Λίγο πριν παίκτες και προπονητές επιστρέψουν στα κλειστά και την καθιερωμένη μπασκετική ρουτίνα τους, ο Παντελής Καλογερόπουλος εξηγεί στο basketa.gr τι δεν έγινε σωστά όλο αυτό το διάστημα του lock down, λόγω covid-19.
O γκαρντ του Αργοναύτη Ραφήνας, αλλά και τεχνικός στις Νεάνιδες και Κορασίδες του Άρη Χολαργού θεωρεί τον εαυτό του ως ένα από τους πιο πληττόμενους σε αυτή την περίοδο, ενώ παίρνει θέση και στην «εξαγνιστική» μάχη του 2ου ομίλου νότου.
Πως βίωσες αυτή τη διακοπή και ως παίκτης και ως προπονητής;
«Η εμπειρία ήταν πρωτόγνωρη, δεν το έχουμε ξαναζήσει και εύχομαι να μην το ξαναζήσουμε. Ως παίκτης το βίωσα με έναν πολύ κακό τρόπο, καθώς είναι πολύ διαφορετικό το να παίζεις και να ξέρεις ότι θα παίζεις κάποια στιγμή και είναι πολύ διαφορετικό το πιο πιθανό είναι να μην ξαναπαίξεις και παρόλα αυτά να μην στο λένε και να σε κρατάνε σε μια εγρήγορση. Αυτές τις μέρες έκανα πολύ γυμναστική, τρέξιμο ποδήλατο ανακάλυψα πολλά μέρη της Αθήνας που πραγματικά δεν ήξερα ότι υπάρχουν. Αλλά πάντα οι άνθρωποι λειτουργούν με την ελπίδα, ότι δηλαδή τα πρωταθλήματα θα γίνουν και εν τέλει έγινε αυτό το οποίο ξέρουμε, δηλαδή η οριστική διακοπή. Ως προπονητής ακαδημιών θεωρώ ότι είμαστε από τους πληττόμενους από αυτή την κρίση, διότι οι περισσότεροι από εμάς είμαστε με μειωμένα έως καθόλου ένσημα στις ομάδες μας οπότε το ένα κομμάτι το οποίο είναι το οικονομικό και το επαγγελματικό μας πήγε πάρα πολύ πίσω και χωρίς να μπορούμε να μπούμε σε κάποια διάταξη της κυβέρνησης λόγω του γεγονότος ότι υπάρχει αυτό το πρόβλημα με τα προπονητικά και με τα αγωνιστικά, αλλά γενικά με τα προπονητικά πληρωνόμαστε πολύ λιγότερες ώρες από αυτές που προπονούμε. Επίσης αυτές τις μέρες έδωσα αρκετά προγράμματα στις παίκτριες μου προσπάθησαν να τις έχω σε εγρήγορση στην περίπτωση που συνέχιζαν τα πρωταθλήματα γιατί χρωστάγαμε αγωνιστικές και στα δυο τμήματα, κάναμε πάρα πολλά μίτινγκ μέσω skype για να μπορέσουμε να λύσουμε όλα τα προβλήματα τα οποία μπορεί να δημιουργήθηκαν μέσα στην καραντίνα. Προσπαθήσαμε την συνεργάτιδα μου την Άντυ Βελέντζα, που είμαστε στον Άρη Χολαργού να μπορέσουμε να βοηθήσουμε τα κορίτσια να ζήσουν και να επιβιώσουν με τον τρόπο που ζούσαμε και εμείς σαν παίκτες, μέσα στην καραντίνα, με το πρόγραμμα της γυμναστικής τους αλλά να μπορούν και μέσω youtube να έχουν μια μπάλα και να κάνουν διάφορες ασκήσεις προκειμένου να διατηρηθούν σε καλή κατάσταση.
Πως θεωρείς ότι θα ολοκληρωθούν τα πρωταθλήματα στις εθνικές κατηγορίες και κυρίως στην Γ' Εθνική αλλά και της ΕΣΚΑ;
«Καταρχάς στο κομμάτι των Ανδρικών θεωρώ πως ήταν μια πάρα πολύ καλή ευκαιρία, κακό σαν γεγονός αλλά καλή ευκαιρία, για να οργανωθεί λίγο καλύτερα ο Ελληνικός Αθλητισμός. Δυστυχώς αυτό που εξέλαβα εγώ είναι ότι οι αποφάσεις οι οποίες δεν έχουν παρθεί ακόμα άργησαν πάρα πολύ, υπό την έννοια ότι δεν ξέρεις πως θα εξελιχθεί μια πανδημία αλλά θεωρώ ότι όλες αυτές οι κινήσεις που γίνονται αυτή τη στιγμή θα έπρεπε να είχαν γίνει μέσα σε αυτό το δίμηνο, θα έπρεπε να έχει αποφασιστεί τι θα γίνει σε περίπτωση που η πανδημία πάει καλά και πως θα συνεχιστούν τα πρωταθλήματα ή τι θα γίνει εάν η πανδημία δεν πάει καλά και δεν συνεχιστούν τα πρωταθλήματα. Θα έπρεπε ήδη να έχουν ερωτηθεί οι ομάδες θα έπρεπε ήδη να υπάρχει μια πρόγνωση και μια πρόβλεψη για όλο αυτό το κομμάτι, έτσι ώστε το κομμάτι των αποφάσεων να πάρει πολύ μικρότερο χρονικό διάστημα από αυτό το οποίο πήρε. Επίσης αυτό που η κάθε Ένωση έχει τη δικιά της άποψη γι’ ένα θέμα, το οποίο αυτή τη στιγμή παίρνει απόφαση για το κομμάτι των αναδιαρθρώσεων αλλά μιλάω για το κομμάτι του παίζουμε δεν παίζουμε. Δεν το θεωρώ σωστό. Να παίρνει ο ΕΣΑΚΕ μια απόφαση, η ΕΟΚ να περιμένει για να πάρει μια άλλη απόφαση και μετά η ΕΣΚΑ και η ΕΣΚΑΝΑ να περιμένουν και αυτές να πάρουν κάποιες άλλες αποφάσεις. Οπότε γενικότερα θεωρώ πως είναι μια πάρα πολύ καλή ευκαιρία ο ελληνικός αθλητισμός να πάει λίγο μπροστά γιατί η αλήθεια είναι ότι είχαμε φτάσει πάτο. Ήμασταν σε βάλτο και δεν πήγε.
Σε αυτό το σκέλος, οι περισσότεροι παίκτες αν όχι όλοι αυτή τη στιγμή παίζουμε ανασφάλιστοι. Εγώ έχω την τύχη να είμαι σε μια ομάδα βέβαια που μας ασφαλίζει, έχω αυτή την τύχη να είμαι σε μια από τις λίγες ομάδες στις μικρές εθνικές κατηγορίες που ασφαλίζουν αθλητές. Ένα κομμάτι ασφάλειες - τραυματισμοί παικτών είναι και στο αγωνιστικό το κομμάτι με τα ένσημα, τα οποία οι παίκτες δεν παίρνουν και παίζουμε έτσι και αποδείχτηκε τώρα πόσο πολύ πίσω μας πήγε αυτό το πράγμα, δεν υπήρξε πρόληψη ούτε γι αυτά. Για το πως θα αλλάξουν και το πως μπορούνε οι παίκτες να βρουν περισσότερα δικαιώματα μέσα στις κατηγορίες τους. Για εμένα η άποψη μου είναι ότι τώρα είναι μια πολύ καλή ευκαιρία, η οποία όμως και πάλι ο Ελληνικός αθλητισμός στο βωμό εκλογών της ΕΟΚ και του ποιος θα είναι ο επόμενος, στο βωμό πάλι μιας ψηφοθηρικής και μιας λογικής να κρατήσουμε την καρέκλα δεν κατάφεραν να πάνε μπροστά το άθλημα, αποθάρρυναν και πάρα πολύ κόσμο, ο οποίος το βλέπει επαγγελματικά και στηρίζεται οικονομικά από αυτό. Έναν από αυτούς είναι εγώ που έχω αναθεωρήσει αρκετά πράγματα σε σχέση, με το τι θέση θέλω α έχω στον ελληνικό αθλητισμό.
Το κομμάτι για το πως θα τελειώσουν τα πρωταθλήματα, έχουν ακουστεί πάρα πολλά πράγματα. Για εμένα η άποψη μου είναι ότι δεν είναι δίκαιο ούτε να ανεβάσεις ούτε να ρίξεις ούτε και να ακυρώσεις την σεζόν. Δεν είναι δίκαιο να ανεβάσεις γιατί αυτή τη στιγμή μένουν οχτώ αγωνιστικές, οι οποίες ήταν να παιχτούν και δεν ξέραμε τι θα γίνει δεν είναι δίκαιο ούτε και να ρίξεις υπό το ίδιο πρίσμα. Φυσικά όταν υπάρχει μια πανδημία, το οποίο δεν είναι κάτι αναμενόμενο, δεν είναι κάτι το οποίο περίμενες και κάτι το οποίο ήξερες προφανώς και θα πάρεις μια από αυτές τις τρεις λύσεις ως ανωτέρα βία. Αν με ρωτάς ποια από τις τρεις θεωρώ την πιο λογική αυτή τη στιγμή, χωρίς όμως να την προκρίνω σαν ιδεατή λύση και βάζοντας την λογική ότι δεν μπορούν να γίνουν παιχνίδια, γιατί και σε αυτό εγώ έχω αρκετούς ενδοιασμούς για το αν θα μπορούσαν να γίνουν τα παιχνίδια, δεν βάλανε συνθήκες, δεν αποτύπωσαν συνθήκες τις οποίες θα μπορούσαν να γίνουν τα παιχνίδια, όμως είναι κάτι που έχει να κάνει με τον ιό οπότε είναι κατανοητό, θεωρώ ότι το πιο λογικό, το οποίο και θωρώ ότι θα πάνε και προς τα εκεί είναι να ανεβάσουν τις ομάδες και να μην ρίξουν καμία ομάδα και να γίνει κάποια αναδιάρθρωση κατηγοριών και να μην ρίξουν καμία ομάδα. Με χαρακτήρα πιο τοπικό ακόμα και στις εθνικές κατηγορίες έτσι ώστε να μειώσουν τα έξοδα των ομάδων. Αν και θεωρώ ότι χωρίς κρατικές επιχορηγήσεις όπως είπα και παραπάνω δεν γίνεται η ομάδες του χρόνου να στηρίξουν τα ίδια μπάτζετ και να επενδύσουν τα ίδια μπάτζετ.
Για εμένα προσωπικά θα ήταν μια πολύ μεγάλη ευκαιρία αυτή, το ξαναλέω για να μπορέσεις να πας σε ομάδες και να τις πείσεις μέσα από επιχορηγήσεις να επενδύσουν στο κομμάτι των ακαδημιών. Να επενδύσουν στο κομμάτι βελτίωσης των γηπέδων. Να βάλεις ένα ανώτατο μπάτζετ, το οποίο μπορούν να έχουν οι ομάδες να βάλεις ένα ανώτατο πόσο το οποίο μπορούν να παίρνουν οι παίκτες, έτσι ώστε να μπορεί και να δικαιολογήσεις τα λεφτά αυτά που παίρνουν οι παίκτες αλλά και να βάλεις κάποιες προδιαγραφές ώστε οι ομάδες να μπορούν ν’ ανεβαίνουν. Δεν γίνεται να ανεβαίνει μια ομάδα στην Β Εθνική, στην Γ Εθνική και να έχει ακαδημίες πενήντα παιδάκια και τα έσοδα να προέρχονται από έναν μεγάλο επενδυτή, ο οποίος έρχεται έναν χρόνο και φεύγει τον επόμενο και διαλύει όλο το πρωτάθλημα. Αυτό θα πρέπει να το προστατεύσεις. Για εμένα το προστατεύεις μόνο όταν βάζεις ανώτατο όριο στους παίκτες που θα πληρώσει και όταν υποχρεώνεις τις ομάδες, να παρουσιάζουν το δυναμικό τους στις ακαδημίες και τα έσοδα από τις ακαδημίες και εν γήπεδο το οποίο θα έχει συγκεκριμένη πληρότητα σε κόσμο και να τους βάλεις σε λογική για το τι θα κάνουν για να έχουν πληρότητα στα γήπεδα, για το τι θα κάνουν για τα παιδάκια στις ακαδημίες. Να επενδύσουν στο κομμάτι των ακαδημιών, στο κομμάτι των προπονητών στο κομμάτι της καλής δουλειάς από κάτω προς τα πάνω και στο κομμάτι του μάρκετινγκ. Για το πως θα φέρεις τον κόσμο στο γήπεδο, πως θα κάνουν το κόσμο να αγαπήσει το μπάσκετ. Δεν πηγαίνει το πράγμα προς τα εκεί που είναι η μόνη λύση για εμένα, για να πάει το ελληνικό μπάσκετ μπροστά, το πράγμα πηγαίνει σε μια αναδιάρθρωση για να βολευτούν αυτοί που πρέπει να βολευτούν, να μην χαλάσουν οι καρδιές κάποιων που ήταν να πέσουν κατηγορία και να πάμε του χρόνου σε κάτι άλλο πιο ανταγωνιστικό πρακτικά, αλλά θεωρητικά να ισχύουν τα ίδια πράγματα, τα οποία μας έχουν φέρει σε αυτόν τον πάτο του βαρελιού, του ελληνικού αθλητισμού.
Για το γυναικείο ισχύει το ίδιο όπως και με το ανδρικό. Στο γυναικείο η κατάσταση είναι πιο διαχειρίσιμη γιατί είναι μικρότερος ο όγκος και η μάζα των αθλητριών που παίζουν, είναι πιο εύκολα να κάνεις αναδιάρθρωση στις κατηγορίες αλλά και πάλι ισχύει το ίδιο πράγμα. Ότι ο ελληνικός αθλητισμός έχει ανάγκη να γίνουν τομές οι οποίες θα αφορούν τις βάσεις. Όσο δεν γίνονται αυτές οι τομές που αφορούν τις βάσεις και τις ακαδημίες, για το πως θα έρθουν τα παιδιά στο γήπεδο, για το πως θα εξοπλιστούν τα παιδιά με όλα τα πράγματα τα οποία θα πρέπει να έχουν, το πως τα μπατζετ των ομάδων θα φτιάχνονται, δεν πιστεύω ότι θα μπορέσουμε να εξελιχθούμε στο χώρο του αθλητισμού και θα αποθαρρύνονται όλο και περισσότεροι να ασχοληθούν πάρα πολύ σοβαρά με αυτόν το χώρο».
Τι σχέση θα ήθελες να έχεις με τον Ελληνικό Αθλητισμό;
«Με τον ελληνικό αθλητισμό η σχέση που θέλω να έχω είναι ότι εγώ έχω επενδύσει πάρα πολλά στο κομμάτι αυτό και στο επίπεδο του προπονητή και στο επίπεδο του αθλητή. Απλά αναθεωρώ και δεν ξέρω αν μπορείς να ζήσεις από τον ελληνικό αθλητισμό, γιατί πάντα θα επικρατεί κάποιος ο οποίος θα ξέρει περισσότερους ανθρώπους, κάποιος που θα έχει μεγαλύτερα κονέ από εσένα και πάντα θα επικρατεί στην χώρα αυτή η τάση να μην εξελιχτείς και να μην κάνεις σημαντικές τομές ώστε να εξελιχθεί ο αθλητισμός. Άρα εγώ θέλω να είμαι στον αθλητισμό με τον τρόπο τον οποίο είμαι απλά δεν μπορώ να ζήσω από τον αθλητισμό που είναι το μεγάλο μου όνειρο».
Αν δεν έρθουν οι απιχωριγησεις που ανέφερες, πως μια ομάδα μετα από δυο μήνες «οφ» μπορεί να επιστρέψει να σταθεί ξανά στα πόδια της και ουσιαστικά να κυνηγήσει τους στόχους της;
«Ο Αργοναύτης είναι καθ’ όλα καίρια απέναντι μας. Ο Άρης Χολαργού το ίδιο. Αυτό που ξέρω είναι ότι άμα υπήρχε κατεύθυνση ότι πρέπει να υπάρχουν ακαδημίες συγκεκριμένες και να υπάρχει συγκεκριμένο μάρκετινγκ πλάνο να βγάζει τα έσοδα των ομάδων, δεν θα υπήρχαν ‘’πιστόλια’’, αλλά για να μην υπάρχουν τα ‘’πιστόλια’’ θα πρέπει και οι παίκτες και οι προπονητές να ασφαλίζονται και να έχουν ένσημα για τις ώρες τις οποίες παίζουν. Για να γίνει αυτό που δεν υπάρχει περίπτωση να γίνει στον βαθμό τον οποίο το λέω, θα πρέπει να βάζεις ανώτατο όριο, το όριο που θα πληρώνονται οι παίκτες. Δεν μπορεί δηλαδή οι παίκτες να παίρνουν δέκα χιλιάδες ευρώ από την Β Εθνική και κάτω, γιατί αν παίζεις Α2 και Α1 είσαι επαγγελματίας αθλητής. Αλλά να παίζεις Β Εθνική και κάτω και να παίρνεις στον χρόνο μέσα είκοσι χιλιάρικα αυτό δεν γίνεται να συμβαίνει πρέπει να βάζεις ένα ανώτατο όριο στις ομάδες. Έτσι θα το κάνεις πιο ανταγωνιστικό».
Έχεις παρακολουθήσει το όλο θέμα που έχει δημιουργηθεί το τελευταίο διάστημα στον όμιλο σας; Πως το κρίνεις εσύ όλο αυτό;
«Θεωρώ ότι όποια απόφαση και να παρθεί, είναι λανθασμένη αλλά είναι και ένα αναγκαίο κακό. Νομίζω ότι θα αδικηθούν όλοι στον όμιλο. Ακόμα και εμείς που ήμασταν στην 5η θέση θεωρητικά υπήρχαν πιθανότητες να διεκδικήσουμε μέσα στο γήπεδο την άνοδο. Επι ισοις οροις γιατί όλες οι ομάδες ήμασταν πάρα πολύ κοντά. Τώρα ναι το έχω παρακολουθήσει. Ο καθέναν πιστεύω ότι κοιτάει το προσωπικό του συμφέρον, σε αυτό το κλίμα νομίζω ότι κινήθηκε και η ΦΕΑ και το ΧΒΑ, δηλαδή κοίταξαν το προσωπικό τους συμφέρον και έβαλαν στο τραπέζι κάποια επιχειρήματα τα οποία αφορούσαν αποκλειστικά τις ομάδες τους και καλά κάνουν οι άνθρωποι. Όμως κοιτάνε τις ομάδες τους όχι το συνολικό πρόβλημα. Εγώ αυτό που ήθελα να διαβάσω και δεν διάβασα παρά ελαχίστων περιπτώσεων ήταν το πως θα επέμβουμε εμείς οι οποίοι εμπλεκόμαστε στον ελληνικό αθλητισμό στις δομές. Πως θα το κάνουμε ένα ελκυστικό προϊόν και πως θα καταφέρουμε να βγάλουμε δέκα παιδιά τα οποία θα μπορούν να υποστηρίξουν τις εθνικές ομάδες. Γιατί τα παιδιά τα οποία θα βγούνε για να υποστηρίξουν τις εθνικές ομάδες προέρχονται από τη διαδικασία αυτών των ομάδων που είναι σε αυτές τις κατηγορίες και τα τοπικά, όχι από την διαδικασία του Παναθηναϊκού και τις υπόλοιπες μεγάλες ομάδες, έρχονται και από εκεί αλλά κυρίως από το δικό μας πλαίσιο».
Ποιος είναι ο απολογισμός σου για αυτά τα δυο χρόνια που είσαι στον Αργοναύτη; Θα ήθελες και τη νέα χρονιά να είσαι στην ομάδα;
«Καταρχάς αυτά τα δυο χρόνια στην Ραφήνα έχω περάσει πάρα πολύ καλά. Ο λόγος για τον οποίο ήρθα, ήταν ο ίδιος που ήμουν και τα τρία χρόνια στα Μελίσσια, που πέρασα πολύ καλά και πετύχαμε πολύ καλά πράγματα. Ήθελα να πετύχω αυτά τα δυο χρόνια στην Ραφήνα και νομίζω ότι έγινε καθώς ήθελα να εξελιχθεί η ομάδα και νομίζω ότι το κατάφερε καθώς καθιερώθηκε στις εθνικές κατηγορίες. Είμαι θετικός στο ενδεχόμενο να μείνω, η αλήθεια είναι ότι μπαίνω φαντάρος τον Ιούλιο οπότε υπάρχουν πολλές υποχρεώσεις οι οποίες τρέχουν. Όμως είμαι πολύ θετικός στο να μείνω, καθώς είναι μια ομάδα που και την αγαπάω αλλά και με έχει αγαπήσει. Η ομάδα θέλει σίγουρα του χρόνου να κάνει ένα βήμα παραπάνω και θέλουμε να το κάνουμε μαζί. Είμαι θετικός σε κάθε ενδεχόμενο με θετική διάθεση προς την Αργοναύτη».
