«Ο Απόλλων υποβιβάστηκε στο πιο εύκολο, για την παραμονή στην Κατηγορία, πρωτάθλημα των τελευταίων χρόνων με μία επί της ουσίας ομάδα να πέφτει αφού η Δόξα Λευκάδας, μπαίνοντας στην Α1 Εθνική 15-20 μέρες πριν την πρεμιέρα, ήταν σχεδόν δεδομένο ότι θα επέστρεφε στην Α2 όπως και συνέβη». Αυτός είναι ο πρόλογος στην εφημερίδα «Πελοπόννησος» σε θέμα μου για το τι έφταιξε και ο Απόλλων οδηγήθηκε στην Α2 Εθνική. Και τον ίδιο πρόλογο θα χρησιμοποιήσω και στο Basketa γιατί δεν υπάρχει λόγος να αλλάξω το παραμικρό.
Στο πιο εύκολο πρωτάθλημα λοιπόν για παραμονή η ομάδα με τη μεγαλύτερη ιστορία απ’ όλες τις επαρχιακές, με μεγάλη δυναμική, με ιδιόκτητες εγκαταστάσεις, που ζηλεύουν πολλοί, με κόσμο που την ακολουθεί παντού... κατάφερε να υποβιβαστεί. Και μπορεί ο υποβιβασμός του Απόλλωνα να σφραγίστηκε την τελευταία αγωνιστική όταν η δική του νίκη επί του Λαυρίου συνδυάστηκε με νίκη του Κοροίβου επί του Προμηθέα, αλλά στο δρόμο χωρίς επιστροφή, όπως αποδείχτηκε, για την Α2 Εθνική είχε μπει πολύ νωρίτερα...
Έγιναν πολλά για να φτάσει στο σημείο να μην κρατά την τύχη στα χέρια του και να περιμένει την τελευταία αγωνιστική να συμβεί αυτό που στην Ελλάδα δεν συμβαίνει σχεδόν ποτέ! Δεν συνέβη και στο παιχνίδι Κόροιβος-Προμηθέας.
-Πρώτον, εύκολα θα συμφωνήσουμε με όλους όσοι υποστηρίζουν ότι ο Κώστας Μέξας δημιούργησε μια κακοκτισμένη ομάδα που από το ξεκίνημα «φώναζε» για τις χτυπητές της αδυναμίες.
-Δεύτερον, επίσης εύκολα θα συμφωνήσουμε με όλους όσοι υποστηρίζουν ότι η επιλογή του Θανάση Σκουρτόπουλου αποδείχτηκε τουλάχιστον άστοχη, καθώς η ομάδα απέτυχε παταγωδώς.
-Τρίτον , επίσης εύκολα θα συμφωνήσουμε με όλους όσοι υποστηρίζουν ότι οι Ρέινς, Στόκτον που «έφερε» ο Σκουρτόπουλος αποδείχτηκαν πολύ κατώτεροι των περιστάσεων, γεγονός που σαφώς έπαιξε μεγάλο ρόλο στον υποβιβασμό. Απλώς θυμίζουμε ότι πέρυσι προ του κινδύνου της Α2 ο Απόλλων είχε φέρει Ντίλαρντ, Σάντλερ και Φ. Λαμπρόπουλο, ενώ φέτος Ντούβνιακ, Ρέινς, Στόκτον, Μπαρτ. Με εξαίρεση τον Μπαρτ τίθεται θέμα σύγκρισης ανάμεσα στις κινήσεις των δύο σεζόν;
-Τέταρτον, επίσης εύκολα θα συμφωνήσουμε με όλους όσοι υποστηρίζουν ότι οι ξένοι που «έφερε» ο Μέξας ήταν κάκιστες επιλογές, όπως και ότι πρωτοκλασάτοι, για τα δεδομένα του Απόλλωνα, Έλληνες δεν ανταποκρίθηκαν στο ελάχιστο.
-Πέμπτον, επίσης εύκολα θα συμφωνήσουμε με όλους όσοι υποστηρίζουν ότι και οι «τυφλοί είδαν» τι έγινε στον «τελικό» με την Κύμη.
Όμως τίποτα απ’ όλα αυτά δεν θα συνέβαινε εάν διοικητικά ο Απόλλων λειτουργούσε όπως τα προηγούμενα χρόνια και ειδικά όσο στην κεφαλή του Συλλόγου ήταν ο αείμνηστος Ανδρέας Μολφέτας. Ο παράγοντας με τη μεγάλη προσφορά και την τεράστια προσωπικότητα, που είχε τον τρόπο και όταν χρειάστηκε, για το καλό του Απόλλωνα, χτύπησε ακόμη και τη γροθιά του στο μαχαίρι!
