Η αυλαία έπεσε στο ΣΕΦ... Mια χρονιά δύσκολη, περίεργη, ιδιαίτερη, τρελή –βάλτε όποιον χαρακτηρισμό σας ταιριάζει περισσότερο- για τον Παναθηναϊκό, ολοκληρώθηκε με παρουσία στα playoffs της Ευρωλίγκας, την κατάκτηση του Κυπέλλου Ελλάδας και τελικά και του πρωταθλήματος Ελλάδας. Η πορεία αυτή ανέδειξε πρωταγωνιστές και οδήγησε παίκτες να βγουν μπροστά. Ένας από αυτούς είναι και ο Νίκος Παππάς. Ή μάλλον όχι ένας από αυτούς, γιατί και ως χαρακτήρας, ως ιδιοσυγκρασία και σίγουρα ως ταλέντο θα μπορούσε να πει κανείς πως είναι φτιαγμένος να ξεχωρίζει. Με ταγμένους φίλους και εχθρούς... Αδιάφορος πάντως δύσκολο να περάσει. Έχει τον δικό του τρόπο και τη δική του λογική, η οποία πάντως τελικά αποδεικνύεται πολύ απλή.
«Η ομάδα είχε σκαμπανεβάσματα όλη τη χρονιά... Πήραμε πλεονέκτημα στην Ευρωλίγκα, κατακτήσαμε το νταμπλ και αποδείξαμε πως είμαστε μια πολύ καλή ομάδα. Δεν νομίζω πως χρειάζεται κάτι παραπάνω ούτε να πούμε, ούτε να δείξουμε».
Τόσο απλά, λιτά και απέριττα... Όχι πως γι’ αυτόν δεν υπάρχει και μια συλλογιστική πίσω από αυτό. Η οποία ενισχύεται από το γεγονός πως δύο φορές ο Παναθηναϊκός έχασε δύο παιχνίδια στο ΣΕΦ στις λεπτομέρειες. Κάποιες φορές αυτό μπορεί να σε «τσακίσει». Άλλες φορές μπορεί να σε κάνει να πιστέψεις: «Ξέραμε πως παίζαμε με μια σπουδαία ομάδα. Είναι κάτι που το έχχω ξαναπεί. Ο Ολυμπιακός απέδειξε και φέτος πως είναι μια από τις καλύτερες ομάδες της Ευρώπης. Το κίνητρο όμως ήταν υψηλό για εμάς. Νομίζω πως ήμασταν καλύτεροι σε όλη τη σειρά, εκμεταλλευτήκαμε την κούραση και το άδειασμα του Ολυμπιακού μετά το φάιναλ φορ της Ευρωλίγκας και νομίζω πως τα καταφέραμε όπως έπρεπε».
Ο ίδιος ήταν από τους βασικότερους συντελεστές αυτής της επιτυχίας. Κέρδισε το χρόνο του μέσα από την άμυνα, παράδοξο για έναν παίκτη με το δικό του επιθετικό ταλέντο και όταν χρειάστηκε και το επέτρεψαν οι συνθήκες, βγήκε μπροστά και στο άλλο μισό του γηπέδου. Και έγινε σύνθημα και στο ένα γήπεδο και στο άλλο. Άλλης λογικής στο καθένα: «Δεν κατηγορώ κανέναν. Ξέρω πως είναι τα πράγματα. Πολλές φορές όσο πιο αγαπητός είσαι από τη μία, τόσο μισητός είσαι από την άλλη. Αν εξαιρέσεις τα όσα έγιναν τα τελευταία λεπτά του πέμπτου τελικού, οι φίλοι του Ολυμπιακού δημιούργησαν μια πολύ καλή ατμόσφαιρα για την ομάδα τους. Ήμασταν καλύτεροι όμως, οπότε ό,τι κι αν έκαναν δεν μπορούσαν να βοηθήσουν περισσότερο για να φτάσει η ομάδα τους στη νίκη».
Αντιμετωπίζει με ψυχραιμία ότι έχει συμβεί και φέτος με τον ίδιο και τη δική του πορεία, από την αρχή ως τέλος: «Έχω ξαναπεί πως αυτό το επάγγελμα γενικότερα, έχει δυσκολίες. Πληρώνομαι αρκετά καλά για να αντιμετωπίζω και τα σωματικά και τα ψυχικά θέματα που δημιουργούνται και προκύπτουν. Έδειξα ότι είμαι εδώ και μπορώ να βοηθήσω και χαίρομαι που βοήθησα».
Δεν του αρέσει η ερώτηση, αλλά γίνεται έτσι κι αλλιώς. «Νιώθεις πως έδωσες κάποια απάντηση;» Παρά το ότι δεν του αρέσει αποκρίνεται: «Σε ποιον να απαντήσω; Είμαι 27 χρονών, παίζω στον Παναθηναϊκό, βγάζω αρκετά χρήματα να βοηθάω την οικογένεια και τους φίλους μου και δεν έχω να δώσω κάποια απάντηση σε κάποιον».
