Ο Πάμπλο Λάσο δεν πίστευε στα μάτια του στο ξεκίνημα του αγώνα στο ΣΕΦ, κόντρα στον Ολυμπιακό, βλέποντας τον Βασίλη Σπανούλη να ξεκινάει με 4/4 τρίποντα και 16 πόντους στο ημίχρονο !
Ο τεχνικός της Ρεάλ Μαδρίτης εκείνη τη στιγμή ζούσε ένα δυσάρεστο Deja Vu από τον χαμένο τελικό του 2013 στο Λονδίνο όπου ο Kill Bill είχε "εκτελέσει" ουσιαστικά τη Ρεάλ στο δεύτερο εικοσάλεπτο πετυχαίνοντας σε αυτό το διάστημα και τους 22 πόντους του με πέντε τρίποντα μάλιστα !
Και όμως χθες το βράδυ όσο και αν ακούγεται υπερβολικό, ο αρχηγός του Ολυμπιακού πέτυχε κάτι ακόμα πιο δύσκολο, στη μεγάλη νίκη της ομάδας του επί των Μαδριλένων των οποίων ο Ολυμπιακός έσπασε και το αήττητο. Με πέντε χρόνια επιπλέον στην πλάτη (στα 36 του πλέον) ο αρχηγός των Ερυθρολεύκων έδειξε ότι όταν παίζει ο ίδιος με το μυαλό που δεν διαθέτει ίσως κανένας άλλος παίκτης στην Ευρωλίγκα σε τέτοιο βαθμό, μπορεί να κάνει τη διαφορά.
Ουσιαστικά ήταν άποντος στο 4ο δεκάλεπτο και με μόλις μια βολή στο 3ο (άρα με έναν πόντο σε 17 λεπτά παιχνιδιού) όταν πήρε τη μπάλα στο τελευταίο τρίλεπτο του αγώνα εκεί που οι Μαδριλένοι πίεζαν για να ξαναμπούν δυνατά στο παιχνίδι. Ο Σπανούλης πέτυχε το 5ο (όπως και στον τελικό του 2013) τρίποντο του και το πιο καθοριστικό "κλειδώνοντας" ουσιαστικά τη νίκη (80-70) που κινδύνεψε μόνο από την αφέλεια των παικτών των γηπεδούχων στο τέλος (καλάθι και φάουλ που παραχώρησε ο Παπανικολάου, δύο χαμένες βολές και επιθετικό φάουλ στο καπάκι ο Πρίντεζης) που είχε περισσότερο να κάνει από την έντονη επιθυμία τους να τελειώσουν το παιχνίδι πιο γρήγορα. Απλά είναι χρήσιμο μάθημα για τη συνέχεια το συγκεκριμένο.
Η μεγαλύτερη προσφορά του αρχηγού του Ολυμπιακού χθες (και βάση της οποίας διεκδικεί και πιθανότατα κερδίζει τον τίτλο του mvp από τους εξαιρετικούς Στρέλνιεκς και Ουίλαμς-Γκός) ήταν ότι έμεινε πιστός στο πλάνο στο δεύτερο (κακό του από πλευράς σκοραρίσματος) ημίχρονο. Βλέποντας να είναι καλύτερα κλεισμένος από τους αθλητικούς αντιπάλους του δεν εκβίασε στο ελάχιστο τις προσπάθειές του (είχε μόλις ένα άστοχο δίποντο και ένα άστοχο τρίποντο) προσπαθώντας περισσότερο να οργανώσει την ομάδα και κυρίως να της δώσει την αυτοπεποίθηση ότι μπορεί να τα καταφέρει παρά το γεγονός ότι στο τέλος του τρίτου δεκαλέπτου (65-65) οι Μαδριλένοι έδειχναν να έχουν το μομέντουμ έχοντας βάλει 24 πόντους σε αυτή την περίοδο και έχοντας εξανεμίσει το +11 των γηπεδούχων από το ημίχρονο (52-41).
Ομως τον Σπανούλη τον βοήθησε και ο Μπλάτ, χειριζόμενος άψογα το μπες-βγες του αρχηγού ο οποίος έπαιξε 22 λεπτά και κάθε φορά έμπαινε και πιο φρέσκος.
Βέβαια για να είμαστε ειλικρινείς χωρίς τη συνεισφορά του εκπληκτικού (και πάλι) Ουίλιαμς-Γκός που σε 31:47 είχε 23 πόντους με 4/10δ., 2/4τρ., 9/10β., 6 ριμπάουντ, 4 ασίστ και 2 λάθη με σημαντικότερο την ψυχραιμία στις κρίσιμες βολές στο φινάλε, του - σχεδόν αλάνθαστου στο δεύτερο ημίχρονο - Στρένιεκς και του αφανή ήρωα Ζακ ΛεΝτέι (που δεν δίστασε να τα βάλει ακόμα και με τον θηριώδη Ταβάρες) η μεστή εμφάνιση του αρχηγού δεν θα αρκούσε για τη νίκη κόντρα σε μια ομάδα που απλά δίδαξε πως χτίζονται οι πρωταθλήτριες Ευρώπης. Οι τρεις χειριστές του Ολυμπιακού (Σπανούλης-Γκός-Στρέλνιεκς) σημείωσαν τους 58 από τους 88 πόντους της ομάδας τους και ο τέταρτος (Μάντζαρης) έκανε μεγάλη δουλειά στην άμυνα κυρίως πάνω στον επικίνδυνο Κάρολ, τον άνθρωπο που είχε κρίνει τον τελικό του 2015 στη Μαδρίτη εκεί που ο Ολυμπιακός είχε αρχίσει να απειλεί τη Ρεάλ.
Οι Μαδριλένοι ξεπερνούσαν άνετα τους 90 πόντους (91 μέσο όρο) στα πρώτα τους οκτώ παιχνίδια εφέτος στην Ευρωλίγκα και το κυριότερο με εξαιρετικά ποσοστά (κοντά στ0 60% στα δίποντα και στο 41% στα τρίποντα). Ο Ολυμπιακός τους κατέβασε στο 43% στα δίποντα και τους κράτησε στο 1/5 τρίποντα στο κρίσιμο τελευταίο κομμάτι του αγώνα και ουσιαστικά χωρίς καθαρό καλάθι στα πρώτα επτά λεπτά της τελευταίας περιόδου (από 65-65 το σκορ πήγε στο 80-70) δείγμα της συγκέντρωσης που είχαν οι Ερυθρόλευκοι στην άμυνα.
Χωρίς τον Γιούλ, τον Αγιόν και τον (μόνιμα απόντα) Κούζμιτς, η Ρεάλ όχι μόνο έμεινε ανταγωνιστική μέχρι το τέλος, αλλά ακόμα και όταν έχασε (προσωρινά) έναν από τους καλύτερους παίκτες της χθες, τον Ρούντι Φερνάντεθ που στραβοπάτησε δεν το έβαλε κάτω. Ο Λάσο είχε "σκυλιάσει" στον πάγκο, ο Ρούντι ζήτησε να επανέλθει στο παρκέ κουτσαίνοντας και το πάθος των Μαδριλένων ήταν σαν να έπαιζαν στον τελικό και ας είχαν το μαξιλαράκι του 8-0. Νοοτροπία κορυφαίας ομάδας, που δικαίως κατέχει τον τίτλο της Πρωταθλήτριας Ευρώπης αλλά και του φαβορί για το repeat.
Είτε θέλουμε να το δεχτούμε, είτε όχι, η συγκεκριμένη ομάδα μαζί με την ΤΣΣΚΑ Μόσχας και τη Φενέρμπαχτσε είναι πολύ σκληρές για τα δόντια των ελληνικών ομάδων ιδιαίτερα σε σειρά πλέι οφ, για αυτό και τονίζουμε συχνά ότι οι θέσεις που δίνουν μεγαλύτερη ελπίδα για επιστροφή του ελληνικού μπάσκετ στο φάιναλ φορ είναι η 4η και η 5η, μετά την κλεισμένη πρώτη τριάδα.
Οσο για τις γνωστές...φιλοσοφίες των ειδικών του μπάσκετ, ότι η Ρεάλ έπαιξε με τα...δεύτερα, θα θυμίσουμε ότι σε αυτές τις ομάδες δεν υπάρχουν δεύτερα και τρίτα. Πέρυσι μετά την κατραπακιά (βαριά ήττα και με 20-0 στο ξεκίνημα) από τον Παναθηναϊκό στον πρώτο αγώνα στο ΟΑΚΑ για τα πλέι οφ, ο Λάσο "πέταξε" στον πάγκο τις βεντέτες και έκανε άνετα το μπρέικ στο δεύτερο παιχνίδι με τον γερό-Ρέγιες τον (εκ των κορυφαίων στο φάιναλ φορ ως παίκτη αποκάλυψη στα τελικά) Τόμπκινς, τον Κάρολ κλπ. Για να παίξει κάποιος και να χωρέσει στη 12άδα της Ρεάλ Μαδρίτης, σημαίνει ότι έχει θέση βασικού σε όλες τις ομάδες της Γηραιάς Ηπείρου.
Υ.Γ 1: Αν το σούτ του Ουίλιαμς-Γκός στην εκπνοή του αγώνα με τη Φενέρμπαχτσε, αντί για...σίδερο είχε καταλήξει στο διχτάκι ο Ολυμπιακός θα είχε κάνει (με βάση τις συνθήκες, νέα ομάδα, τραυματισμοί κ.λπ.) το ιδανικό ξεκίνημα στην Ευρωλίγκα ίσως το καλύτερο στην ιστορία του.
Υ.Γ 2.: Βλέποντας δια ζώσης, τις αντιδράσεις δύο μεγάλων αθλητών, που γνωρίζουν καλύτερα από τον καθένα να διαχειρίζονται την πίεση την ώρα της κρίσης και εκεί που ο αγώνας "καίει" (αναφερόμαστε στο άσο του ποδοσφαιρικού Ολυμπιακού Κώστα Φορτούνη και στην κορυφαία τενίστριά μας Μαρία Σάκκαρη) καταλαβαίνουμε εύκολα τη μαγεία που προσφέρει το συγκεκριμένο άθλημα στους (τυχερούς) θεατές του.
