Ο Ολυμπιακός το πήγε τελικά μέχρι τέλους. Δεν κατέβηκε να αγωνιστεί στον πρώτο αγώνα των πλέι οφ με τον Παναθηναϊκό στο ΟΑΚΑ και με την εφαρμογή από τον αθλητικό δικαστή της ειδικής προκύρυξης του πρωταθλήματος, η οποία στο άρθρο 5 προβλέπει ξεκάθαρα πως όποια ομάδα δεν αγωνιστεί σε έναν αγώνα πλέι οφ υποβιβάζεται στην Α2, θα πέσει.
Για πρώτη φορά μετά από 52 χρόνια (η σεζόν 1966-67 ήταν η τελευταία του στην τότε Β' Εθνική) ο Ολυμπιακός θα υποβιβαστεί στη δεύτερη τη τάξει εθνική κατηγορία.
Η εκκρεμότητα που υπάρχει με τις δύο προσφυγές των "ερυθρολεύκων" στο ΑΣΕΑΔ δεν έχει καμία σημασία. Ακόμα κι αν οι προσφυγές γίνουν δεκτές (η δεύτερη, αυτή για την επικύρωση της βαθμολογίας, θα εκδικαστεί στις 13 Ιουνίου και η απόφαση θα βγει το νωρίτερο στο τέλος Ιουνίου, όταν όλο το μπάσκετ θα βρίσκεται στις παραλίες), ακόμα κι αν το φετινό πρωτάθλημα τιναχθεί οριστικά στον αέρα, ακόμα κι αν μετά από ενδεχόμενες νομικές καραμπόλες οι "ερυθρόλευκοι" δεν πέσουν τελικά, η ουσία δεν αλλάζει.
Οι σημερινοί ιδιοκτήτες της ΚΑΕ αποφάσισαν να ρίξουν τον Ολυμπιακό στην Α2. Με τη σύμφωνη γνώμη των οργανωμένων οπαδών του συλλόγου, που έχει κι αυτό τη σημασία του.
Είναι μια απόφαση σε μεγάλο βαθμό ακατανόητη. Με την "παντιέρα της επανάστασης", που σήκωσε τον περασμένο Φεβρουάριο, ο Ολυμπιακός κατάφερε να πετύχει μια πρώτη νίκη στον αγώνα που, όπως λένε οι άνθρωποί του, κάνει για ανατροπή του συστήματος στο επαγγελματικό μπάσκετ στην Ελλάδα. Κατάφερε να βάλει στο τραπέζι το θέμα της διαιτησίας, που έμοιαζε να είναι ταμπού το προηγούμενο διάστημα, καθώς κανείς στη λίγκα δεν τολμούσε να ακουμπήσει.
Οι φωνές για την ανάγκη δρομολόγησης μεγάλων αλλαγών όχι μόνο στη σύνθεση της ΚΕΔ, αλλά και στο συνολικό μοντέλο ορισμού και ελέγχου των διαιτητών, πλήθυναν μέσα στον ΕΣΑΚΕ, ομάδες όπως ο Προμηθέας, ο Άρης, η ΑΕΚ κ.ά. τάχθηκαν υπέρ μιας σταδιακής μετατροπής της διαιτησίας σε επαγγελματική, στηρίζοντας κατ' ουσία το βασικό αίτημα των "ερυθρολεύκων" και δημιούργησαν τις προϋποθέσεις για τη δημιουργία ισχυρών συμμαχιών, που θα μπορούσαν εν τέλει να προωθήσουν τέτοιες αλλαγές.
Όμως με την ανεξήγητη επιμονή του να τινάξει στον αέρα το φετινό πρωτάθλημα, ο Ολυμπιακός έχασε αυτούς τους συμμάχους. Και στα τελευταία δ.σ. του ΕΣΑΚΕ απομονώθηκε πλήρως, έβαλε όλες τις υπόλοιπες ομάδες απέναντί του και έδωσε την εντύπωση ότι προτεραιότητά του δεν είναι η βελτίωση του προϊόντος-πρωτάθλημα της Basket League, αλλά να αποφύγει να κάνει την... κωλοτούμπα. Εντύπωση που τον αδικεί, διότι είναι αλήθεια πως ο Ολυμπιακός κατέθεσε ολοκληρωμένο πακέτο προτάσεων για το επαγγελματικό μπάσκετ, σε αντίθεση με τον Παναθηναϊκό, για παράδειγμα, που δεν κατέθεσε.
"Δεν εμπιστευόμαστε τις άλλες ομάδες, γιατί άλλα λένε στα συμβούλια κι άλλα κάνουν τελικά", "τόσα χρόνια την πληρώνουμε εμείς, ας πάθουν τώρα και οι άλλη ζημιά παίζοντας σε ένα πρωτάθλημα χωρίς εμάς", λένε στον Ολυμπιακό και επιλέγουν τον δρόμο της αποχώρησης.
Μόνο που ο αθλητισμός δεν είναι πολιτική, όπου κάθε είδους υπολογισμοί και τακτικισμοί είναι θεμιτοί. Ο αθλητισμός πρεσβεύει την αξία της συμμετοχής ως την υπέρτατη όλων. Στον αθλητισμό οι αγώνες κρίνονται μέσα στο γήπεδο. Σε όλες τις αθλητικές διοργανώσεις του πολιτισμένου κόσμου υπάρχουν προβλήματα με τη διαιτησία και όχι μόνο, υπάρχουν διαφωνίες, υπάρχει ανταγωνισμός, οι αγώνες όμως γίνονται κανονικά. Καμία ομάδα δεν διανοείται να φύγει από το γήπεδο.
Ο Ολυμπιακός επιλέγει να φύγει. Και η ιστορία θα γραφτεί. Ο Ολυμπιακός υποβιβάζεται στην Α2. Σε λίγα χρόνια κανείς δεν θα θυμάται αν θα παίξουν ή δεν θα παίξουν εκεί ο Πρίντεζης και ο Σπανούλης, κανείς δεν θα θυμάται αν έφταιγε γι' αυτό η ΚΕΔ και ο Βασιλακόπουλος.
Στα βιβλία θα μείνει για πάντα γραμμένο ότι τη σεζόν 2019-20 ο "θρύλος των γηπέδων" Ολυμπιακός έπαιζε για να νικήσει όχι τον Παναθηναϊκό, την ΑΕΚ, τον ΠΑΟΚ και τον Άρη, αλλά τον Χαρίλαο Τρικούπη Μεσολογγίου και τον Οίακα Ναυπλίου (με όλο το σεβασμό στην ιστορία αυτών των ομάδων...)
Και την αποκλειστική ευθύνη γι' αυτό φέρνουν οι άνθρωποι που την τελευταία δεκαετία τον έκαναν κουρφαία ευρωπαϊκή μπασκετική δύναμη.
Ο Γιώργος και ο Παναγιώτης Αγγελόπουλος.
