Ο Κώστας Σορώτος αποτελεί έναν άνθρωπο που ως παίκτης, αλλά κυρίως ως προπονητής έχει περάσει σχεδόν όλη του τη ζωή στα γήπεδα, και όταν φτάνει να αναφέρει πως το : «επάγγελμα του προπονητή στην Ελλάδα είναι το μεγαλύτερο λάθος που μπορεί να κάνει ένα νέο παιδί», θα έχει τους λόγους.
Διαβάστε αναλυτικά την τοποθέτηση του, στην οποία αναφέρεται στο μη βοήθημα που θα πάρουν οι προπονητές, μετά με περιοριστικά μέτρα που πήρε η κυβέρνηση αναφορικά με την πανδημία του κορωνοϊού :
«Και ενώ όλες οι επαγγελματικές ομάδες που ξαφνικά είτε έχασαν τη δουλειά τους είτε ανεστάλει η δουλειά τους παίρνουν κάποιο , έστω μικρό, βοήθημα μια τάξη που έχασε τη δουλειά της δεν θα πάρει δεκάρα τσακιστή. Αυτή είναι οι προπονητές που βέβαια δεν θα πάρουν μία και θα πρέπει να βρούν τον τρόπο να ζήσουν τον εαυτόν τους και τις οικογένειες τους. Το επάγγελμα του προπονητή στην Ελλάδα είναι το μεγαλύτερο λάθος που μπορεί να κάνει ένα νέο παιδί. Είσαι ανασφάλιστος, δεν θα πάρεις ποτέ σύνταξη και όλα τα άλλα ευτράπελα και τα πιστόλια που πέφτουν και τα ξέρουμε όλοι πολύ καλά.
Το μεγαλύτερο βάρος ευθύνης βαραίνει ένα μεγάλο μέρος των συναδέλφων, δυστυχώς. Πέρσι με δική μου πρωτοβουλία ο ΣΕΠΚ διοργάνωσε δύο συζητήσεις για το πως μπορούμε να εξασφαλιστούμε και επιτέλους το προπονητής να γίνει επάγγελμα και όχι " μαύρη εργασία". Η λύση πάντα ήταν μια. Να επιβάλει η πολιτεία στα σωματεία για να παίξουν στα πρωταθλήματα να καταθέσουν τα συμβόλαια των προπονητών τα οποία βέβαια θα είχαν κατατεθεί επίσης στην εφορία. Στην πρώτη συζήτηση παραβρεθήκανε λιγότεροι από 30 συνάδελφοι και από αυτούς το 80%- 90% διαφωνούσε με την λύση αυτή για λόγους φορολογικούς αφού η συντριπτική πλειοψηφία τους κάνει, και καλά κάνει, και άλλη δουλειά. Το ίδιο και στη δεύτερη συνάντηση πριν το ετήσιο σεμινάριο. Με λίγα λόγια επιλέγουμε να έχουμε μαύρη εργασία και βέβαια και μαύρο, κατάμαυρο εργασιακό περιβάλλον και μέλλον ειδικά για τους κατ' επάγγελμα προπονητές......Όπως στρώνει ο καθένας κοιμάται.......
Τέλος το πιο θλιβερό ήταν η παντελής απουσία και αδιαφορία των " μεγάλων" ονομάτων που βέβαια αισθάνονται ότι δεν τους αφορά το θέμα και απουσιάζουν από κάθε προσπάθεια......».
