Η Σαραγόσα αποτελεί μία εκ των μεγαλύτερων εκπλήξεων στο ευρωπαϊκό μπάσκετ για φέτος, καταφέρνοντας να προκαλέσει «σοκ» στο ισπανικό πρωτάθλημα με τον αποκλεισμό της Μπασκόνια, δείχνοντας πως μια νέα δύναμη ανέτειλε στην χώρα της Ιβηρικής Χερσονήσου. Το Basketa.gr αναλύει το πώς έφτασε η ομάδα της Αραγονίας στις τέσσερις κορυφαίες της ACB.
Τόσα χρόνια είναι συγκεκριμένες οι δυνάμεις, που έχουμε συνηθίσει στο ισπανικό πρωτάθλημα. Συμβαίνει σε κάθε χώρα να υπάρχουν παραδοσιακά ομάδες, που πρωταγωνιστούν και θα πρωταγωνιστούν. Ποιες έχουμε συνήθως, λοιπόν, στο μυαλό μας; Τη Ρεάλ Μαδρίτης και την Μπαρτσελόνα αρχικά, την Μπασκόνια στη συνέχεια, άντε από κοντά και τη Βαλένθια, που έχει σταθεροποιηθεί σε ένα Top-4 στο μυαλό μας. Η ACB, όμως, προσφέρεται για επιτυχία σε όποιον παρουσιάζει κάτι συγκεκριμένο, οργανωμένο, συντεταγμένο πάνω στο παρκέ, έχοντας βρει τα σωστά «υλικά» για να τα καταφέρει.
Την περσινή σεζόν ήταν η εξαιρετική Γκραν Κανάρια του Λουίς Κασιμίρο, που απέκλεισε μέσα στο σπίτι τους τις «Νυχτερίδες». Φέτος, ήρθε η ώρα για μια λίγο μεγαλύτερη έκπληξη από αρκετά πιο μακριά και, συγκεκριμένα, εκεί όπου κάποτε ήταν το θρυλικό βασίλειο της Αραγονίας. Η Σαραγόσα είναι η ομάδα αυτή, που έκανε λίγο πιο όμορφη τη ζωή των φίλων του μπάσκετ, με μια εξαιρετική χρονιά που την έφερε στην 6η θέση στο πρωτάθλημα, όμορφο παιχνίδι και φτάνοντας στο σημείο να αποκλείσει ομάδα, που σταθερά πρωταγωνιστεί στην Ευρωλίγκα, με την Μπασκόνια να πέφτει θύμα «σοκ».
Η πορεία αυτή του συνόλου του Πορφίριο Φισάκ, βέβαια, μόνο τυχαία δεν είναι και το Basketa.gr εξηγεί το πώς έφτασε η Σαραγόσα στις 4 κορυφαίες ομάδες του ισπανικού πρωταθλήματος.
Από τη Σενεγάλη... με αγάπη
Ο Πορφίριο Φισάκ μπορεί να μην είναι από τους πιο διάσημους Ισπανούς τεχνικούς, έχει τις επιτυχίες του. Άνοδο με την Χιπουσκόα το 2006 από την 6η θέση της LEB Oro στην κανονική περίοδο, παρουσία στο Κύπελλο το 2011 με τη Βαγιαδολίδ, νέα άνοδος με την Χιπουσκόα το 2017 και παρουσία στο προσεχές Παγκόσμιο Κύπελλο της Κίνας, ως ομοσπονδιακός τεχνικός της Εθνικής Σενεγάλης.
Η διοίκηση της Σαραγόσα του έδωσε τον χρόνο και τον χώρο να κάνει τις κινήσεις του, ώστε να δημιουργήσει ένα ρόστερ με... χαμηλούς τόνους στους στόχους του, έχοντας όμως τη δυνατότητα του «μπαμ». Πήρε έμπειρους αθλητές, του βγήκαν μερικά στοιχήματα, όπως το να δώσει πρωταγωνιστικό ρόλο στον Σταν Οκόγιε και η επιτυχία είναι πραγματικότητα για τη Σαραγόσα, αν και μάλλον θα μείνει με το... κρίμα της μη διεκδίκησης θέσης για την Ευρωλίγκα.
Έλαμψε το «άστρο» του Σταν
Αν κάποιος παίκτης έκανε το μεγάλο άλμα σε αυτή την ομάδα, ήταν ο Σταν Οκόγιε. Μετά από 5 χρόνια, που πέρασε κυρίως στην Ιταλία, χωρίς να γίνει διάσημο το όνομά του, ο Φισάκ εντόπισε τον Σταν Οκόγιε και του εμπιστεύτηκε ρόλο μεταξύ των ηγετών. Ήταν μια κίνηση-στοίχημα, αν μη τι άλλο, που όμως έχει κάνει... όλη την Ισπανία να μιλά για τον Αμερικανονιγηριανό φόργουορντ, περιμένοντας ίσως μια σπουδαία μεταγραφή προσεχώς.
Με μέσο όρο 14.8 πόντων και 5.1 ριμπάουντ ανά αγώνα, καθορίζοντας την πορεία αυτής της ομάδας, ο Οκόγιε κατάφερε να γίνει το «πρώτο βιολί» και να γίνει ο απόλυτος πρωταγωνιστής στην νικηφόρα σειρά με την Μπασκόνια. Η τύχη λένε πως ευνοεί τους τολμηρούς και η διοίκηση της Σαραγόσα, μετά τον προπονητή, δικαιώθηκε και στην επιλογή για τον «αστέρα» της, ρισκάροντας και πετυχαίνοντας.
Ο Μπο, ο Φραν και τα άλλα παιδιά
Για να καταφέρεις να πάρεις τα στοιχήματα, βέβαια, πρέπει να έχεις ως στήριγμα, άτομα που ξέρουν τα δύσβατα μονοπάτια. Και στη Σαραγόσα δεν το αγνόησαν, έχοντας στο ρόστερ μια σειρά από «μπαρουτοκαπνισμένους» παίκτες. Ο Μπο ΜακΚάλεμπ και ο Ρενάλντας Σειμπούτις στην περιφέρεια, καθώς και οι Φραν Βάσκεθ-Λατάβιους Ουίλιαμς στη ρακέτα, ήταν απόλυτα εύστοχες προσθήκες, για να υποστηριχθούν οι προσπάθειες του Φισάκ και να αναδειχθεί σε ηγέτη ο Οκόγιε.
Όλοι τους έκαναν ένα «βήμα» πίσω, έχοντας μια σημαντική προσωπικότητα και η επιτυχία ήρθε. ΜακΚάλεμπ και Σειμπούτις σκοράρουν μαζί 19.8 πόντους ανά αγώνα με 5.8 ασίστ, ενώ Βάσκεθ και Ουίλιαμς έχουν ομού 13.6 πόντους και 9.1 ριμπάουντ. Αυτοί οι παίκτες ήταν οι εγγυήσεις, για να ανελιχθεί η ομάδα τους και δύο άτομα, που δεν είχαν την ίδια αναγνωρισιμότητα στον χώρο, όσο οι προαναφερθέντες τέσσερις.
