Υπήρχε παλιά στο ποδόσφαιρο, σε μια ομάδα όμορφης παραλιακής πόλης της Δυτικής Ελλάδας, ένας πρόεδρος που ήταν λίγο ιδιόρρυθμος. Συνήθιζε όταν νευρίαζε να μπαίνει στα αποδυτήρια, να ανακοινώνει στους παίκτες την παραίτησή του και να τους λέει ότι σύντομα θα μάθουν τον διάδοχό του. Εβγαινε, βρόνταγε την πόρτα, η οποία ξανάνοιγε μετά από δυο λεπτά. Εμπαινε μέσα ο ίδιος, καλησπέριζε την ομάδα και συστηνόταν ως... ο νέος ιδιοκτήτης της ομάδας.
Λένε κάποιοι ψαγμένοι περί των ποδοσφαιρικών, που γνώριζαν την ιστορία, ότι είναι κοντινό το σενάριο να βρει εφαρμογή και στο μπάσκετ. Με δυο - τρεις διαφορές. Οτι η πόλη δεν είναι παραλιακή, ας πούμε. Και ακόμα ότι επειδή την αποχώρhση δεν την είπε σε μια μικρή ομάδα ανθρώπων, αλλά δημοσίως μπορεί ο διάδοχος να μην είναι ακριβώς ο ίδιος. Αλλά άνθρωπος πολύ κοντινός του, σίγουρα κοντινότερος από κάποιους που γνώρισε και συνεργάστηκε τον τελευταίο ένα χρόνο.
