Η χάραξη πορείας για τη νέα εποχή, μιας από τις πιο πετυχημένες ομάδες στην ιστορία της Ευρωλίγκας, θα έπρεπε να είχε ήδη ξεκινήσει.
Κακά τα ψέματα, ο Ολυμπιακός είναι για πρώτη φορά εκτός στόχων από τις αρχές Απριλίου και στο πρωτάθλημα όσο δεν «πέφτουν» (που δεν θα…πέσουν) οι τρεις ανεπιθύμητοι ρέφερι για την πειραϊκή ΚΑΕ, θα συνεχίζει μέχρι όπου φτάσει με ταβάνι πιθανή διασταύρωση με τον Παναθηναϊκό σε κάποια φάση των πλέι οφ οπότε και θα μπει το τυπικό τέλος στο αγωνιστικό κομμάτι.
Όμως οι αδελφοί Αγγελόπουλοι δεν πρέπει να περιμένουν άλλο και χρειάζεται άμεση συνεργασία με τον προπονητή ώστε το συντομότερο να ξεκαθαρίσουν βασικά θέματα.
Οι πρόεδροι έχουν ξεκαθαρίσει και παλαιότερα ότι δεν πρόκειται να αφήσουν τον Ολυμπιακό, όμως και το πώς θα προχωρήσουν θα πρέπει να αποτυπωθεί σε κάποιο σχέδιο με ή χωρίς τον Ντέηβιντ Μπλάτ. Με ή χωρίς συνεργασίες στο διοικητικό σχήμα.
Και αν για το δεύτερο γνωρίζουν καλύτερα από τον καθένα οι ίδιοι με τον κόουτς Μπλάτ είναι κομβικης σημασίας το να αποφασιστεί άμεσα το αν θα συνεχίσουν μαζί (έχει συμβόλαιο και για του χρόνου).
Δεν ξέχασε αίφνης το μπάσκετ ο Ισραηλινός απλά πέρα από τα λάθη στον καλοκαιρινό σχεδιασμό (που τα χρεώνεται φυσικά ο ίδιος στο μεγαλύτερο μέρος) δεν μπόρεσε να διαχειριστεί τα εξωαγωνιστικά θέματα, ένα εκ των οποίων ήταν και το σοβαρό πρόβλημα με τη μέση του.
Σαφώς και αξίζει δεύτερη ευκαιρία αλλά με πολύ πιο προσεκτικές κινήσεις με περισσότερο Devotion (αφοσίωση) που λέει και η Ευρωλίγκα στο πλάνο. Όμως και ο ίδιος θα πρέπει να είναι ξεκάθαρος, αλλιώς η λύση υπάρχει και είναι εξαιρετική (Γιώργος Μπαρτζώκας).
Ο Ολυμπιακός με εξαίρεση τον μεγάλο Ντούσαν Ιβκοβιτς, όλες τις μεγάλες επιτυχίες στην ιστορία του και τα πρωταθλήματα, τα έχει πάρει με Ελληνες προπονητές (όπως και την Ευρωλίγκα του 2013).
Το που θα παίζει η ομάδα, με ποιο ελληνικό κορμό και σε ποιο πλαίσιο θα γίνουν οι μεταγραφές είναι θέματα που είναι καλό σιγά σιγά να μπουν σε μια σειρά και όσο πιο σύντομα ξεκαθαρίσουν θέματα τόσο πιο εύκολος θα είναι ο προγραμματισμός.
Ο κόσμος (έστω και αν δεν γεμίζει το γήπεδο) αγαπάει αυτή την ομάδα διαχρονικά. Οι 3500 φίλοι των Ερυθρολεύκων που βρέθηκαν χθες στο ΣΕΦ πήγαν να χειροκροτήσουν και να ενθαρρύνουν και όχι να αποδοκιμάσουν και αυτό είναι το σημαντικότερο. Επρεπε να έχει και παραπάνω κόσμο για να αποχαιρετήσει σε τελική ανάλυση μια ομάδα (με αυτό το σχήμα δεν θα ξαναεμφανιστεί ποτέ αφού μάνι μάνι ο Μιλουτίνοφ θα φύγει για το ΝΒΑ) που τον έχει αποζημιώσει σε τίτλους αλλά και καλό μπάσκετ την τελευταία οκταετία.
Οι Πειραιώτες θα βρεθούν σύντομα σε ένα ακόμα «περίεργο» καλοκαίρι όπως το 2011 όπου όλα έμοιαζαν μαύρα και άραχλα και το επόμενο καλοκαίρι πανηγύριζαν την κατάκτηση της Ευρωλίγκας και του ελληνικού πρωταθλήματος μετά από 15 χρόνια !
Όμως επειδή δεν είναι κάθε καλοκαίρι του Αγίου…Ντούντα καλό θα είναι τα πράγματα να ξεκαθαρίσουν το συντομότερο.
Υ.Γ.. Το θερμό παρατεταμένο χειροκρότημα του κόσμου στο τέλος έκανε ακόμα πιο δύσκολη τη βραδιά για τους Ερυθρόλευκους.
Υ.Γ. 1: Η συνειδητοποίηση - και επί του παρκέ - του πόσο αδύναμη ομάδα ήταν η εφετινή Νταρουσάφακα "πληγώνει" ακόμα περισσότερο τους Ερυθρόλευκους που ήταν ένα από τα πέντε μόλις "θύματά" της εφέτος.
