Η ιστορία θα γράψει ότι επί εποχής των αδελφών Αγγελόπουλων ο Ολυμπιακός υποβιβάστηκε στην Α2.
Αυτό είναι το ένα δεδομένο και σαφώς θα ακολουθεί τους δύο προέδρους (ανεξάρτητα από τη μεγάλη προσφορά τους στην ομάδα της καρδιάς τους την οποία και αναγέννησαν) για μια ζωή.
Από την άλλη πλευρά, είναι στο χέρι τους να αντιστρέψουν – σε μεγάλο βαθμό – αυτό το μούδιασμα που ένοιωσαν πολλοί φίλοι του Ολυμπιακού μετά την απόφαση τους ΑΣΕΑΔ.
Ναι, μπορεί οι περισσότεροι (τουλάχιστον εκ των φανατικών) οπαδοί των Ερυθρολεύκων να στήριξαν από την πρώτη στιγμή τα δύο αδέλφια στο #mexri telous όμως και ένα μεγάλο μέρος του κόσμου θλίβεται με αυτή την εξέλιξη και πρόκειται γενικότερα για φίλους του μπάσκετ και όχι μόνο Ολυμπιακούς.
Ομως όπως είχαμε αναφέρει και νωρίτερα, είναι η πρώτη φορά από τη στιγμή που ο Παναγιώτης και ο Γιώργος Αγγελόπουλος πήραν μία τόσο σημαντική απόφαση και τη στήριξαν μέχρι τέλους αιφνιδιάζοντας φίλους και αντιπάλους.
Το τάιμινγκ (προσωπική καθαρά άποψη) έχουμε ξαναπεί ότι δεν ήταν καλό με τον τρόπο που έγινε και τη χρονική στιγμή και κυρίως από το γεγονός ότι δεν είχε προασπιστεί όλο αυτό, ώστε η ομάδα να μείνει απερίσπαστη χωρίς να βγαίνουν ηχητικά, παράπονα με καθυστερήσεις πληρωμών κ.λπ.
Από την άλλη πλευρά οι δύο πρόεδροι αναλαμβάνουν όλη τη ευθύνη αυτού του εγχειρήματος, απλά πλέον βρίσκονται σε μονόδρομο εάν θέλουν να κρατήσουν ζωντανό τον πυρήνα του Ερυθρόλευκου κόσμου και να μην παίζουν μεταξύ συγγενών και φίλων στην ελκυστική Ευρωλίγκα.
Ο χρόνος κυλάει (αν και αυτό δεν λέει απαραίτητα κάτι) και κυρίως πιέζει για να αρχίσει το στήσιμο της νέας – πιθανόν και με την προσθήξη ενός περισσότερου ξένου λόγω Ευρωλίγκας – ομάδας.
Διότι δεν είναι μόνο αυτοί που θα πρέπει να έρθουν, αλλά χρονικά φτάνει στο τέλος η προθεσμία για το υπάρχον έμψυχο υλικό σιγά σιγά και θα πρέπει να ανακοινωθούν αποφάσεις διοίκησης και προπονητή.
Η δημιουργία μιας ελκυστικής (αγωνιστικά κυρίως) και ανταγωνιστικής ομάδας που θα μπορεί να διεκδικήσει την επιστροφή της στα φάιναλ φορ μετά από μια διετία ανομβρίας φαντάζει ως μονόδρομος και πλεον με πιο ξεκάθαρα τα πράγματα (τελεσίδικες αποφάσεις από το ΑΣΕΑΔ) ο σχεδιασμός μπορεί να προχωρήσει πλέον με πιο γρήγορα βήματα.
Το αν θα αλλάξει κάτι στο ελληνικό μπάσκετ (όχι προς το χειρότερο, διότι αυτό είναι βέβαιο για την ποιότητα και την ανταγωνιστικότητα του πρωταθλήματος) θα το ξέρουμε ίσως μετά από μήνες, ενώ στο πλήρωμα του χρόνου θα κριθεί και η απόφαση-τομή των προέδρων, που ανεξάρτητα από το αν ήταν (και αποδειχθεί) σωστή ή λάθος, ήθελε σίγουρα κότσια.
