Από την Νέα Σμύρνη στο Τελ Αβίβ, η απόσταση είναι μεγάλη. Κάθε απόσταση, και η χιλιομετρική και η μπασκετική. Στην ιστορική έδρα του Πανιώνιου έσμιξαν για πρώτη φορά επαγγελματικά ο Γιάννης Σφαιρόπουλος με τον Βασίλη Γεραγωτέλλη και έκτοτε, από το 2013 πορεύονται μαζί. Τέσσερα χρόνια στον Ολυμπιακό με τις γνωστές επιτυχίες σε Ελλάδα και Ευρώπη και εδώ και ενάμισι χρόνο στο Τελ Αβίβ και την Μακάμπι που παλεύει για την επιστροφή της στην ευρωπαϊκή κορυφή. Η πανδημία ανέκοψε απότομα την εξαιρετική πορεία και ο Βασίλης Γεραγωτέλλης, έχοντας επιστρέψει στην Ελλάδα, αφηγείται στο Basketa.gr... τον ενάμισι αυτό χρόνο. Αρχίζοντας από το φινάλε και τις εκκρεμότητες που αυτό αφήνει, μαζί και μια πικρία αφου ο πήχης της φιλοδοξίας για την σεζόν είχε ανέβει πολύ ψηλά, και πηγαίνοντας από την αρχή σε όσα έχουν συμβεί μέχρι σήμερα.
Το θρίλερ με την Μπασκόνια
"Η ιστορία με τον κορονοϊό σε εμάς άρχισε να γίνεται αισθητή λίγες μέρες πριν τον αγώνα με την Εφές. Ο Υπουργός υγείας σκεφτόταν να γίνει κεκλεισμένων, μετά έλεγαν ότι μπορεί να αφήσουν 5.000 ανθρώπους, μετά πάλι χωρίς κόσμο και μέχρι την τελευταία μέρα δεν ξέραμε τι θα γίνει. Τελικά υπερίσχυσε η απόφαση για τις 5.000 μόλις τις δύο τελευταίες ώρες πριν το ματς, μέσα στο γήπεδο το πήραν απόφαση και ήρθαν 3.500, μια χαρά ήταν βέβαια η βοήθειά τους για να πάρουμε αυτή την τόσο σημαντική νίκη.
Τα κρούσματα άρχισαν να αυξάνονται και στο ταξίδι που ακολούθησε στο Βελιγράφι αρχίσαμε να διαπιστώνουμε το μέγεθος του προβλήματος, αφού είδαμε για πρώτη φορά τόσο άδειο το αεροδρόμιο του Τελ Αβίβ, αλλά και του Βελιγραδίου. Ο αγώνας βέβαια, έγινε κανονικά αφού εκεί δεν είχε πάρει έκταση το ζήτημα και επιστρέφοντας πάλι πίσω είχαμε να αντιμετωπίσουμε μια παρόμοια κατάσταση. Υπήρχε αγώνας πρωταθλήματος στην Ιερουσαλήμ, οι υπεύθυνοι είχαν αρχίσει να αλλάζουν τον τρόπο σκέψης τους επειδή είχε μεσολαβήσει ένα ποδοσφαιρικό ντέρμπι της Μακάμπι που είχε πολύ κόσμο και κάποιοι φίλαθλοι είχαν βρεθεί θετικοί στον κορονοϊό.
Τελικά όχι μόνο παίξαμε στην Ιερουσαλήμ, αλλά ήταν και γεμάτο το γήπεδο και αρχίσαμε την προετοιμασία για τον αγώνα με την Μπασκόνια υποθέτοντας ότι θα γίνει με κανονικές συνθήκες, αν και όλοι είμασταν εμφανώς επηρεασμένοι αφού είχαμε αρχίσει να βλέπουμε τι γινόταν πανευρωπαϊκά.
Πριν από τον αγώνα με την Μπασκόνια εμφανίστηκαν τα σοβαρά προβλήματα, ακόμα και ιδιοκτήτες σπιτιών μελών της ομάδας προειδοποιούσαν ότι αν γινόταν ο αγώνας δεν θα τους επέτρεψαν να ξαναμπούν στο σπίτι.
Δεν μπορούσαμε επίσης να βρούμε ξενοδοχείο για να φιλοξενήσουμε την Μπασκόνια, δεν ξέραμε πώς θα έμπαιναν στην χώρα και πώς θα έφευγαν μετά το ματς, αλλά κι εμείς δεν είχαμε σαφείς οδηγίες για το τι θα έπρεπε να κάνουμε αν τελικά παίζαμε το ματς, τις επόμενες ώρες και ημέρες. Θα ερχόμασταν σε επαφή με ανθρώπους από την Ισπανία όπου ήδη υπήρχαν πολλά θετικά κρούσματα και κάπως έτσι, με την αγωνία καιτην αβεβαιότητα φτάσαμε στην ημέρα του αγώνα. Ηρθαν αυτοί για πρωινή προπόνηση κι εμείς είμασταν έτοιμοι για βίντεο, ώσπου εκεί ενημερωθήκαμε πια ότι το ματς δεν θα γινόταν, όπως αποφάσισε το έκτακτο συμβούλιο της Ευρωλίγκας.
Κατέβασε "ρολά" και το πρωτάθλημα
Οι αγώνες σταματούσαν οριστικά, η Μπασκόνια πρόλαβε και άλλαξε την πτήση και μετά από 3-π4 ώρες έφυγε και... αυτό ήταν το φινάλε, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά τα ευρωπαϊκά. Την Κυριακή, υπήρχε προγραμματισμένο ματς πρωταθλήματος με την Αζτχοντ για να ολοκληρωθεί ο δεύτερος γύρος, αρχίσαμε να δουλεύουμε μέχρι που το Σάββατο ανακοινώθηκε η αναβολή του αφού δεν το επέτρεπε ο Υπουργός υγείας. Την Κυριακή που είναι η πρώτη εργάσιμη ημέρα της εβδομάδας τους έγινε σύσκεψη μεταξύ όλων των ομάδων για το μέλλον του πρωταθλήματος. Ακούστηκαν πολλές απόψεις, από διακοπή μέχρι να μαζεύονταν όλοι σε μια πόλη, πιθανότατα το Εϊλάτ για να έβγαινε πρωταθλητής αλλά και αυτό απορρίφθηκε από το Υπουργείο γιατί έστω και κεκλεισμένων θα μαζευόταν πολύς κόσμος.
Τελικά στην συνάντηση πάρθηκε απόφαση για αναστολή και όχι οριστική διακοπή, κάτι που ισχύει ακόμα δεν έχει υπάρξει νεότερη ενημέρωση. Αυτά έγιναν Κυριακή βράδυ κι εγώ ταξίδεψα το πρωί της Δευτέρας, φτάνοντας άνετα στην ΑΘήνα, αλλά διαπιστώνοντας εδώ ότι τελικά κινήθηκα πολύ γρήγορα. Από την επόμενη μέρα κιόλας άρχισαν να δυσκολεύουν τα πάντα, πτήσεις, μετακινήσεις, ενώ η εταιρία με την οποία ταξίδεψα εγώ έδωσε επόμενη πτήση για Αθήνα στις... 3 Ιουνίου! Στην Ελλάδα δεν υπήρχε ακόμα επίσημη καραντίνα για όσους έρχονταν από το εξωτερικό, εγώ βέβαια έμεινα από μόνος μου για 14 ημέρες στο σπίτι για να σιγουρευτώ ότι ήμουν καλά. Θα το θυμάμαι πάντως το ταξίδι, πρώτη φορά σε πτήση από το Τελ Αβίβ είδα τόσο άδειο το αεροδρόμιο, τόσο άδειο το αεροπλάνο αφού πρέπει να είμασταν το πολύ 30 άνθρωποι.
Ξεπεράσαμε κάθε προσδοκία
Πριν φύγω βέβαια είχα επικοινωνήσει για το τυπικό με τον μάνατζερ της ομάδας, τον Νίκολα Βούισιτς ο οποίος μου επιβεβαίωσε ότι ήμουν ελεύθερος να πράξη ό,τι ήθελα και μου εξέφρασε την γνώμη ότι θα ήταν το καλύτερο να φύγω αφού έχω την οικογένειά μου στην Ελλάδα. Σήμερα που μιλάμε η ομάδα είναι μοιρασμένη, περίπου οι μισοί παίκτες έχουν επιστρέψει στις ΗΠΑ, οι άλλοι είναι στο Τελ Αβίβ, όπως εκεί έχει παραμείνει και ο κόουτς Σφαιρόπουλος αφού είναι εκεί με την οικογένειά του και αποφάσισε να μην επιστρέψει στην Θεσσαλονίκη.
Μέχρι πριν από λίγες μέρες η ομάδα δούλευε με τον γυμναστή, πήγαιναν ανά δυάδες οι παίκτες για 45 λεπτά στο γυμναστήριο ακολουθώντας τους κανόνες ασφαλείας. Στην συνέχεια όμως που απαγορεύτηκε συνολικά η κυκλοφορία στο Ισραήλ και δεν μπορείς να μετακινηθείς περισσότερο από 100 μέτρα από το σπίτι σου, σταμάτησαν αυτά και μόνο εντός οικίας ο κάθε παίκτης ακολουθεί ένα πρόγραμμα συντήρησης.
Ολη η ομάδα είναι σε μια κατάσταση αναμονής, όλοι περιμένουμε να δούμε τι θα γίνει τελικά και αν θα επανέλθουμε άμεσα, σίγουρα όμως δεν έχω καταλάβει να θεωρούν οριστικά τελειωμένη την χρονιά, ακόμα περιμένουν, κυρίως τις τελικές αποφάσεις της Ευρωλίγκας. Πριν από λίγες ημέρες υπήρξε μια ομαδική επαφή μέσω τηλεπικοινωνίας, όλα τα μέλη της ομάδας, αλλά δεν ειπώθηκαν πράγματα για την συνέχεια, παρά μόνο ευχές από την διοίκηση και τον κόουτς επειδή έρχονται τα Πάσχα, το δικό μας, των καθολικών αλλά και η πολύ μεγάλη γιορτή των Ισραηλινών το Πασόβερ.
Στην αρχή ο κόσμος στο Ισραήλ δεν το είχε πάρει πολύ σοβαρά και δεν αντέδρασε θετικά στα πρώτα μέτρα. Εβγαιναν πολύ έξω, είναι και ο καιρός καλός, είναι και άνθρωποι που τους αρέσει η έξοδος, πάνε στα καφέ, στα εστιατόρια, τους αρέσουν οι μεγάλες παρέες, δεν ακολουθούσαν τα μέτρα όσο πρέπει. Οταν όμως έγιναν όλα πιο αυστηρά, συμμορφώθηκαν, πειθάρχησαν και ακολούθησαν τις οδηγίες της κυβέρνησης.
Τώρα η κατάσταση είναι παρόμοια με την Ελλάδας, Τα κρούσματα που αναφέρονται είναι πολύ περισσότερα, αλλά είναι λογικό γιατί κάνουν και πολύ πιο εύκολα το τεστ, πολύς κόσμος έχει την ευχέρεια.
Στην ομάδα, όλη η προσπάθεια έχει επικεντρωθεί στην διασφάλιση της υγείας οποιυδήποτε εμπλέκεται είτε είναι παίκτης, είτε υπάλληλος και ακόμα και οι φίλαθλοι. Αυτή είναι η προτεραιότητα, αυτό είναι το πιο σημαντικό χωρίς αμφιβολία έστω και αν στην σκέψη όλων μας υπάρχει ένα αναπάντητο ερωτηματικό, ίσως μια πικρία του πού θα σταμάταγε αυτή η εξαιρετική όπως εξελισσόταν χρονιά.
Νομίζω ότι η πορεία μας ξεπέρασε κάθε προσδοκία, ούτε ο πιο αισιόδοξος μπορούσε να φανταστεί με τόσα προβλήματα που παρουσιάστηκαν ότι μετά από 28 αγώνες θα είμασταν στην τετράδα και ισόβαθμοι με την ΤΣΣΚΑ. Αυτό μας έκανε πολύ χαρούμενους, αυτό μας κάνει και λίγο στενοχωρημένους ότι κατά τα φαινόμενα δεν θα μπορέσουμε να το πάμε μέχρι τέλους και να διεκδικήσουμε μια σημαντική επιτυχία. Μακάρι να μπορέσει να ολοκληρωθεί η σεζόν και να διεκδικήσουμε αυτό που δείχνουμε ότι αξίζουμε, αλλά το βασικό είναι να επανέλθει η κανονικότητα σε όλον τον κόσμο”.
Ευλογία η Μακάμπι, μας “αγκάλιασαν” από την πρώτη μέρα
Η ευκαιρία “Μακάμπι” είναι για πολλούς ευκαιρία καριέρας και ζωής στο μπάσκετ. Ο Βασίλης Γεραγωτέλλης την απολαμβάνει εδώ και ενάμισι χρόνο πλέον, σε όλη της την διάσταση. “Χωρίς υπερβολή στους χαρακτηρισμούς, θα έλεγα ότι είμαστε ευτυχισμένοι και ευλογημένοι με την δυνατότητα παρουσίας σε μια ομάδα, ένα μέγεθος σαν την Μακάμπι. Για μένα είναι κάτι πολύ ξεχωριστό, μεγαλη χαρά μετά από τέσσερα χρόνια στον Ολυμπιακό να μου δίνεται η ευκαιρία να εργαστώ σε έναν ακόμα πολύ μεγάλο σύλλογο, με ιδανική λειτουργία, άριστη οργάνωση, μπορώ να πω ότι πλέον έχουν εκπληρωθεί αν όχι ξεπεραστεί όλα τα όνειρα που είχα.
Ο κόσμος μας αποδέχτηκε από την αρχή εδώ, από την πρώτη στιγμή που φτάσαμε με τον κόουτς ήταν όλοι πολύ θετικοί απέναντί μας, η αλήθεια είναι ότι σε αυτό βοήθησε και ότι η ομάδα δεν ήταν σε καλή κατάσταση και έψαχναν την ελπίδα. Καταφέραμε και αντιστρέψαμε το κλίμα από νωρίς και παρότι τελικά δεν προλάβαμε στις λεπτομέρειες να προκριθούμε στα πλέι οφ, έχοντας κερδίσει μεγάλους αγώνες και έχοντας φτάσει τόσο κοντά στην πρόκριση, η εμπιστοσύνη του κόσμου εδραιώθηκε.
Μας είχε ξαφνιάσει το γεγονός ότι το πρώτο παιχνίδι κιόλας εκδηλώθηκε η μεγάλη αποδοχή, με τον κόσμο να φωνάζει ρυθμικά το όνομα του κόουτς. Οι φίλαθλοι εκδηλώνονται με κάθε τρόπο εντός κι εκτός γηπέδου, χωρίς υπερβολή πολλοί σπεύδουν να αγκαλιάσουν, να φωτογραφηθούν, είναι διαρκείς οι εκδηλώσεις αγάπης. Ακόμα και σε μένα, που είμαι ένας βοηθός και όχι ο πρώτος προπονητής, εκδηλώσεις που δεν θα ξεχάσω ποτέ στην ζωή μου.
Σε αυτό το σημείο θέλω να κάνω μια επισήμανση, θα ακουστεί ίσως τυπική, αλλά είναι από την καρδιά μου. Θέλω να ευχαριστήσω και δημόσια τον Γιάννη Σφαιρόπουλο για την εμπιστοσύνη που έχει δείξει στο πρόσωπό μου όλα αυτά τα χρόνια που συνεργαζόμαστε και κατ' επέκταση για τις ευκαιρίες που έχω πάρει μαζί του, έχοντας χτίσει μια ξεχωριστή σχέση επαγγελματική και ανθρώπινη.
Παρά την εμπιστοσύνη που εισπράξαμε από νωρίς, η πίεση υπήρχε και ήταν μεγάλη. Την πίεση εξάλλου, εσύ την βάζεις στον εαυτό σου όταν θέλεις να πετυχαίνεις. Πόσω μάλλον σε ένα τέτοιο κλαμπ, με τόσο πιστό κόσμο να το ακολουθεί, να το λατρεύει, να παρακολουθεί τα πάντα γύρω από αυτό. Νομίζω πάντως ότι μέχρι τώρα την διαχειριζόμαστε σωστά, φαίνεται και από τα πολύ καλά αποτελέσματα. Ξέρεις, ενώ ο κόσμος θέλει πάντα και παντού να κερδίζει, ακόμα και σε άσχημα αποτελέσματα και σε αγώνες που δεν παίζαμε τόσο καλά, οι φίλαθλοι μας αντιμετώπιζαν πολύ θετικά, ακόμα και πέρυσι που σίγουρα ήταν πιο δύσκολη η χρονιά. Εβαζαν μάλιστα με το που τελείωσε αυτή πολύ ψηλά τον πήχη για φέτος, όσο κι αν εμείς προσπαθούσαμε να μένουμε προσγειωμένοι εξηγώντας τις μεγάλες δυσκολίες που θα υπήρχαν, με τόσο ενισχυμένες πολλές ομάδες στην Ευρωλίγκα.
Τελικά και με την δική τους... αύρα όλα πήγαν καλά, εξασφαλίσαμε νωρίς τον βασικό στόχο των πλέι οφ σε μια χρονιά που εξελίχθηκε πολύ ιδιαίτερα και το 19-9 σε 28 αγώνες με τόσους τραυματισμούς που μας έπληξαν, αν το έλεγε κάποιος στην αρχή της σεζόν εγώ θα έλεγα ότι είναι αδύνατον. Στον αθλητισμό όμως όλα γίνονται και αυτή είναι η ομορφιά του, παρότι αρχίσαμε με δύο ήττες, ήρθαν μετά έξι σερί νίκες και εκεί ήταν το πρώτο σαφές δείγμα ότι η ομάδα μπορούσε να φτάσει ψηλά.
Παίξαμε εξαιρετικό μπάσκετ μέσα στη χρονιά, νομίζω είμασταν ανώτεροι από πέρυσι και στην άμυνα και στην επίθεση, αλλά ειδικά στην άμυνα που είναι το σήμα κατατεθέν μας. Μας έπληξαν βέβαια οι τραυματισμοί, όμως και με τους εναπομείναντε παίκτες να ξεπερνούν τους εαυτούς τους και με την συμπαράσταση της διοίκησης που μας επέτρεψε να κάνουμε κινήσεις, συνεχίστηκε η ανοδική πορεία”.
“Ζεστός” λαός, όμορφη πόλη
Σε ένα μέγεθος σαν την Μακάμπι ο καθθένας θα δούλευε χωρίς να κοιτάζει... λεπτομέρειες, όμως το ότι αυτή ηομάδα εδρεύει σε μια πόλη σαν το Τελ Αβίβ κάνει ακόμα πιο ευχάριστη την πραγματικότητα για έναν Ελληνα. “Οποιος έχει ζήσει ή ακόμα και περάσει από το Τελ Αβίβ ξέρει ότι είνα μια υπέροχη, πολύ ζωντανή πόλη, με παρόμοιο τρόπο ζωής με την Ελλάδα. Ιδιο ζεστό κλίμα, ίσως και σε μεγαλύτερη διάρκεια του χρόνου από την Ελλάδα, κόσμος με ίδιο τρόπο ζωής και εκδηλώσεων, φιλόξςνοι άνθρωποι. Τα περισσότερα από αυτά βέβαια είναι... για τους άλλους, αφού η δική μας δουλειά απαιτεί σχεδόν όλη τη μέρα εγρήγορση, το πρόγραμμα είναι πολύ φορτωμένο και οι ευκαιρίες να χαρείς λίγο τον έξω κόσμο μετρημένες.
Είναι σημαντικό επίσης ότι είναι πολύ κοντά στην Αθήνα, έχει πολλές πτήσεις καθημερινά, σε δυο ώρες μπορώ να είμαι σπίτι μου, στους δικούς μου ανιρώπους. Είναι και η θάλασσα που υπάρχει, για μένα που έχω γεννηθεί και μεγαλώσει στην Χίο μου θυμίζει και όμορφες στιγμές, οπότε συνολικά και πέρα από το μπάσκετ είναι ένας ιδανικός προορισμός, μια πολύ ζωντανή πόλη”.
Ο προγραμματισμός θέλει μόνο... πινελιές
Τα... υπόλοιπα που θα αφήσει η φετινή σεζόν, στην Μακάμπι έχουν πεισμώσει να τα “ξοφλήσουν” του χρόνου. Το ελληνικό δίδυμο θα συνεχίσει στον πάγκο και οι ενέργειες για την Μακάμπι του 2020-21 έχουν αρχίσει από καιρό. “Μπορεί να ακουστεί υπερβολικό, αλλά από την αρχή κιόλας αυτής της χρονιάς λειτουργούσε ο σχεδιασμός και για την ομάδα. Ειδικά όμως, από την στιγμή που ο κόουτς υπέγραψε το νέο του συμβόλαιο τον Δεκέμβριο, οι κουβέντες έγιναν πιο εντατικές, με την υποσημείωση βέβαια του τι μπορεί να επιφέρει σαν αλλαγή όλη αυτή η κατάσταση που υπάρχει πλέον. Το καλό και χαρμόσυνο για εμάς είναι ότι υπάρχουν πολλοί παίκτες με συμβόλαιο και για του χρόνου, άρα σε μια πρώτη ανάγνωση οι κινήσεις που χρειάζονται είναι πολύ λίγες. Τώρα βέβαια δεν μπορούν να παρθούν αποφάσεις, αναγκαστικά όλα έχουν “παγώσει”.
Οσο για μένα, αμέσως μετά την υπογραφή του κόουτς είχαμε κάνει κάποιες συζητήσεις, απλά έπρεπε να διευκρινίσουμε κάποια θέματα επειδή θέλω να έχω κοντά μου την επόμενη χρονιά και την οικογένεια και ρωτούσα για το σχολείο και άλλα τέτοια. Το μόνο πράγμα που μου... χαλάει την διάθεση όσο καιρό είμαι στο Τελ Αβίβ είναι ότι βρίσκομαι μακριά από την οικογένεια και μερικούς καλούς φίλους. Μιλάμε βέβαια, αλλά με την οικογένεια είναι αλλιώς η απόσταση. Δεν υπογράψαμε ακόμα νέο συμβόλαιο, αλλά πιστεύω ότι είναι τυπικό το θέμα"...
