη δεν ήταν όπως πριν τη διακοπή, άλλες όπως η Σαραγόσα, η Μπανταλόνα και η ΜοραΜπανκ Ανδόρρα είχαν σημαντικές απουσίες που έκαναν τα πάντα πιο δύσκολα γι’ αυτές στην προσπάθειά τους να συναντήσουν το καλύτερό τους παιχνίδι.
Όπως κι αν έχει, είναι απλά υπέροχο που απλά μιλήσαμε για μπάσκετ λίγες μέρες, ξεχνώντας το παρελθόν και τα μελλοντικά προβλήματα που έχουν επηρεάσει και θα συνεχίσουν να επηρεάζουν την Ισπανία τις επόμενες εβδομάδες και μήνες. Ήταν κάτι σαν φάρμακο να ξεχάσουμε και το μπάσκετ ήταν το βασικό συστατικό της συνταγής. Ήταν απλά υπέροχο.
Εννοείται πως σε ότι αφορά το μπάσκετ ήταν όλα διαφορετικά σε σχέση με αυτά που γνωρίζαμε. Είχαμε έναν μεγάλο αριθμό αξιοσημείωτων λεπτομερειών. Μπορούσαμε να ακούσουμε κάθε φωνή στο παρκέ και αυτό ήταν εκπληκτικό γιατί στο τελευταίο play της Μπασκόνια, όταν ο Λούκα Βιλντόζα ευστόχησε για να δώσει τον τίτλο στην ομάδα του, μια στιγμή πριν από το σουτ ο Αργεντίνος γκαρντ φώναζε τον Ακίλε Πολονάρα για να του πει πως είναι μόνος κάτω από το καλάθι μετά από μια πολύ back door κίνηση στον Κάιλ Κούριτς. Και όλοι ακούσαμε τα λόγια του. Μια καλή εμπειρία που θα ήταν απίθανο να τη ζήσουμε σε ένα κατάμεστο γήπεδο, σωστά; Ακούγοντας τους παίκτες, τους προπονητές, τους διαιτητές σε διαφορετικές στιγμές κάθε αγώνα ήταν σίγουρα αστείο, αλλά κάτι από το οποίο κερδίσαμε πολλά ως γνώσεις.
Ναι, όλα ήταν λίγο περίεργα. Κάποιο παίκτες όπως ο Σενγκέλια ή ο Σιλντς της Μπασκόνια, και ο Τόμιτς της Μπαρτσελόνα, βρίσκονταν στη λήξη των συμβολαίων τους, αλλά ήταν επαγγελματίες και έδειξαν μεγάλο επαγγελματισμό, ακόμη και αν ήξεραν πως το μέλλον τους βρισκόταν μακριά από τις ομάδες για τις οποίες αγωνίζονταν. Ειδικά ο Σενγκέλια και ο Σιλντς. Και οι δύο έπαιξαν πολύ καλά, παρά το ότι την επόμενη σεζόν θα είναι στη Μόσχα και στο Μιλάνο.
Τέλος, αν μπορώ να γράψω και κάτι που δεν μου άρεσε, ήταν το γεγονός ότι πριν από το τουρνουά όλοι γνωρίζαμε σε ποια ευρωπαϊκή διοργάνωση θα παίξει η κάθε ομάδα την επόμενη σεζόν. Ξέραμε ποιες ομάδες θα είναι στην Ευρωλίγκα, ποιες θα παίξουν στο EuroCup, ακόμη και τις ομάδες που θα πάρουν μέρος στο BCL. Ειλικρινά, νομίζω πως ήταν πολύ καλύτερα αν έστω κάποιες θέσεις είχαν παραμείνει με άγνωστους παραλήπτες. Θα είχε αυξήσει τον ανταγωνισμό. Αλλά, η αλήθεια είναι πως το ισπανικό μπάσκετ, μαζί με τη Γερμανία, ήταν ένα παράδειγμα για την Ευρώπη και πως η ACB έχει πολλούς λόγους να είναι περήφανη».
*Ο Χοσέ Μανουέλ Πουέρτας είναι από τους πλέον… πολυάσχολους δημοσιογράφους μπάσκετ στην Ισπανία. Μεταδίδει αγώνες, έχει την εκπομπή στο ισπανικό ραδιόφωνο Tirando a fallar που φιλοξενεί πολλά γνωστά ονόματα του αθλήματος και γράφει ακόμη νυν και αεί αγαπημένο μπασκετικό περιοδικό της Ευρώπης, Gigantes del Basket και στο σάιτ Kia en zona μεταξύ άλλων.
A REASON TO BE PROUD
In Spain we use to be very critical in many cases with different issues related to the ACB League, but now it is true that we must be proud of the tournament that they organized in Valencia in order to end the 2020 championship. Even more because every day more players are ruling out the option to play in Orlando when the NBA returns in late July, while the number of positives in coronavirus is also growing every day among NBA players. In Spain we got some cases, but definitely not a relevant number.
This is why the ACB got a huge success in Valencia. Firstly, every people who lived those three weeks is the ‘sanitary bunker’ in Valencia highlighted the great security they felt and the good organization of the tournament. Because of this, players eventually were more worried about injuries after a long time without playing than about the infection. Moreover, we also had a very good level of basketball, surely above the expectations. Of course some teams such as Real Madrid or Iberostar Tenerife struggled, and others such as Casademont Zaragoza, Joventut or Morabanc Andorra had relevant absences that made everything more difficult for them in order to reach their best level. Anyway, it´s great that we just talked about basketball for some days, forgetting past and future problems that affected and will continue affecting Spain in the upcoming weeks and months. It was like a medicine to forget and basketball was the main ingredient of the prescription. That was great.
Regarding basketball, of course it was different than usually. We got a good amount of worthy details. We could heard every voice of the court and that was stunning because in the last play, when Luca Vildoza scored to give the title to Baskonia, just a moment before the shot, the argentinian guard was shouting to let Achille Polonara know that he was alone under the basket after a great back door to Kyle Kuric. And all of us could heard that shout. A good experience that had been imposible with a packed arena, right? Listening to all the players, coaches and officials in different moments in every game was definitely funny and enriching.
Yeah, everything was a little bit weird. Some players, such as Shengelia or Shields in Baskonia, and Tomic in Barcelona, were on the edge of their contracts but they were professionals and showed a great commitment, even though they knew their future was far of their current teams, especially Shengelia and Shields. Both of them played really well although next season they will be in Moscow and Milano.
Finally, if I may write something that I didn’t like, that was the fact that before the tournament everybody knew in which european competition every team would play next season. We knew which teams will be in Euroleague, the ones which will play in Eurocup and even the teams that will take part in the BCL. Honestly, I think it would have been much better if at least some european spots had been unknown before the event. That would have increase competitiveness. But, the truth is Spanish basketball, alongside German, has been an example for Europe and the ACB has some good reasons to be proud.
(Photo Baskonia/ACB)
