Και όμως άφησε το στίγμα του

Αν μη τι άλλο πιάνοντας κάποιος το θέμα “Ντέηβιντ Μπλάτ” δεν μπορεί πρώτα απ’ όλα να μην ασχοληθεί με το ανθρώπινο θέμα και δεν εννοούμε το πρόβλημα υγείας. Ο Ντέηβιντ Μπλάτ είναι ένας υπέροχος άνθρωπος, γεμάτος ιδέες, κέφι για τη ζωή και το μπάσκετ. Ναι - αγωνιστικά – στην ιστορία των Ερυθρολεύκων θα περάσει ως ένας από τους πλέον αποτυχημένους προπονητές αλλά το ποτήρι δεν είναι πάντα μισοάδειο. Μέσα από μια πολύ δύσκολη προσωπική συνθήκη (που θέλησε πρώτα απ’ όλα να μοιραστεί με τους παίκτες του και μετά με όλο τον κόσμο) διαχειρίστηκε τη μεγαλύτερη κρίση επί εποχής των αδελφών Αγγελόπουλων χωρίς καν να έχει την εμπειρία των ελληνικών πεπραγμένων όπως θα είχε ένας Ελληνας προπονητής, ένας εκ των προκατόχων του για παράδειγμα (Σφαιρόπουλος και Μπαρτζώκας). Είναι αλήθεια ότι οι προσδοκίες του κόσμου (και όχι μόνο) όταν ήρθε ο κόουτς Μπλάτ ήταν μεγάλες, πολύ απλά γιατί σε όσες ομάδες είχε δουλέψει είχε αφήσει – συνήθως- εξαιρετικό έργο. Ιδιαίτερα το πρωτάθλημα Ευρώπης με τη Ρωσία το 2007 και με τη Μακάμπι το 2014 έχουν περάσει στους μπασκετικούς άθλους γενικότερα της σύγχρονης ιστορίας και στη συνέχεια – λιγότερο - το Eurocup με τη Νταρουσάφακα. Ακόμα και στην περσινή δύσκολη (και σαφώς αποτυχημένη σε αποτελέσματα αλλά και επιλογές παικτών) χρονιά μέχρι να ξεσπάσει η...μπόρα τον Ολυμπιακό τον είχε για τα καλά όχι απλά μέσα στο παιχνίδι της πρόκρισης στα πλέι οφ της Ευρωλίγκας, αλλά στη διεκδίκηση και πλεονεκτήματος έδρας, δηλαδή 4ης θέσης ! Στο δε ελληνικό πρωτάθλημα όλα – ως είθισται – θα κρίνονταν στα πλέι οφς. Η απόφαση των αδελφών Αγγελόπουλων για την αποχώρηση από τα ελληνικά δρώμενα ξάφνιασε τον Μπλάτ που είχε τις ενστάσεις του (για τον τρόπο αντίδρασης) αλλά στήριξε 101% την απόφαση της διοίκησης. Ομως δεν μπόρεσε να κρατήσει την ομάδα όταν ξέσπασαν και τα γύρω γύρω (με τη διαμαρτυρία των παικτών για τα χρωστούμενα, τα ηχητικά κλπ) και αυτό δεν είχε να κάνει με την αστοχία «υλικού». Οταν άρχισαν τα εξωαγωνιστικά θέματα, ο Μπλάτ είχε την ομάδα στο 12-7 στην Ευρωλίγκα και δεν θα χανόταν με τίποτα η είσοδος στα πλέι οφ, αυτό είναι ξεκάθαρο και δεν μπορεί να του χρεωθεί. Από εκεί και πέρα οι επιλογές – στοιχήματα (Ουίλιαμς-Γκός, ΛεΝτέι, Τουπάν και Τίμα) δεν του βγήκαν δείχνοντας κάποιοι ότι έχουν προοπτική αλλά ο Ολυμπιακός δεν είχε την πολυτέλεια να τους περιμένει να «ωριμάσουν» 2-3 χρόνια. «Με ρωτάτε αν μπορεί να ηγηθεί της ομάδας ο Γκός, αλλά δεν με έχετε ρωτήσει αντίστοιχα για τον Πρίντεζη» υπερασπίστηκε κάποια στιγμή την επιλογή του για τον Αμερικανό γκάρντ. Ενας άνθρωπος που φημιζόταν για τις επιλογές ξένων και δη των Αμερικανών. Στη Νταρουσάφακα, είχε επιλέξει στο ρόστερ τον Αμερικανό γκαρντ, Μπραντ Ουοναμέικερ, ο οποίος ακολούθως συνέχισε στη Φενέρμπαχτσε, τον φετινό MVP του Φάιναλ Φορ με την ΤΣΣΚΑ, Γουίλ Κλάιμπερν, αλλά και τον Γάλλο πάουερ-φόργουορντ, Αντριέν Μοερμάν, ο οποίος φέτος έφτασε έως και τον τελικό της Ευρωλίγκας με την Εφές. Οπως και τον Λετονό Νταϊρίς Μπερτάνς, ο οποίος πλέον παίζει στο ΝΒΑ με τους Πέλικανς. Στη Μακάμπι είχε φέρει τον νυν άσο του Παναθηναϊκού Ταϊρις Ράις και τον “απογείωσε” καθώς αναδείχθηκε mvp του φάιναλ φορ του 2014 οδηγώντας την ομάδα του στον τίτλο ενώ εκεί ξεπετάχτηκε και ο Χίκμαν. Ηταν η πρώτη φορά στον Ολυμπιακό που είχε τόσες αστοχίες κάτι που παραδέχτηκε μέσα στη σεζόν. Ο Τουπάν δεν έπαιξε καν για αυτόν εγκαταλείποντας την ομάδα ενώ και ο ίδιος ο Αμερικανοισραηλινός ασχολιόταν περισσότερο με τον ελληνικό κορμό ! «Οπου και αν πάω στη συνέχεια της καριέρας μου μετά τον Ολυμπιακό θα πάρω μαζί μου τον Γιώργο Μπόγρη» είχε δηλώσει με σιγουριά στα μέσα της σεζόν και το καλοκαίρι ήταν από τους πρώτους που «έκοψε» από το ρόστερ (!) χωρίς να του δίνει ευκαιρίες όπως και τον Δημήτρη Αγραβάνη. Στο παιχνίδι με τη Φενέρ είχε δώσει την τελευταία επίθεση στον άπειρο Ουίλιαμς-Γκος και όχι στον Σπανούλη (οι Τούρκοι πήραν τη νίκη στο ΣΕΦ) τον οποίο στο συναρπαστικό παιχνίδι με τη Μπασκόνι που κρίθηκε στην παράταση τον είχε βάλει μόλις 11 λεπτά. «Δεν ήταν το πλάνο να παίξει 11 λεπτά. Απλώς κοουτσάρω όπως θεωρώ ότι έτσι θα έχουμε περισσότερες πιθανότητες να κερδίσουμε. Χρησιμοποίησα πεντάδες με μεγαλύτερο μέγεθος, που στην άμυνα θα λειτουργούσαν καλύτερα. Το έκανα και στο ματς με τη Φενέρ, αλλά χάσαμε. Είναι ασυνήθιστο να παίζει 11 λεπτά Έχω προπονήσει κάποιους πολύ μεγάλους παίκτες και ο Σπανούλης είναι από τους κορυφαίους. Όμως αν νιώσω ότι πρέπει να τον αποσύρω στον πάγκο, αυτό θα κάνω» είχε δικαιολογήσει την απόφασή του. Προσπάθησε να…απογαλακτίσει τον Ολυμπιακό από το να έχει ανάγκη να στηρίζεται κυρίως στον αρχηγό του αλλά οι παίκτες που είχε επιλέξει (πολύ περισσότερο δε οι εφετινοί) δεν μπορούσαν να υποστηρίξουν το ρόλο σε καμμία περίπτωση. Ηθελε επίσης να μη βασίζεται στην άμυνα, αλλά στο γρήγορο και θεαματικό μπάσκετ ο Ολυμπιακός κάτι που έκανε στα πρώτα παιχνίδια στην Ευρωλίγκα αλλά δεν το ολοκλήρωσε. «Δεν παίξαμε το μπάσκετ που ήλπιζα να παρουσιάζουμε, ειδικά μετά το μέσο της σεζόν. Είναι ευθύνη μου. Δεν κατάφερα να φέρω την ομάδα εκεί που θα ήθελα» παραδέχτηκε αργότερα. Αν και είναι χαρισματικός επικοινωνιακά και αρχικά κέρδισε σχεδόν όλους τους παίκτες του, όταν άρχισαν όμως τα διάφορα θέματα (και προσωπικά αλλά και για την ομάδα) άρχισε να χάνει και αυτός την επαφή που είχε. Με τους παίκτες ήταν εξαιρετικά κόσμιος ακόμα και μετά από ήττες όπως στην Τουρκία από τη Νταρουσάφακα ή στην Ισπανία απο τη Γκράν Κανάρια. Η εξαίρεση στον κανόνα ήρθε μετά την κατάρρευση του Ολυμπιακού (στο παιχνίδι που είχε και ο ίδιος το άτυχο περιστατικό όπου έπεσε μετά από σύγκρουση με παίκτη) στο δεύτερο ημίχρονο στο Κάουνας με τη Ζαλγκίρις όπου ο Μπλάτ ξέσπασε στα αποδυτήρια: «Δεν έχω πρόβλημα, σας διώχνω κι όλους. Όποιος δε μπορεί σπίτι του. Αυτά που ξέρετε, τελειώσανε. Θα έχετε πρόβλημα, αυτό που δείξατε ήταν για λύπηση και για λύπηση ήταν η ομάδα όπως κατέληξε το παιχνίδι. Ξέρετε πολύ καλά για ποιους μιλάω» ! Το πρόβλημα υγείας τον κλόνισε, τον δυσκόλεψε αφάνταστα αλλά δεν τον λύγισε και πρόσφατα στην πρώτη της ομάδας για τη νέα χρονιά σε ένα πηγαδάκι με τους εκπροσώπους του Τύπου ήταν απόλυτος: “Περιμένω ακόμα πιο σκληρές ερωτήσεις εφέτος. Δεν θέλω κανείς να βλέπει πίσω από μένα το πρόβλημα υγείας, αλλά να με κρίνει αυστηρά για το ότι παρουσιάζει η ομάδα μου στο γήπεδο”. Παραμονές του αγώνα με τη Ρεάλ Μαδρίτης στο ΣΕΦ τον περασμένο Νοέμβριο (όπου ο Ολυμπιακός έσπασε το αήττητο τότε 8 αγώνων της “Βασίλισσας”) στη media day ο κόουτς Μπλάτ ρωτήθηκε εάν έχει σκοπό να πάρει παίκτη ο Ολυμπιακός. «Είναι δεδομένο και να ξέρετε ότι αν μείνει ελεύθερος ο Κέβιν Ντουράντ από τους Γκόλντεν Στέιτ θα τον πάρουμε σίγουρα. Είναι ο παίκτης που θέλω. Ξέρετε με είχαν ρωτήσει εάν παίρνουμε έναν παίκτη για τον οποίο δεν ήξερά. Ναι και σας το λέω εγώ που θεωρώ ότι ξέρω αρκετά καλά την αγορά και τους παίκτες. Πάντα μαθαίνεις» είχε πει με νόημα. Στην κουβέντα κέρδιζε πάντα τον συνομιλητή του και είχε τον τρόπο. Ευγενής, καλλιεργημένος και καταρτισμένος απόλυτα για το αντικείμενο. Δεν του βγήκε προπονητικά και στο ελληνικό πρωτάθλημα δεν μπόρεσε να προσρμοστεί το ίδιο με την Ευρωλίγκα εξ’ ου και νίκες στην κόψη του ξυραφιού ή και μετά από παράταση όπως στην Κύμη, στο Λαύριο στο Χολαργό. Η προσωπικότητά του θα λείψει 1000% απο το ελληνικό μπάσκετ και ας μην μπόρεσε να πετύχει κάτι αξιόλογο. Είναι ίσως η μοναδική περίπτωση προπονητή χωρίς διάκριση (τίτλο) που θα έχει αφήσει τόσο έντονα το στίγμα του στον Ολυμπιακό, ως προσωπικότητα και πάνω απ’ όλα ως άνθρωπος. Να είσαι πάντα καλά κόουτς Μπλάτ.