Περνούν τα χρόνια σα νερό. Σε λίγες μέρες φεύγει το 2019 και μαζί του αφήνουμε πίσω μας μια ολόκληρη δεκαετία. Αυτή του 2010, στη διάρκεια της οποίας συνέβησαν ένα σωρό πράγματα. Και στο μπάσκετ. Ο χρόνος ρέει γρήγορα, ταυτόχρονα όμως είναι και πυκνός. Γεμάτος γεγονότα, στιγμές, πρόσωπα...
Σε αυτά τα πρόσωπα θα προσπαθήσουμε να εστιάσουμε. Κι όσο κι αν είναι δύσκολο να βάλεις περιορισμούς σε ό,τι συνέβη σε μια ολόκληρη δεκαετία, θα επιχειρήσουμε να φτιάξουμε μια πεντάδα από παίκτες που άφησαν έντονο το αποτύπωμά τους στο παγκόσμιο μπάσκετ από το 2010 μέχρι σήμερα. Θα προσπαθήσουμε να φτιάξουμε, δηλαδή, την καλύτερη πεντάδα της δεκαετίας.
Βασικό κριτήριο είναι η επιδραστικότητά τους, ο τρόπος που επηρέασαν την εξέλιξη των ομάδων τους και την ιστορία του αθλήματος μέσα σε αυτό το διάστημα. Και, προφανώς, τίποτα απ' όσα θα διαβάσετε δεν είναι γραμμένο στην πέτρα. Πάσα ένσταση γίνεται δεκτή.
ΛΕΜΠΡΟΝ ΤΖΕΪΜΣ
Υπάρχει μεγάλη κουβέντα σχετικά με το αν είναι αυτός ή ο Μάικλ Τζόρνταν ο κορυφαίος καλαθοσφαιριστής όλων των εποχών στον κόσμο. Δεν θα τοποθετηθούμε. Οι επιδόσεις αμφοτέρων στο παρκέ είναι ασύλληπτες, οι αθλητικές ικανότητες και το ταλέντο τους ανυπέρβλητο, ο Τζόρνταν έχει κερδίσει μεν περισσότερους τίτλους (έξι έναντι τριών), όμως ο Τζέιμς ακόμα συνεχίζει. Στο κάτω κάτω αυτά είναι και λίγο υποκειμενικά, ανάλογα δηλαδή με τα κριτήρια που βάζει κανείς για να κάνει την επιλογή του.
Εκείνο πάντως που έχει καταφέρει ο ΛεΜπρόν και δεν το είδαμε από τον Τζόρνταν ήταν η καταλυτική επίδρασή του σε περισσότερες της μίας ομάδες. Ο M.J. έγινε μύθος παίζοντας στους Σικάγο Μπουλς και μόνο σε αυτούς. Το πέρασμά του από την Ουάσιγκτον ήταν σύντομο, έγινε στο τελείωμα της καριέρας του και πέρασε απαρατήρητο. Αντίθετα, ο ΛεΜπρόν έχει παίξει σε τρεις διαφορετικές ομάδες και τις έκανε υπερδυνάμεις και τις τρεις.
Φεύγοντας από το Κλίβελαντ το 2010 πήγε στο Μαϊάμι και επανέφερε στην κορυφή τους Χιτ, που μετά τον τίτλο του 2006 είχαν μείνει μια φορά εκτός πλέι οφ κι άλλες τρεις είχαν αποκλειστεί από τον πρώτο γύρο. Την τετραετία που έμεινε στη Φλόριντα έπαιξε σε τέσσερις συνεχόμενους τελικούς με τους Χιτ και κέρδισε μαζί τους δύο τίτλους.
Επέστρεψε το 2014 στους Καβαλίερς, που είχαν καταρρεύσει μετά την αποχώρησή του. Τα επόμενα τέσσερα χρόνια τούς οδήγησε σε τέσσερις συνεχόμενους τελικούς και την κατάκτηση του πρώτου τίτλου σε οποιοδήποτε άθλημα στην ιστορία του Κλίβελαντ από το 1964!
Το καλοκαίρι του 2018 πήγε στο Λος Άντζελες για να αναστήσει τους θρυλικούς Λέικερς. Μετά την πρώτη αναγνωριστική σεζόν και με τη σημαντική προσθήκη του Άντονι Ντέιβις, φέτος οδηγεί την ομάδα από νίκη σε νίκη. Τα πλέι οφ, για πρώτη φορά μετά από το 2012, θεωρούνται σίγουρα κι από εκεί και πέρα... ποιος ξέρει τι γίνεται.
Εν ολίγοις, από το 2010 μέχρι σήμερα ο ΛεΜπρόν Τζέιμς έχει κερδίσει τρεις τίτλους, έχει παίξει σε οκτώ συνεχόμενους τελικούς με δύο διαφορετικές ομάδες κι έχει αναγεννήσει μία ακόμα. Το πιο σπουδαίο, ωστόσο, είναι πως από όποια ομάδα φεύγει εκείνη επί της ουσίας καταρρέει. Οι Καβαλίερς διαλύθηκαν δύο φορές επιστρέφοντας στις 20-25 νίκες. Οι Χιτ έπαιξαν μόλις δύο φορές στα πλέι οφ την τελευταία πενταετία. Κι αυτό δείχνει πόσο μεγάλη ήταν η επίδραση που άσκησε ο ΛεΜπρόν πάνω σε αυτές τις ομάδες. Είναι σίγουρα ο κορυφαίος εν ενεργεία καλαθοσφαιριστής του κόσμου.
ΣΤΕΦΕΝ ΚΑΡΙ
Πριν από αυτόν οι Γκόλντεν Στέιτ Ουόριορς ήταν μια μάλλον ανυπόληπτη ομάδα, που πάλευε να μπει στα πλέι οφ και τις περισσότερες φορές δεν τα κατάφερνε. Με αυτόν έγιναν δυναστεία. Βέβαια, για να τα λέμε όλα, καθοριστικό ρόλο σε αυτό έπαιξε η παρουσία του Στιβ Κερ στον πάγκο. Όταν τον προσέλαβαν οι Ουόριορς, το παιχνίδι του Κάρι εκτοξεύτηκε στα ύψη. Και μαζί το δικό τους.
Την πρώτη πενταετία του στην ομάδα (2009-2014) ο Κάρι πάλευε να βρει τον τρόπο με τον οποίο θα γινόταν ο ηγέτης της και θα την οδηγούσε στην κορυφή. Το μπόι του και τα όχι σπουδαία αθλητικά προσόντα του δεν τον βοηθούσαν να τα βάλει με τα θηρία, οπότε χρειαζόταν κάτι άλλο για να φτάσει στην κορυφή. Του το έδωσε ο Κερ με το που πήγε στο Όκλαντ το καλοκαίρι του 2014. Τον άφησε εντελώς ελεύθερο στο παρκέ να τον καθοδηγήσει η μεγάλη μπασκετική ευφυία και το ένστικτό του. Και ο Κάρι δεν ανταποκρίθηκε απλώς, άλλαξε όλο το παιχνίδι του μπάσκετ.
Από το καλοκαίρι του 2014 μέχρι το καλοκαίρι του 2019 οι Ουόριορς έπαιξαν σε πέντε συνεχόμενους τελικούς και κατέκτησαν τρεις τίτλους με τον Κάρι να είναι... ανεξέλεγκτος. Το παιχνίδι run-and-gun απέκτησε νέα διάσταση στο πρόσωπό του, διότι αυτός το τράβηξε έξω από τη γραμμή των 7,25μ. Το τρίποντο, ελέω Κάρι, έγινε σήμα κατατεθέν στο παιχνίδι των Ουόριορς, που επί της ουσίας σύστησαν στο παγκόσμιο μπάσκετ το περίφημο small ball. Την πεντάδα χωρίς ψηλούς. Τι να τους κάνεις άλλωστε τους ψηλούς όταν έχεις ακροβολισμένους πέντε σουτέρ στην περιφέρεια να "πυροβολούν" κατά ριπάς.
Το 2013 ο Στεφ Κάρι έκανε νέο ρεκόρ στην ιστορία του ΝΒΑ με 272 εύστοχα τρίποντα στη διάρκεια της κανονικής περιόδου. Τρία χρόνια αργότερα βελτίωσε το ρεκόρ αυτό στα 402 εύστοχα τρίποντα! Την ιδια χρονιά, το 2016, έγινε ο πρώτος παίκτης στην ιστορία του ΝΒΑ, που κέρδισε τον τίτλο του MVP της κανονικής περιόδου ομόφωνα. Ο Στεφ Κάρι άλλαξε τη μοίρα των Ουόριορς, άλλαξε το ίδιο το μπάσκετ κι αυτό δεν μπορεί να το αρνηθεί κανείς...
ΒΑΣΙΛΗΣ ΣΠΑΝΟΥΛΗΣ
Η απόφασή του να φύγει από τον Παναθηναϊκό το καλοκαίρι του 2010 για να πάει στον "αιώνιο" αντίπαλο Ολυμπιακό, συγκλόνισε τον οπαδικό μικρόκοσμο της Ελλάδας, αλλά ταυτόχρονα δημιούργησε μια νέα μεγάλη μπασκετική δύναμη στην Ευρώπη. Μέχρι τότε ο Ολυμπιακός ήταν μονίμως δεύτερος εντός και εκτός ελληνικών συνόρων. Με τον Σπανούλη έγινε πρωταθλητής. Εντός και εκτός ελληνικών συνόρων.
Πριν τον Σπανούλη οι αδελφοί Αγγελόπουλοι ξόδευαν πολύ μεγάλα ποσά για να φέρουν παίκτες που θα έκαναν τον Ολυμπιακό πρώτο, αλλά μάταια. Μόλις πήραν τον Σπανούλη άρχισαν τις... περικοπές. Δεν χρειαζόταν πια να ξοδεύουν ένα σκασμό λεφτά. Έφτανε ο "Kill-Bill".
Αυτή τη δεκαετία του Σπανούλη ο Ολυμπιακός κέρδισε δύο τίτλους στην Ευρωλίγκα, έπαιξε σε τέσσερα φάιναλ φορ και κέρδισε τρία πρωταθλήματα Ελλάδας. Τελευταία φορά που είχε τέτοιες επιδόσεις ήταν 20 χρόνια πριν, τη δεκαετία του '90. Ο Σπανούλης κέρδισε τίτλους και έπαιξε σε φάιναλ φορ της Ευρωλίγκας ως παίκτης του Ολυμπιακού με τρεις διαφορετικούς προπονητές. Τον Ίβκοβιτς, τον Μπαρτζώκα και τον Σφαιρόπουλο. Ήταν και παραμένει αυτός που κρατά την μπαγκέτα στο παρκέ και γύρω του περιστρέφεται όλη η ομάδα.
Ο Σπανούλης έφυγε από τον Παναθηναϊκό για να γίνει αυτός ο μοναδικός ηγέτης μιας ομάδας που θα κατακτά τίτλους και τα κατάφερε. Το είπε και το έκανε. Κι αυτό δείχνει όχι μόνο την κλάση του ως παίκτης, αλλά και την ποιότητα του χαρακτήρα του.
ΛΟΥΚΑ ΝΤΟΝΤΣΙΤΣ
Αν τον αποκαλέσεις παιδί-θαύμα, κινδυνεύεις να χαρακτηριστείς κοινότοπος και εκτός αυτού, να μην είσαι ούτε ακριβής. Διότι η περίπτωση του Ντόντσιτς υπερβαίνει ακόμα και αυτή την έννοια του θαύματος!
Πριν κλείσει τα 20 χρόνια του κατάφερε: α) να κερδίσει την Ευρωλίγκα με τη Ρεάλ, β) να αναδειχθεί πρωταθλητής Ευρώπης με την Εθνική Σλοβενίας, γ) να κερδίσει τρία πρωταθλήματα Ισπανίας με τη Ρεάλ! Κι όλα αυτά όχι ως κομπάρσος, αλλά ως μεγάλος πρωταγωνιστής, πράγμα που αποδεικνύεται από το ότι αναδείχθηκε: α) MVP της κανονικής περιόδου, αλλά και του φάιναλ φορ της Ευρωλίγκας το 2018, όταν το κατέκτησε με τη Ρεάλ, β) μέλος της καλύτερης πεντάδας του Ευρωμπάσκετ του 2017, όπου κέρδισε το χρυσό με τη Σλοβενία, γ) MVP της Liga ACB όταν κέρδισε το πρωτάθλημα με τη Ρεάλ!
Όλα αυτά πριν κλείσει τα 20 χρόνια του. Νωρίτερα από κάθε άλλο παιδί-θαύμα, νωρίτερα ακόμα και από τον θρυλικό Τόνι Κούκοτς, που κέρδισε τρία Ευρωπαϊκά πρωταθλήματα σερί με την Γιουγκοπλάστικα απο 21 έως 23 ετών.
Κι όταν έκλεισε τα 20 χρόνια του τον περασμένο Φλεβάρη, είχε ήδη βάλει πλώρη για ρούκι της χρονιάς στο ΝΒΑ, τίτλο τον οποίον κέρδισε τον Ιούνιο έχοντας μέσους όρους πάνω από 20 πόντους, 5 ριμπάουντ και 5 ασίστ στην παρθενική του σεζόν.
Και αυτή τη σεζόν συνεχίζει ακάθεκτος. Κάνει το ένα τριπλ νταμπλ μετά το άλλο, αυτή τη φορά σκοράροντας 30 και 40 πόντους, και οι Μάβερικς έχουν γίνει πλέον η δική του ομάδα. Μετά από τρία χρόνια οι Μαβς έχουν νικηφόρο ρεκόρ και πάνε φουλ για επιστροφή στα πλέι οφ και στο Ντάλας έχουν ήδη αρχίσει να ξεχνούν τον Ντιρκ Νοβίτσκι. Ακούγεται λίγο... ιερόσυλο, αλλά κατά κάποιον τρόπο συμβαίνει. Ο Λούκα Ντόντσιτς δεν αφήνει κανένα να αναπολήσει τον Γερμανό αποδεικνύοντας με τον πλέον εμφατικό τρόπο ότι και η δεκαετία του 2020 θα είναι δική του.
ΝΑΝΤΟ ΝΤΕ ΚΟΛΟ
Το πέρασμά του από το ΝΒΑ και τους Σαν Αντόνιο Σπερς στην αρχή της δεκαετίας δεν έχει να εμφανίσει κάτι αξιοσημείωτο, τον βοήθησε όμως να αποκτήσει τις παραστάσεις εκείνες που του επέτρεψαν να επιστρέψει στην Ευρώπη και να κάνει τη διαφορά. Στην ΤΣΣΚΑ έφτασε στο απόγειο της καριέρας του, βοηθώντας την αποφασιστικά να διακόψει την οκταετή "ξηρασία" και να κερδίσει δύο τρόπαια Ευρωλίγκας το 2016 και το 2019.
Την πενταετία που έμεινε στη Μόσχα αναδείχθηκε MVP της σεζόν, πρώτος σκόρερ και τρεις φορές μέλος της καλύτερης πεντάδας, ενώ ήταν μόνιμα ανάμεσα στους καλύτερους σκόρερ της διοργάνωσης, σημειώνοντας σταθερά πάνω από 14 πόντους ανά αγώνα και ξεπερνώντας τους 19 τη διετία 2015-17.
Πρωταγωνίστησε επίσης με την Εθνική Γαλλίας κερδίζοντας χρυσό, ασημένιο και χάλκινο μετάλλιο σε Ευρωμπάσκετ (2013, 2011, 2015 αντίστοιχα), το 2015 μάλιστα ήταν μέλος της καλύτερης πεντάδας του τουρνουά, ενώ έπαιξε και διακρίθηκε σε δύο ολυμπιακά τουρνουά, το 2012 στο Λονδίνο και το 2016 στο Ρίο.
Είναι ένας παίκτης που έχει αφήσει το αποτύπωμά του στο ευρωπαϊκό μπάσκετ με την ευφυία και την ξεχωριστή έφεσή του στο σκοράρισμα, αλλά και χάρη στις ηγετικές ικανότητές του. Η ΤΣΣΚΑ της πενταετίας 2014-2019 ήταν η δική του ομάδα...
