Και πώς να κοιμηθείς... Εδώ εμείς που είμαστε στην Αθήνα και πήγε πέντε τα ξημερώματα. «Ε, κάπου εκεί τα καταφέραμε κι εμείς», λέει γελώντας η Στέλλα Καλτσίδου. Μία από τις μεγάλες πρωταγωνίστριες όχι της Εθνικής Ομάδας, αλλά του Ευρωμπάσκετ Γυναικών. Έτσι... Για να βάζουμε τα πράγματα στη θέση τους και στη σωστή τους διάσταση. Η πρόκριση στα προημιτελικά της διοργάνωσης έφερε χαρά, στιγμές που θα μείνουν, έφερε την ομάδα αυτή και το γυναικείο μπάσκετ στο προσκήνιο για τα καλά. Κάποιοι μπορεί να έχουν συνειδητοποιήσει το μέγεθος της επιτυχίας. Οι ίδιες;
«Δεν ξέρω αν το έχουμε συνειδητοποιήσει ακόμη. Από τη μία ναι, από την άλλη όχι ακόμη. Είμαστε ακόμη λίγο κάπως… Το σίγουρο είναι πως πλέον θα φύγουμε από εδώ τη Δευτέρα… Θα είμαστε ως το τέλος ό,τι και να γίνει. Δεν θα γυρίζουμε νωρίτερα, όπως ίσως περίμεναν ορισμένοι».
-Για να μείνετε ως το τέλος νικήσατε τη Ρωσία για δεύτερη φορά σε διάστημα λίγων ημερών. Ήταν θετικό ή αρνητικό το γεγονός ότι είχατε αναμετρηθεί και στην Πάτρα και είχατε νικήσει;
«Έχει και υπέρ και κατά αυτό. Ένα από τα υπέρ ήταν πως δείξαμε πως μπορούμε να κάνουμε την υπέρβαση. Και στα αρνητικά το ότι η Ρωσία ήταν προετοιμασμένη, γιατί είδε πως μπορούμε. Από την άλλη, το χθεσινό ήταν ένα τελείως διαφορετικό παιχνίδι. Ήταν επίσημο, ήταν νοκ-άουτ και νομίζω και η Ρωσία έδειξε το επίπεδό της, όταν από το -17 επέστρεψε, το γύρισε πολύ γρήγορα και πλησίασε στο τέλος. Εκεί δείξαμε εμείς χαρακτήρα πια και πήραμε την πιο σημαντική νίκη… Μέχρι στιγμής!»
-Μήπως αυτή η αντεπίθεση στα τελευταία λεπτά ήταν και θέμα δικής σας κούρασης;
«Η κούραση είναι δεδομένη. Αλλά όχι μόνο για εμάς. Για όλες τις ομάδες. Δεν έφταιγε αυτό όμως. Η Ρωσία είναι μια ομάδα ποιοτική, υψηλού επιπέδου που βρίσκεται στα μετάλλια. Ήταν δεδομένο πως κάποια στιγμή θα αντιδρούσε. Το θέμα είναι πως εμείς σε αυτή την αντίδραση καταφέραμε να μείνουμε σταθερές και συγκεντρωμένες και να κάνουμε αυτό που έπρεπε».
-Με το τέλος του αγώνα θα πρέπει να σοκαριστήκατε και λίγο με όλα αυτά στα social media για εσάς. Πώς σας φάνηκε;
«Είναι όμορφο να συνειδητοποιείς πως σε υποστηρίζει και σε θαυμάζει τόσος κόσμος. Νιώσαμε αυτή την αποδοχή επιτέλους. Είναι γεγονός πως από την αρχή της προετοιμασίας είχε μεγάλη προβολή, πρώτη φορά τόσο μεγάλη και ήταν κάτι που έδωσε και άλλη ώθηση. Μας ευχαριστεί και μας τιμά όλο αυτό το ενδιαφέρον και μπορούμε μόνο να ελπίζουμε πως όλο αυτό είναι η αρχή ενός καινούριου «βιβλίου» και όχι ένα πυροτέχνημα».
-Φοβάσαι πως αύριο θα γίνουν πάλι τα ίδια; Πως το γυναικείο μπάσκετ θα «εξαφανιστεί»;
«Το απεύχομαι δεν το φοβάμαι! Θέλω να ελπίζω πως έχει να δώσει το γυναικείο μπάσκετ. Έχει ξανασυμβεί να έχουμε έτσι μεγάλη προβολή και μετά να μην ξανασχοληθεί κανείς. Φέτος ήταν διαφορετικά, γιατί είχαμε προβολή από την αρχή της διοργάνωσης. Είναι κάτι που μας χαροποιεί. Δεν μπορούμε να συνειδητοποιήσουμε το μέγεθος της αντίδρασης και της ανταπόκρισης αυτή τη στιγμή ή της δικής μας αναγνωρισιμότητας. Μας παρακολουθούν όλοι και εύχομαι να είναι μια νέα σελίδα. Ρε γαμώτο, το αξίζουμε!»
Η αποβολή
Η Καλτσίδου έχει γίνει θέμα συζήτησης για τα όσα κάνει στο παρκέ, δείχνοντας το εύρος των κινήσεων και επιλογών που έχει, με το μπάσκετ που δεν ξέρει, αλλά κατέχει, τις μάχες που δίνει συνήθως με πολύ ψηλότερες και πιο δυνατές παίκτριες. Τις οποίες συνήθως νικά. Έγινε θέμα συζήτησης όμως και για την αντίδρασή της μετά τη δεύτερη τεχνική ποινή που δέχθηκε χωρίς προειδοποίηση για φλόπινγκ στον αγώνα με τη Γαλλία και την έστειλε στον πάγκο, από τις αρχές του δευτέρου ημιχρόνου, χωρίς να μπορεί να βοηθήσει. Η ίδια έσπευσε να δικαιολογήσει τον διαιτητή και σε μια κίνηση, που όπως λένε οι άνθρωποι της FIBA δεν έχουν ξαναδεί.
«Ήταν η δική μου, προσωπική άποψη. Ένιωσα την ανάγκη να κάνω έτσι, να κάνω αυτή τη δήλωση. Και είναι και αυτό που πιστεύω: Όλοι κάνουμε λάθη, οι διαιτητές δεν είναι ρομπότ πραγματικά. Και αυτοί σε έναν αγώνα έχουν τη δική τους πίεση και άγχος και είναι απόλυτα φυσιολογικό να κάνουν και λάθη. Την ώρα του αγώνα αρκετές φορές γίνονται συζητήσεις παικτών – διαιτητών για ένα λάθος, ή λένε συγνώμη ή εμείς με τη σειρά μας κάποια φορά. Σε τελική ανάλυση είναι ένα παιχνίδι. Είναι απόλυτα αποδεκτό να γίνουν και λάθη. Δεν ήξερα κιόλας πως έφυγε από τη διοργάνωση μετά από αυτό και ήταν κάτι που με στενοχώρησε για να πω την αλήθεια. Σε τελευταία ανάλυση εγώ φταίω. Ήταν καθαρά δικό μου λάθος η πρώτη τεχνική ποινή. Αντέδρασα υπερβολικά, την άξιζα και αυτό οδήγησε στην αποβολή με την δεύτερη αργότερα».
-Από τη FIBA και ανθρώπους που βρίσκονται στην Πράγα τα σχόλια για την Εθνική Γυναικών είναι μόνο τα καλύτερα, τονίζοντας πως έχετε σωστή συμπεριφορά και εκτός παρκέ, όντας κάτι παραπάνω από σωστές και σε όσες υποχρεώσεις υπάρχουν προς τη διοργανώτρια, τον Τύπο…
«Εγώ τουλάχιστον ως άνθρωπος πιστεύω πως είναι πολύ μεγαλύτερη τιμή να δέχεσαι το σεβασμό και την αναγνώριση, όχι μόνο στο γήπεδο ως παίκτης, αλλά και ως προσωπικότητα και χαρακτήρας. Με τιμά πολύ περισσότερο ένας τέτοιου είδους σεβασμός, από το να μιλούσαμε μόνο για αν ξέρω μπάσκετ ή όχι. Το πακέτο και των δύο στοιχείων είναι που ανυψώνει τους αθλητές και τις ομάδες».
-Παράπονο πάντως δεν έχουν ούτε οι Έλληνες που βρίσκονται στην Κραλόβκα Αρένα, καθώς πηγαίνετε κοντά τους στο τέλος κάθε αγώνα, μιλάτε… Δεν είστε κουρασμένες εκείνη την ώρα;
«Αν είναι δυνατό να είσαι κουρασμένος για κάτι τέτοιο! Πρέπει να ανταποδίδεις την υποστήριξη. Υπάρχουν Έλληνες στο γήπεδο, σε κάθε γήπεδο και είναι κι εδώ και κάνουν τον δικό τους… χαμό. Είναι υποχρέωσή μας, βάλε σε εισαγωγικά αυτό το «υποχρέωση», να κάνουμε ότι μπορούμε να τους ευχαριστήσουμε για την ενέργεια που μας δίνουν. Για μένα δεν υπάρχει περίπτωση να ζητήσει κάποιος μια φωτογραφία, ένα αυτόγραφο, μια κουβέντα και να αρνηθώ! Δεν υπάρχει πουθενά αυτό! Όλες είμαστε εκεί και περιμένουμε και χαιρόμαστε με αυτό που συμβαίνει».
Θέλω το Παγκόσμιο σαν τρελή!
Η Ελλάδα προσπέρασε ένα σημαντικό εμπόδιο. Μετά την πρωταθλήτρια Σερβία, νίκησε και τη Ρωσία, η οποία έβλεπε ως την κορυφή του βάθρου. Επόμενος αντίπαλος είναι η Τουρκία, η οποία έχει μια πάρα πολύ καλή ομάδα και επιπλέον παίζει επίσης με ψυχή, όπως και η ελληνική.
«Είναι κάτι που θα κάνει το παιχνίδι διαφορετικό και δύσκολο σίγουρα. Από εκεί πέρα μπορούμε να τους αντιμετωπίσουμε όλους. Για να φτάσει στο αποτέλεσμα, υπάρχουν πολλοί παράγοντες που μπορεί να παίξουν ρόλο. Καλό θα ήταν να είμαστε στη μέρα μας και λίγο τυχερές, όπως και το να μείνουμε στο πλάνο μας. Θεωρώ πως ό,τι κι αν γίνει θα προσπαθήσουμε στο μέγιστο βαθμό.»
-Στο βάθος υπάρχει και η προοπτική του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος, αν η Ελλάδα βρεθεί στις πέντε πρώτες θέσεις (ή στην έκτη, αν στις πέντε πρώτες βρίσκεται η Ισπανία που είναι διοργανώτρια)…
«Θέλουμε να κάνουμε την υπέρβασή μας για το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα. Πρέπει όμως να το αποδείξουμε στο παρκέ πως μπορούμε. Θέλω μια παρουσία στο Παγκόσμιο σαν τρελή! Είμαστε έτοιμες να το διεκδικήσουμε. Το αν θα έρθει θα εξαρτηθεί από πολλούς παράγοντες».
Η ίδια έχει βιώσει αυτό που λέμε αστάθμητους παράγοντες. Η πορεία της δεν ήταν ανέφελη ως εδώ. Έχει βιώσει εγχειρήσεις, δυσκολίες αλλά πάντα επέστρεφε: «Πάντα υπάρχει στο μυαλό μου το τι πέρασα, αλλά το γεγονός είναι πως όταν θέλεις κάτι πάρα πολύ, μπορείς να το καταφέρεις. Εγώ λοιπόν ήθελα να τα ξεπεράσω όλα αυτά και να επιστρέψω καλύτερη από πριν. Μέχρι στιγμής πιστεύω πως τα καταφέρνω. Πάντα αυτό που μένει είναι η εμπειρία και τι θετικό έχεις αποκομίσει από ότι περνάς. Πιστεύω πραγματικά αυτό το «κάθε εμπόδιο για καλό». Βλέπω πως με έχει οδηγήσει με τις όποιες δυσκολίες εδώ, μου έδειξε πόσο πείσμα, θέληση έχω και τελικά πόσο αγαπάω αυτό που κάνω!»
Η παρουσίαση της ομάδας
Η Στέλλα Καλτσίδου παρά την κούραση μας κάνει και την παρουσίαση αυτής της δωδεκάδας… Ακόμη και του εαυτού της, όσο παράξενο κι αν ακούγεται. Όσο κι αν έχει να προσπεράσει και τα πειράγματα συμπαικτριών (δεν αποκάλυψε ποτέ ονόματα) που έχουν μαζευτεί γύρω της… Για πάμε…
Εβίνα Μάλτση: Ψυχάρα! Ακούραστη! Ηγέτιδα! Είναι αναμφισβήτητα τόσα πολλά πράγματα! Η ενέργεια και η ψυχή της είναι παράδειγμα για όλες μας και για όλες τις κοπέλες που θέλουν να ασχοληθούν με το μπάσκετ!»
Άρτεμις Σπανού: Είναι το μέλλον μας! Χωρίς αμφιβολία! Είναι πολύ δυναμική, έχει μεγάλη καρδιά, παλεύει και δεν τα παρατά ποτέ, παρά το ότι σωματικά τις περισσότερες φορές υστερεί των αντιπάλων της! Βρίσκει τον τρόπο!
Κατερίνα Σωτηρίου: Ένα εργαλείο, το οποίο είναι άκρως απαραίτητο στη μηχανή αυτή. Πάντα προσφέρει αθόρυβα πάρα πολλά πράγματα. Αναρωτιόμαστε κι εμείς κάποιες φορές πώς καταφέρνει κάποια πράγματα. Απίστευτη καρδιά και ψυχή!
Αγγελική Νικολοπούλου: Η «έκπληξη» της διοργάνωσης. Σε εισαγωγικά πάλι, ε; Όχι απλά έχει ανταποκριθεί σε ό,τι της έχει ζητηθεί, αλλά έχει βελτιωθεί απίστευτα. Και επίσης είναι δεκτική σε κάθε παρατήρηση. Της είχα πει κάποια πράγματα πριν αρχίσει η προετοιμασία και το τρόπος που αντεπεξήλθε και με το παραπάνω με εξέπληξε μόνο θετικά! Διαθέτει απίστευτη ωριμότητα και έχει το μέλλον μπροστά της!
Άννα Σπυριδοπούλου: Για μένα ήταν το κλειδί χθες! Τελείωσε το παιχνίδι. Είναι απίστευτη η ψυχραιμία της. Αυτό που μπορεί να προσφέρει! Κάνει πάντα το παραπάνω. Βγάζει απίστευτη ενέργεια και σου δημιουργεί ασφάλεια. Κάνει αυτό που πρέπει να κάνει τέλεια.
Λολίτα Λύμουρα: Είναι η εμπειρία μας. Όταν μπαίνει στο παρκέ, η ομάδα είναι ήρεμη και ξέρει πως ό,τι κι αν γίνει, θα βρούμε αυτό που πρέπει στο παρκέ. Είναι η ήρεμη δύναμη!
Μαριέλλα Φασούλα: Είναι ο αθώος μας γίγαντας. Τα δίνει όλα ακόμη κι όταν κάνει λάθη και παίρνει αυτή τη στενοχωρημένη «φάτσα» 12χρονου παιδιού, είναι εκεί για να κάνει το καλύτερο. Και είναι πραγματικά συγκινητικό το πώς μας στηρίζει ακόμη κι όταν είναι στον πάγκο.
Ελεάννα Χριστινάκη: Το τελευταίο κομμάτι αφορά και τη Χριστινάκη! Έχει τρομακτικά προσόντα και αν δουλέψει και ενεργοποιήσει ακόμη περισσότερο στο μυαλό της σε ό,τι αφορά το μπάσκετ, θα δούμε πολλά από αυτήν. Θεωρείται από τις κορυφαίες στο Κολλεγιακό Πρωτάθλημα και τίποτα δεν είναι τυχαίο!
Άννα Νίκη Σταμολάμπρου: Ένα παιδί απίστευτο πραγματικά. Το ζει τόσο πολύ όλο αυτό... Αισθάνομαι μόνο πως έχει πάρα πολύ άγχος, γιατί αισθάνεται περισσότερες ίσως ευθύνες από αυτές που της αναλογούν. Είναι ένα μάθημα όλο αυτό για αυτήν και το χαίρεται, το ζει. Είναι από αυτά που θα την ακολουθήσουν στην καριέρα της, η οποία μόλις ξεκινά, αφού τώρα αποφοίτησε από το κολλέγιο.
Εβίνα Σταμάτη: Δυστυχώς μας λείπει! Είναι πολύτιμη! Η υγεία έχει προτεραιότητα. Ακόμη κι έτσι προσπαθεί από τον πάγκο να μας δώσει ό,τι παραπάνω μπορεί. Είναι όρθια, φωνάζει, μας δίνει ενέργεια. Αγωνιστικά μας λείπει πολύ, γιατί βοηθά στην άμυνα και έχει αξιόπιστο σουτ.
Αφροδίτη Κοσμά: Ψυχάρα! Κάθε φορά που πατάει στο γήπεδο ξέρει πώς να βγάλει τέτοια ενέργεια, να τραβήξει την ομάδα… Θα πέσει να πάρει ένα φάουλ, θα κάνει ένα φάουλ εκεί που χρειάζεται, θα πάρει ένα ριμπάουντ… Είναι πάντα στο 100% και δεν ξέρω ειλικρινά αν και κατά πόσο φαίνεται πόσο πολύτιμη είναι.
MVP η ομάδα
Στέλλα Καλτσίδου: Κάθε φορά που θα βγω στο γήπεδο αυτό που σκέφτομαι είναι να κάνω το καλύτερο δυνατό. Η ομάδα είναι συγκεκριμένη και κατά βάση δουλεύει για να βγούμε η Εβίνα και εγώ μπροστά. Εμείς σκοράρουμε πιο πολύ, αλλά αυτό δεν συμβαίνει, γιατί απλά παίρνουμε την μπάλα και κάνουμε ό,τι θέλουμε. Όλες θα σκοτωθούν να κάνουν σκριν, να μας βγάλουν πάσα, να μας βοηθήσουν να βγούμε ελεύθερες για ένα σουτ. Όλη η ομάδα δουλεύει για εμάς. Για αυτό αυτή την απόδοση δεν θα την είχαμε χωρίς τις υπόλοιπες. Αυτό μας κάνει ομάδα και MVP είναι ξεκάθαρα η ομάδα και όχι κάποια από εμάς. Δουλεύουμε η μία για την άλλη.
Και κλείνοντας θα ήθελα να πω και κάτι ακόμη: Έχουμε γενικότερα πραγματικά τη στήριξη πολλών ανθρώπων εδώ, της ΕΟΚ, πολύ κόσμο που βρίσκεται δίπλα μας για οτιδήποτε χρειαστούμε. Κι επίσης δεν πρέπει να ξεχνάμε πως η ομάδα έχει φτάσει εδώ χάρη και στη βοήθεια κάποιων παιδιών που δεν είναι εδώ και τους αναλογεί μερίδιο από όλη αυτή την επιτυχία, όπως η Όλγα, η Ζωή, η Πέλη και άλλες κοπέλες. Είναι πολλά τα παιδιά που έχουν βοηθήσει για να μιλάμε εμείς αυτή τη στιγμή από εδώ!»
