Δεν είχε πει τυχαία την ατάκα ο Σαρούνας Γιασικεβίτσιους όταν έφτασε με τη Ζαλγκίρις στην Αθήνα για τα παιχνίδια με τον Ολυμπιακό.
"Πρόκειται για την πιο σκληρή ομάδα της Ευρωλίγκας και τη μόνη με αυτή την ικανότητα να τα καταφέρνει κόντρα σε κάθε εμπόδιο χωρίς να σε αφήνει ποτέ να εφησυχάσεις. Είναι μακράν η κορυφαία ομάδα την τελευταία εξαετία-επταετία στο να επιστρέφει από εκεί που πολλοί την θεωρούν ξοφλημένη" είχε πει μεταξύ άλλων ο Λιθουανός τεχνικός της Ζαλγκίρις για τους Ερυθρόλευκους και συνέχισε να επιμένει και μετά το 1-0 το βράδυ της Τετάρτης ότι για: "Να τελειώσεις μια σειρά με τον Ολυμπιακό θα πρέπει να έχεις κάνει τρεις και όχι μία νίκη".
Οι Ερυθρόλευκοι - έστω και βαριά πληγωμένοι από τους τραυματισμούς - απέδειξαν την Παρασκευή το βράδυ ότι η ταμπέλα "Προσοχή Δαγκώνει" που τους έχουν "κολλήσει" φίλοι και αντίπαλοι δεν είναι σαν την κλασσική ταμπέλα (που έχει το ρόλο σκιάχτρου πολλές φορές) "Προσοχή Σκύλος" που βλέπουμε σε εκατοντάδες σπίτια, ιδιαίτερα σε μονοκατοικίες, ακόμα και αν στον κήπο κάποιων από αυτές το σκυλάκι είναι τσιουάουα και φοβάται όχι μόνο τις γάτες αλλά ακόμα και τη σκιά του !
Ο Ολυμπιακός βρέθηκε με την πλάτη στον τοίχο μετά το 0-1, όπως πέρυσι ακόμα πιο δύσκολα, στο 1-2 με την Εφές Αναντολού και μάλιστα με το - χωρίς αύριο - 4ο παιχνίδι να διεξάγεται στην έδρα της τουρκικής ομάδας. Το φινάλε της Ευρωλίγκας τον βρήκε όχι απλά σε ένα ακόμα φάιναλ φορ, αλλά σε έναν ακόμα τελικό.
Την Τρίτη το βράδυ στη Ζαλγκίριος Αρένα θα είναι και πάλι στριμωγμένος στα σκοινιά με τη Ζαλγκίρις να έχει πάρει σπίτι της το πλεονέκτημα και να ψάχνει το προβάδισμα (2-1) που θα τη φέρει 40 λεπτά πριν το φάιναλ φορ του Βελιγραδίου, 19 ακριβώς χρόνια από την τελευταία της παρουσία σε αυτή τη γιορτή, στο δικό της θρίαμβο στο Μόναχο (1999) όταν και στέφθηκε πρωταθλήτρια Ευρώπης.
Μάλιστα την Παρασκευή ήταν η επέτειος (20/4) από εκείνο τον αξέχαστο ημιτελικό του Μονάχου όπου οι Λιθουανοί του Γιόνας Καζλάουσκας είχαν σοκάρει τον Ολυμπιακό του Ντούσαν Ιβκοβιτς και ονειρεύονταν να επαναλάβουν την ιστορία και να κάνουν το 2-0. Δεν τα κατάφεραν και τώρα την Τρίτη είναι η επέτειος των Πειραιωτών καθώς τέτοια μέρα (24/4/1997) είχαν πάρει το δικό του πρώτο κύπελλο Πρωταθλητριών και θα ήθελαν να γιορτάσουν με νίκη αυτή την ημέρα.
Το γεγονός ότι οι μισοί παίκτες σχεδόν όχι απλά δέχθηκαν, αλλά περισσότερο απαίτησαν (!) να παίξουν με ένεση και τραυματίες δείχνουν το πως μπολιάζονται (ιδιαίτερα οι Ελληνες) από τη μαχητικότητα αυτής της ομάδας. Ομως θα χρειαστεί για μια ακόμα βραδιά ενίσχυση από το...εξωτερικό καθώς αν δεν (ξανά) παίξουν δυνατά και κάποιοι ξένοι, η ανατροπή το πιθανότερο είναι να μείνει στα χαρτιά. Οι Ελληνες είναι δεδομένο ότι θα είναι στο ύψος τους, όχι μόνο γιατί έχουν άλλου είδους συναίσθηση, αλλά διότι έχουν μπαρουτοκαπνιστεί σε τέτοιου είδους αγώνες χωρίς αύριο, με έξτρα πίεση και σε καυτές έδρες (η πιο μπασκετική έδρα της Ευρώπης μακράν).
Το "φροντιστήριο" στους ξένους έπιασε τόπο σε ένα σημαντικό βαθμό (ΜακΛίν-Στρέλνιεκς) αλλά Σπανούλης, Πρίντεζης και σία θα έχουν ακόμα μεγαλύτερη δουλειά στο τσάρτερ προς το Κάουνας γιατί θα χρειαστούν και άλλα χέρια και κυρίως κορμιά για να μπορέσει ο Ολυμπιακός να κάνει μια ακόμα ανατροπή.
Photo Credit: Eurokinissi
