Ο Πάου Γκασόλ βρίσκεται εκτός αγωνιστικής δράσης εδώ και έναν χρόνο, προσπαθώντας να επανέλθει από τον σοβαρό τραυματισμό του στο αριστερό πόδι. Εν μέσω πανδημίας, παραχώρησε συνέντεξη στην "El Pais", στην οποία μιλάει για αυτή την πρωτόγνωρη κατάσταση, τον ίδιο αλλά και τον Κόμπε Μπράιαντ.
Για τη φυσική του κατάσταση είπε: "Βελτιώνεται μέρα με τη μέρα, προσπαθώ να συνέλθω από τότε που βγήκα από το χειρουργίο και με δεδομένο το χρόνο που χρειάζεται το οστό για να επανέλθει".
Για την περιπέτειά του: "Όλα ξεκίνησα περίπου πριν από 1 μισή χρόνο, όταν ήμουν στο Τορόντο. Διαπιστώσαμε ότι υπήρχε ένα οίδημα, και εξαιτίας μιας αντίδρασης λόγω άγχους δεν μπορούσε να αντιστρέψουμε την κατάσταση. Αρχικά μπήκα στο χειρουργίο το Μάιο, όταν ήμουν στο Μιλγουόκι. Η δεύτερη εγχείρηση έγινε στα μέσα Νοέμβρη, όταν διαπιστώσαμε ότι υπήρχε ακόμα το κάταγμα. Τώρα βρισκόμαστε σε ένα αρκετά προχωρημένο στάδιο, αν και υπάρχει αβεβαιότητα για το μέλλον. Αλλά, παράλληλα, το αντιμετωπίζω με ελπίδα και αισιοδοξία. Ευελπιστώ ότι τα νέα που θα έχω σε μερικές εβδομάδες θα είναι ευχάριστα. Είναι αρκετά περίπλοκο, ειδικά από τότε που υποτροπίασα. Τώρα, ονειρεύομαι να έχω τη δυνατότητα να ξαναπαίξω, με την καθημερινή δουλειά και την ελπίδα ότι εν τέλει αυτή η δουλειά θα ανταμειφθεί".
Για την πιθανότητα να αποσυρθεί από την ενεργό δράση: "Μετά από τόσο καιρό που παλύω με τον εν λόγω τραυματισμό είναι αναπόφευκτο να σκέφτομαι την απόσυρση. Ακόμη πρέπει να υπολογίζω ότι σε μερικούς μήνες γίνομαι 40. Είναι κάτι που θα έρθει με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, είτε τώρα, είτε σε λίγο καιρό. Θέλω να πιστεύω ότι δεν θα γίνει τώρα. Ωστόσο έχω χρόνο να ασχοληθώ με το Ίδρυμα Γκασόλ και να σκεφτώ ποια θα είναι τα επόμενα μου επαγγελαμτικά βήματα, οι επόμενες προκλήσεις. Τώρα η προτεραιότητα είναι να ξεπεράσουμε την πανδημία, όπως όλοι. Όλα τα υπόλοιπα είναι δευτερεύοντα".
Για τη συναισθηματική του κατάσταση: "Ήταν ένας πολύ δύσκολος χρόνος. Ξεκίνησε με την υποτροπή στον τραυματισμό μου, που με κρατάει μακριά από το να προπονούμαι στο άθλημα που αγαπώ τόσο. Μετά ήρθε ο χαμός του Κόμπε και της Τζίτζι. Και τώρα αυτή η πανδημία που επηρεάζει τις ζωές όλων μας. Γενικά είμαι αισιόδοξο άτομο και προσπαθώ να επικεντρώνομαι στα θετικά κάθε κατάστασης, ώστε να βρίσκω συναισθηματική ισορροπία. Είμαι στην Αμερική με τη σύζυγό μου και την οικογένειά της, οπότε επικοινωνώ με τους δικούς εξ'αποστάσεως. Προσπαθώ να το ξεπεράσω με διαλογισμό και διάβασμα για να μείνω δυνατός, αλλά είναι σίγουρα ένας πολύ δύσκολος χρόνος και οι πληγές θα κάνουν καιρό να κλείσουν".
Για τον χαμό του Κόμπε: "Στην αρχή το σοκ ήταν τεράστιος, ένας πόνος που δεν μπορούσα να αποτυπώσω με λέξεις. Είναι κάτι που θα χρειαστεί χρόνος για να το χωνέψω και σταδιακά να το ξεπεράσω. Εξεπλάγην από το πόσος κόσμος, και εκτός μπάσκετ, έδειξε να επηρεάζεται από αυτό. Μας άφησε μια τεράστια κληρονομιά από αξίες, από φιλοσοφία, από το πως να γίνουμε ο καλύτερος εαυτός μας μέσα από σκληρή δουλειά. Είναι κάτι που το κρατάω βαθιά μέσα μου και κάτι που βίωσα από πρώτο χέρι, χάρις στις στιγμές και τις αναμνήσεις που μοιραστήκαμε. Κάτι που θα κρατήσω για πάντα στο μυαλό μου και θα προσπαθήσω να αποτυπώνεται σε ό,τι κι αν κάνω".
Για την πανδημία του κορωνοϊού: "Είναι μια κατάσταση την οποία πρέπει όλοι να αντιμετωπίσουμε με μεγάλη προσοχή, με ευαισθησία, με ατομική και συλλογική ευθύνη. Ευτυχώς οι γονείς μου, εξαιτίας της ιατρικής εμπειρίας που διαθέτουν, παίρνουν τα προληπτικά μέτρα με τεράστια προσοχή, δεδομένης και της προσωρημένης ηλικίας τους. Πρέπει να ακολουθήσουμε τις οδηγίες του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας και των κυβερνούντων για να το ξεπεράσουμε.
