Το «ταξίδι» της Εθνικής Ελλάδας στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Κίνας ολοκληρώθηκε νωρίτερα απ' ό,τι περιμέναμε και η Βραζιλία ήταν εκείνη που έβαλε επί της ουσίας φρένο στο όνειρο, όχι όμως επειδή υποχρέωσε το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα σε ήττα στον πρώτο γύρο.
Η συνάντηση της δεύτερης αγωνιστικής της πρώτης φάσης μεταξύ της «επίσημης αγαπημένης» και της «σελεσάο» δεν εξελίχτηκε όπως περιμέναμε κι όπως φαινόταν μέχρι το φινάλε του πρώτου ημιχρόνου. Το αρνητικό αυτό αποτέλεσμα δημιούργησε πίεση και άγχος στους διεθνείς και σύμφωνα με τους περισσότερους αποτέλεσε την αιτία του αποκλεισμού. Οι Βραζιλιάνοι όμως «καταδίκασαν» τη «γαλανόλευκη» σε αποκλεισμό, μερικές ημέρες αργότερα, όταν επί της ουσίας έχασαν κι αυτοί το τρένο της πρόκρισης στα προημιτελικά.
Έχοντας κάνει ένα εμφατικό τρία στα τρία στην πρώτη φάση, οι Νοτιοαμερικάνοι μάλλον υπερεκτίμησαν τις δυνατότητές τους. Μία νίκη απέναντι στην Τσεχία, στην πρεμιέρα της δεύτερης φάσης θα τους έστελνε στους «8», χωρίς να χρειαζόταν να περίμεναν τον αγώνα τους με τις ΗΠΑ. Εκεί όμως ο υπερόπτης και προκλητικός Άτσο Πέτροβιτς -ο οποίος έδειξε έλλειψη σεβασμού προς την Ελλάδα και τον Γιάννη Αντετοκούνμπο- και οι παίκτες του την... πάτησαν. Όχι απλά δεν νίκησαν τους καλοδουλεμένους Τσέχους, αλλά διασύρθηκαν, με το τελικό 93-71 να κρίνεται... κολακευτικό.
Από εκεί λοιπόν που όλοι οι Έλληνες περίμεναν την «έκπληξη» από τους Τσέχους για να μείνει ζωντανή η ομάδα του Θανάση Σκουρτόπουλου, η τραγική εμφάνιση των Βραζιλιάνων έφερε την Ελλάδα στη δυσάρεστη θέση να αναζητά νίκη με διαφορά 12 πόντων στην τελευταία αγωνιστική.
Με απλά λόγια κι επειδή ένα... στραβοπάτημα σε μία διοργάνωση διάρκειας δύο εβδομάδων δεν είναι τόσο απίθανο, ο διασυρμός της Βραζιλίας -που ήταν φαβορί για τη νίκη απέναντι στην Τσεχία- έφερε την εθνική μας ομάδα μπροστά σ' ένα «βουνό» που έπρεπε να ανέβει. Κι αυτή η ζημιά ήταν μεγαλύτερη από την ήττα στην πρώτη φάση όπως λένε οι περισσότεροι.
Η Τσεχία είναι μία ομάδα που πλην του σπουδαίου Τόμας Σατοράνσκι αποτελείται από παίκτες οι οποίοι δεν... τρομάζουν. Είναι όμως ένα σύνολο καλοδουλεμένο με αθλητές οι οποίοι έχουν περάσει αρκετές σεζόν στο ίδιο κλαμπ (Νίμπουρκ) κι έχοντας τον ίδιο προπονητή, τον Ρόνεν Γκίνζμπουργκ. Παρ' όλα αυτά δεν έχει τις προσωπικότητες που έχει η δική μας Εθνική.
Ο Θανάσης Σκουρτόπουλος έστω και καθυστερημένα αποφάσισε να παίξει με το σχήμα που είχε μαζί στο παρκέ τους Καλάθη και Σλούκα κι αποδείχτηκε ότι έκανε πολύ μεγάλο λάθος που επέμεινε μέχρι το τελευταίο παιχνίδι στην πεντάδα με τους δύο «Παπ» στα φτερά, καθώς η ομάδα ναι μεν ήταν αποτελεσματική στην άμυνα, αλλά στην επίθεση υπήρχε τεράστιο κι ολοφάνερο πρόβλημα.
Παρ' όλα αυτά το παιχνίδι έφτασε εκεί που ήθελε η «γαλανόλευκη», όμως σ' εκείνο το σημείο οι διαιτητές είχαν άλλη άποψη. Η πικρή γεύση που μένει αφορά κυρίως τις προοπτικές που είχε αυτή η έκδοση της Εθνικής Ελλάδας, διότι στα παρκέ της Κίνας η απόδοση ήταν συνολικά κατώτερη του αναμενόμενου. Αυτό πάντως δεν δίνει κανένα δικαίωμα στους «γκρι» να κρίνουν αγώνες, ούτε όμως στους «ειδικούς» να προσπαθούν να πείσουν ότι... τόσο μπορούσε η «επίσημη αγαπημένη» και να μειώνουν τους παίκτες τους οποίους οι ίδιοι αποθέωναν πριν από είκοσι μέρες μετά το τουρνουά «Ακρόπολις» κι έκαναν λόγο για μετάλλιο.
Πλέον η επόμενη μέρα -πάντα υπάρχει τέτοια ανεξάρτητα αν θα πετύχεις ή όχι- αναμένεται με ιδιαίτερο ενδιαφέρον και το σίγουρο είναι ότι ο προβληματισμός που θα υπάρξει δεν πρέπει να οδηγήσει σε... μηδενισμό.
