Εκείνο το καλοκαιρινό μεσημέρι του Ιούλιου του 2000, σε αίθουσα κεντρικού ξενοδοχείου της Αθήνας, ο Ολυμπιακός παρουσίαζε ένα από τα πιο πλούσια ρόστερ της ιστορίας του καθώς ο Σωκράτης Κόκκαλης ήθελε να κάνει ρελάνς, επειδή είδε "φάει" τον Γιάννη Ιωαννίδη πριν λίγο καιρό.
Ο Ηλίας Ζούρος είχε στα χέρια του μια ομάδα αρκετά "γεμάτη" με Ντίνο Ράντζα, Ντέηβιντ Ρίβερς, Νίκο Οικονόμου, Νίκο Μπουντούρη, Πάτρικ Φέμερλινγκ, Στεφάν Ρισασέ, μεταξύ άλλων. Το πάνελ στο ξενοδοχείο ήταν γεμάτο αστέρια, αλλά κάπου εκεί στη γωνία δεξιά ξεπρόβαλε ένα μουτράκι ενός μαθητή Λυκείου, ενός 15χρονου ψαρωμένου παίκτη που έκανε το όνειρό του πραγματικότητα και φορούσε τη φανέλα της ομάδας της καρδιάς του.
Από τότε πέρασαν 17 χρόνια, αλλά ο Γιώργος Πρίντεζης στην πιο ώριμη φάση της καριέρας του, στα 32 του βγαίνοντας από τα γραφεία της εταιρίας των προέδρων του Ολυμπιακού, αδελφών Αγγελόπουλων, είχε και πάλι το χαμόγελο ενός μικρού παιδιού. Που είχε μόλις κάνει το όνειρό του πραγματικότητα.
"Να τελειώσω την καριέρα μου στον Ολυμπιακό" πρόλαβε να ψελλίσει και επέστρεψε γρήγορα στην πολυκατοικία, καθώς ήδη τα μάτια του είχαν πλημμυρίσει από δάκρυα. Μια ζωή στην ίδια ομάδα (με ελάχιστον διάλειμμα) ο Γιώργος Πρίντεζης δεν είναι απλά ένας ακόμα παίκτης των Ερυθρολεύκων, αλλά είναι η σημαία της ομάδας που παρέμεινε στον πιο ψηλό ιστό.
Αυτή η κολόνια κρατάει χρόνια, καθώς ο Γιώργος από μικρό παιδάκι ήταν Ολυμπιακός και μάλιστα φανατικός γεμίζοντας το δωμάτιό του με πόστερ της εποχής. Γεννημένος το 1985, σε ηλικία μόλις επτά ετών άρχισε να "ζει" την επιστροφή στους τίτλους του μπασκετικού Ολυμπιακού στη δυναστεία τότε του Σωκράτη Κόκκαλη και του Γιάννη Ιωαννίδη με τα πέντε συνεχόμενα πρωταθλήματα.
Ο ίδιος έπαιζε μπάσκετ στον Αστέρα Αγίου Δημητρίου όταν και τον "τσίμπησαν" και τον πρότειναν στον Ολυμπιακό, σε ηλικία μόλις 15 ετών. Εκείνο το μεσημέρι στο ξενοδοχείο ο πιο έμπειρος Νίκος Μπουντούρης τον συμβούλεψε τι θα πρέπει να πει και τα έγραψε σε ένα χαρτί για να είναι έτοιμος για τον ρόλο του !
Ακούστε και δείτε εδώ τον Γιώργο Πρίντεζη να μιλάει στο κανάλι του Ολυμπιακού για τη μέρα που παρουσιάστηκε από την ομάδα.
https://youtu.be/PMEA9V6fjro
Ο μικρός μεγάλωσε και σιγά σιγά άρχισε να ξεδιπλώνει το ταλέντο του, αλλά αυτό που κέρδιζε άμεσα κάθε συμπαίκτη αλλά και αντίπαλό του (!) ήταν και είναι ακόμα και σήμερα ο σπάνιος χαρακτήρας του. Μιλάμε για μια μεγάλη προσωπικότητα όπου αφήνει το στίγμα της σε κάθε γήπεδο. Δεν προκαλεί ποτέ, δεν έχει τσακωθεί σοβαρά και είναι ακόμα ο αγαπημένος παίκτης τον διαιτητών καθώς σπάνια διαμαρτύρεται ακόμα και όταν έχει 100% δίκιο.
Το αγροτικό του στην Ολύμπια Λάρισας (2006-07) υπό την αιγίδα του Γιώργου Μπαρτζώκα του έκανε μεγάλο καλό, ήταν φροντιστήριο για αυτόν και δεν ξέχασε ποτέ εκείνον τον προπονητή του, που η μοίρα τα έφερε έτσι ώστε να σηκώσουν μαζί το 2013 στο Λονδίνο την Ευρωλίγκα κόντρα στη Ρεάλ Μαδρίτης.
Το καλοκαίρι του 2009 δεν τα βρίσκει με την διοίκηση των Πειραιωτών και παίρνει μεταγραφή για την Ουνικάχα Μάλαγα. Στην ανακοίνωσή του ανέφερε: «Θέλω να ευχαριστήσω τον Ολυμπιακό για τα 9 χρόνια που περάσαμε μαζί. Ήταν και είναι η ομάδα της καρδιάς μου, αλλά δυστυχώς οι δρόμοι μας χωρίζουν και πιστεύω πως με βάσει τις επιλογές που είχα στα χέρια μου και το σκεπτικό της κάθε πρότασης, ο καθένας στη θέση μου θα έπραττε το ίδιο. Πηγαίνω στην Ισπανία για να βελτιωθώ και ελπίζω κάποια στιγμή οι δρόμοι μας να ξανασυναντηθούν, όταν και εάν με θέλουνε πραγματικά»
Ακόμα και όταν δεν τα βρήκε με τον Ολυμπιακό και μετακόμισε στη Μάλαγα παίζοντας σε ένα από τα καλύτερα πρωταθλήματα της Ευρώπη, ο Γιώργος σκεφτόταν τους Ερυθρόλευκους και όταν του δόθηκε η ευκαιρία έβαλε και από την τσέπη του για να σπάσει τη ρήτρα και να επιστρέψει στην αγαπημένη του ομάδα. Οσοι παρακολουθούσαν παιχνίδια στο ισπανικό πρωτάθλημα είχαν "παγώσει" από τον τραυματισμό του στον αγώνα με την Κάχα όταν έπεσε άτσαλα στο παρκέ. Η διάγνωση κάνει λόγο για κάταγμα του ακρωμίου και ρήξη του οπίσθιου συνδέσμου, τραυματισμός που τον άφησε αρκετό καιρό εκτός αλλά γλύτωσε τα χειρότερα,
https://youtu.be/yfPE0p4izEg
Οταν ακούς το όνομα του Γιώργου Πρίντεζη σου έρχεται στο νου το περίφημο "Πεταχτάρι" η κίνηση που δουλεύει καλά και έφερε και τον θρίαμβο στην Πόλη το 2012 με το νικητήριο κσλάθι του Γιώργου στην εκπνοή.
Ο Πρίντεζης ξεχειλίζει από συναισθήματα όχι μόνο για τον Ολυμπιακό, αλλά και για τους συμπαίκτες του (με Βασιλόπουλο και Σπανούλη είναι κάτι παραπάνω από κολλητοί αλλά και τους Παπανικολάου και Μάντζαρη όπως και τον Αγραβάνη τους κάνει πολύ παρέα και συχνά τους νουθετεί με πατρικές συμβουλές. Πλέον θα το κάνει και την κόρη του , καθώς θα γίνει πατέρας μέσα στο καλοκαίρι, ένα από τα ωραιότερα της ζωής του, που θα ήταν το τέλειο αν είχε κατακτήσει η ομάδα του το πρωτάθλημα.
Μια από τις πιο συγκλονιστικές στιγμές του ήταν όταν αφιέρωσε το πρωτάθλημα του 2016 στη μνήμη του πατέρα του Ιωσήφ που είχε χάσει. Κρατώντας το τρόπαιο κοίταξε δακρυσμένος προς τον ουρανό. Εξίσου συγκλονιστικό και το μήνυμα που είχε γράψει για τον πατέρα του.
«Μπορεί ένα μαρτυρικό κι εξαντλητικό εξάμηνο να φτάσε στο τέλος του με τον πιο άσχημο τρόπο που δυστυχώς περιμέναμε, μπορεί να έφυγες όπως τόσοι καλοί άνθρωποι που δυστυχώς φεύγουν, μπορεί ο πόνος να ναι τεράστιος, όμως η περηφάνια μου για σένα θα μου μείνει μια ζωή και θα χω να θυμάμαι πόσο κάλος, ντόμπρος κι αξιοπρεπής ήσουν μέχρι την ημέρα που σταμάτησες να με καταλαβαίνεις.
Ακόμα κι εκεί δεν ήθελες να μας ενοχλείς άλλο και προτίμησες να σαι σ ‘ένα δωμάτιο για 15 μέρες με καλώδια μέχρι να φύγεις απ το να βλέπεις το γιο σου και τη γυναίκα σου να στεναχωριούνται και να συνεχίζουν να σε φροντίζουν. Εσύ μου δίνες θάρρος με δύο άπλες κουβέντες και πάντα η μια απ τις δυο λέξεις που χρησιμοποιούσες ήταν η λέξη αξιοπρέπεια.
Εσύ μου δίνες θάρρος σε όλα τα δύσκολα και το έπαιζες αδιάφορος σε όλα τα ευχάριστα που μου συνέβαιναν επίτηδες.. Κι ακόμα και φέτος που από τότε που το έμαθα, απ τη χειρότερη παραμονή Χριστουγέννων που είχα και δεν μπορούσα να σταθώ στα πόδια μου, βρήκες ακόμα κι εκεί το κουμπί μου να με ξανακάνεις να σηκωθώ απλώς λέγοντας μου πως” όσο σε βλέπω να σαι για τα πανηγύρια λόγω εμένα γίνομαι ακόμα πιο χάλια γι αυτό τραβά παίξε”!
Μου πήρε καιρό βεβαία αλλά ακόμα κι εκεί βρήκες τον τρόπο σου! Μπορεί να μην έχω μήνυμα σου μετά από κάθε αγώνα, μπορεί να μην είσαι στη θέση που σου άρεσε, όμως ξέρω πως θα τα βλέπεις όλα πιο καθαρά πλέον και θα πίνεις τα τσιπουράκια σου σε κάποια θαλασσίτσα κι ας ήταν αυτή ο λόγος που σε χάσαμε. Θα τα ξαναπούμε καπετάνιο…"
Απλά respect για ένα από τα καλύτερα παιδιά του ελληνικού αθλητισμού γενικότερα και όχι μόνο του μπάσκετ.
https://youtu.be/dJoD9rpHKtk
Photo Credit: Eurokinissi
