Ο Ραφαήλ Αλαγάς θεωρεί, ότι όποια κίνηση γίνεται πια στον Παναθηναϊκό, είτε από τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο είτε οποιονδήποτε άλλο, πρέπει να είναι μακριά από συναισθηματισμούς και βλέποντας το «τριφύλλι» σαν μια επιχείρηση κι ένα μεγάλο brand.
Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος είναι μια ξεχωριστή περίπτωση παράγοντα της ιστορίας του ελληνικού μπάσκετ. Αναπτύσσοντας ακόμη περισσότερο την εικόνα, που προωθούσε ο πατέρας και ο θείος του, πολλές φορές είχε τονίσει πως πρώτα είναι ένας οπαδός και, ύστερα, ένας άνθρωπος που βάζει τα χρήματά του σε μια ανύνυμη εταιρεία, εν προκειμένω στον Παναθηναϊκό.
Μέσα στα χρόνια το απέδειξε αρκετές φορές. Με τις σωστές και τις λανθασμένες του τοποθετήσεις, όπως ο ίδιος τις έχει παραδεχθεί (σ.σ. υπόθεση Σπανούλη για τις λανθασμένες), είναι ένα άτομο που μοιάζει να κυριεύεται από το συναίσθημα. Κάθε του κίνηση, όμως, δεν ενέχει μόνο αυτά τα στοιχεία. Είναι αδύνατο ένας άνθρωπος, που «τρέχει» την ίδια με σύνεση μια μεγάλη φαρμακευτική εταιρεία, να μη σκέφτεται όσα πράττει ή όσα λέει στην αθλητική του επιχείρηση, όσο μεγάλος οπαδός κι αν ισχυρίζεται πως είναι.
Αυτό κατάλαβε κανείς πολύ καλύτερα, βλέποντας τη συνέντευξη Τύπου στη ΒΙΑΝΕΞ για όσα συνέβησαν τον τελευταίο χρόνο στο «τριφύλλι» και όσα αναμένεται να συμβούν στο μέλλον, με βάση τις εξαγγελίες του. Η αρχή της συνέντευξης αυτής, άλλωστε, με το βίντεο από την περσινή παρουσίαση του «Pao Alive», ήταν ενδεικτική για το τι θα επακολουθούσε.
Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος έδωσε το «βήμα», για να σκεφτούμε ένα πράγμα καλύτερα. Το γεγονός, δηλαδή, πως όσοι συναισθηματισμοί κι αν υπάρχουν για έναν άνθρωπο, που επενδύει σε ένα σύλλογο, στο τέλος ο σύλλογος αυτός παραμένει μια επιχείρηση, μια ανώνυμη εταιρεία, η οποία, όπως κάθε άλλη, έχει κέρδη και ζημίες, με το μπάσκετ βέβαια να προωθεί περισσότερο την «χασούρα», αν και δεν είναι της παρούσης να μιλήσουμε για τις παθογένειες του αθλήματός μας.
Το ζήτημα, λοιπόν, είναι αυτό που ενίσχυσε ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος, αν και δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω κατά πόσο ήθελε να περάσει αυτό το μήνυμα. Όποιος κι αν βρίσκεται στον Παναθηναϊκό, ας τον βλέπει έστω και «καθαρά» σαν μια τεράστια επιχείρηση, χωρίς συναισθηματισμούς και «κορώνες» οπαδισμού. Μπορεί και ο ίδιος να κατάλαβε, άλλωστε, ότι αυτή είναι η «στυγνή» πραγματικότητα, βλέποντας ότι δεν ανταποκρίνεται κανείς στα καλέσματα που πραγματοποιεί εδώ και χρόνια. Μπορεί να κατανόησε, ότι οι δηλώσεις των προηγούμενων ετών ως «οπαδού» δεν είναι αυτές, που θέλει πια να ακούει ο κόσμος του Παναθηναϊκού.
Από όπου κι αν το πιάσει κανείς, άλλωστε, ο κόσμος αυτός έχει υποστεί πολλά χτυπήματα. Στο ποδόσφαιρο η ομάδα συμπεριφέρεται σαν ομάδα γειτονιάς, στο μπάσκετ δεν υπάρχει η ίδια δυναμική προηγούμενων ετών, κάτι λογικό αν σκεφτεί κανείς τα στενά ελληνικά δεδομένα και τις επενδύσεις άλλων συλλόγων, ενώ στον Ερασιτέχνη πολλά τμήματα βρίσκονταν στην Α2, αν και πια έχουν ανέβει και ετοιμάζονται για πρωταθλητισμό. Και όλα αυτά, με το γηπεδικό θέμα εδώ και πολλά χρόνια να μη βρίσκει λύση, αν και για το Βοτανικό υπάρχει έτοιμο Προεδρικό Διάταγμα, έστω και για ποδοσφαιρικό γήπεδο και όχι Πολιτεία, το οποίο εκμεταλλεύεται όποιος επιθυμεί να επενδύσει ανά πάσα στιγμή.
Κοινή συνισταμένη όλων των προβλημάτων, είναι πως κάποιες στιγμές υπήρξαν υποσχέσεις και πράξεις, είτε που υποτιθέμενα προάσπιζαν το καλό της ομάδας είτε που συνδυάζονται από κάποια «οπαδική κορώνα», για να υπάρξει απεύθυνση στο συναίσθημα του κοινού. Η αναφορά μου αυτή δε σχετίζεται με την προσπάθεια που, όντως, έκανε ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος, που όπως πολύ σωστά είπε, δεν μπορεί να «τρέξει» μόνος του έναν ολόκληρο οργανισμό και να του ζητούνται τα πάντα. Δεν είναι και ουσιώδης, όμως, την ίδια ώρα, οποιαδήποτε συναισθηματική έξαρση, τη στιγμή που δεν απαλύνει με κάποιο τρόπο τον πόνο, που έχει βιώσει ειδικά την τελευταία δεκαετία ο σύλλογος.
Η λύση, λοιπόν, είναι πάρα πολύ απλή και πρέπει να επιδιωχθεί, ειδικά από τη στιγμή που ζητά 25 εκατομμύρια ευρώ για την ΚΑΕ. Ας αναζητηθεί ο επενδυτής, που θα κατανοήσει το πόσο μεγάλο brand είναι ο Παναθηναϊκός και τι οφέλη θα έχει, για να επενδύσει και να επιχειρήσει να κάνει ξανά σπουδαίο και διεκδικητή διακρίσεων το σύλλογο. Οπαδός δεν χρειάζεται να είναι, τα αποτελέσματα έχουν στην τελική σημασία και όλοι μας από αυτά κρινόμαστε.
Ας κοιτάζουν όλοι, λοιπόν, οι υποψήφιοι επενδυτές της ΚΑΕ ή οποιοδήποτε άλλου τμήματος, «καθαρά» και «στυγνά» ως επιχείρηση τον Παναθηναϊκό. Αυτό «αφουγκραστήκαμε» και από την τελευταία τοποθέτηση του Δημήτρη Γιαννακόπουλου, αυτό ας ισχύσει…
